ورزش چرخه مخرب اعتیاد را به چرخه سازنده بدل می‌کند.

کنگره ۶۰ نه تنها یک مرکز درمانی برای اعتیاد؛ بلکه یک مکتب فکری و جهان‌بینی کامل است که بر پایه آموزه‌های آقای مهندس دژاکام بنا شده است. این جهان‌بینی، چهارچوب فکری و عملی لازم برای بازسازی و بازگشت فرد به مسیر صحیح زندگی را فراهم می‌کند، اصول اخلاقی است که برای حرکت انسان در مسیر روشنایی و رهایی از تاریکی اعتیاد ضروری است و یکی از حرکت‌های عینی آن فعالیت ورزشی است که به صورت تیم‌های ورزشی دیده می‌شود. در کنگره، ورزش؛ فقط یک فعالیت بدنی نیست؛ بلکه تمرینی برای فراگرفتن آموخته‌های جهان‌بینی در کالبد فرد است که کمک می‌کند فرد به تعادل فکری و جسمانی برسد.

اعتیاد یک سری عادات مخربی است که مواد مخدر بیرونی، جایگزین مواد مخدر درونی فرد می‌شود و فرد را از تعادل خارج می‌کند ، ورزش این چرخه مخرب را به چرخه سازنده جایگزین می‌کند و سیستم شبه‌افیونی فرد شروع می‌کند به ترشح کردن. تکرار حرکات ورزشی؛ باعث می‌شود که سیستم عصبی به جای انتظار ماده مخدر، منتظر محرک سالم باشد. در جهان‌بینی ورزش، فرد می‌آموزد که نتایج مثبت نیاز به تکرار، تلاش و صبر دارد. در تیم‌های ورزشی کنگره۶۰، رعایت ادب و احترام به رقیب، مربی و هم تیمی یک اصل بنیادین است. جهان‌بینی انسان را شریف و شایسته احترام می‌داند که این احترام منعکس می‌شود و بازیکن می‌آموزد در اوج رقابت؛ باید ادب حفظ شود و پرخاش‌گری و توهین، نشان دهنده عدم درمان است.

جهان‌بینی به ما نشان می‌دهد که انسان رها شده، انسانی با اخلاق سازگار با جامعه و دارای مرزهای سالم است. در ورزش تیمی، هر فرد؛ باید نقش خود را بپذیرد و برای موفقیت جمع تلاش کند، نه صرفا برای نمایش فردی؛ بلکه یک ورزشکار؛ باید یاد بگیرد که از مرکز توجه دور بماند و وظیفه محول شده را به بهترین نحو انجام دهد. بزرگ‌ترین دروغی که اعتیاد به فرد می‌گوید: این است که ضعیف و ناتوان هستم و بدون مواد مخدر نمی‌توانم زندگی کنم. ورزش این دروغ را باطل می‌کند و او در یک بازی تیمی موفق می شود. این حس من می‌تواند یکی از پایه های عزت نفس در جهان بینی باشد که آن را به ایمان درونی تبدیل می‌کند. این حس خودباوری برای ادامه سفر درونی لازم است که قدرت تغییر هرگز از او سلب نشده و نیاز به بازسازی دارد. 

آقای مهندس فرمودند: ما در کنگره باختی نداریم یا می‌آموزیم یا می‌بریم و هر آموختنی؛ قطعا بار آموزشی دارد. این بستگی به دیدگاه من دارد که چگونه بنگرم.  جهان‌بینی در ورزش در کنگره فراتر از یک سرگرمی؛ بلکه نماد عملی حقیقت است که انسان با ابزارهای جهان‌بینی که در اختیارش قرار می‌گیرد به تعادل و رهایی می‌رسد. فعالیت ورزشی، روزنه نوری برای اینکه بدانم؛ من زنده هستم و قدرت انتخاب دارم که خودم را به سمت آرامش عشق سوق بدهم و یا در گمراهی غوطه‌ور باشم و این جهان‌بینی است که دانایی من را بالا می‌برد و برای من راه را نمایان می‌کند که من چگونه به دنیای اطرافم نگاه کنم نه؛ صرفا برای  درمان اعتیاد؛ بلکه در تمام سطوح، جهان‌بینی یک علمی است که ما باید به آن عمل کنیم و نتیجه‌اش  آرامش و آسایش باشد.

منبع: کتاب ۱۴ مقاله
نویسنده: راهنمای تازه واردین همسفر منیژه (ورزشبان والیبال)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی صفادشت