ورزش بدون جهان‌بینی مثل جسم بدون روح است

مشارکت تعدادی از اعضای لژیون هفتم نمایندگی شفا در باب دستور جلسه هفته " جهانبینی در ورزش "

مسافر علی:

جهانبینی در ورزشِ به من آموخت برای انگیزه داشتن باید تمرین کنم، نه برای از بین بردن! جهان یک شبه بوجود نیامده و من نیز برای خودم اهداف کوچک تعیین می‌کنم و یک‌به‌یک آن‌ها را به‌دست می آورم.

من با خود در رقابتم، نه با دیگران! باید در هر کاری از جمله ورزش بهترین خود را ارائه دهم و برنده باشم یا بازنده مهم نیست. جهانبینی در ورزش یعنی اگر باختم از آن آموزش بگیرم و به حریف احترام بگذارم و امید دارم با آموزش‌های ناب کنگره به این نقطه برسم.

مسافر حسین:
کنگره 60 معتقد است که درمان فوق ترک است و تعادل فوق درمان، بنابراین اعضای کنگره 60 همزمان با درمان اعتیاد و پس از آن، برای رسیدن به حداکثر تعادل جسمی، روانی و جهانبینی ورزش را در سطح گسترده در دستور کار خود قرار داده اند.
جهانبینی در ورزش یعنی بالا بردن نقطه تحمل در جسم و روان و یادگرفتن آداب معاشرت در اجتماع، من مسافر اگر بخواهم رسیدن به درمان را یک تصویر زیبای نقاشی به شکل پازل تصور کنم، یکی از قطعات مهم این پازل ورزش است، یعنی اگر ورزش نداشته باشم تصویر نهایی که همان رسیدن به درمان و تعادل است تصویر قشنگی نخواهد بود.
همه تیم‌های ورزشی در تمام رشته‌ها در کنگره ۶۰ برنده هستند چون هدف همه مسافران و همسفران از ورزش بالا بردن سلامت جسمی، روحی و روانی است. جهانبینی در ورزش یعنی، یک مانور از اقتدار و کامل بودن متد کنگره در جهان.
از مهندس عزیز و خانواده محترم ایشان ممنون هستم.

مسافر هادی:
همانطور که در مثلث درمان بیان می‌شود ما باید سه مولفه جسم، روان و جهانبینی را مد نظر داشته باشیم و روی این سه مورد کار کنیم. جهانبینی یعنی نگاه من به پیرامونم و آن چیزی که دریافت، ادراک و احساس می‌کنم، پس جهانبینی در ورزش به من این را خاطرنشان می‌کند که من چه چیزی از ورزش دریافت می‌کنم و اینکه من برای داشتن جسم سالم نیاز به تقویت آن دارم و جسم با تغذیه و ورزش است که به سلامت خودش می‌رسد.
روان سالم در جسم سالم است و بر همین اساس ورزش یکی از پارامترهای درمان است که استاد امین هم در این مورد اشاره می‌کند که پارک و استخر یکی از برنامه‌هایی هست که می‌تواند به مسافر در درمان اعتیاد کمک قابل توجهی کند. 

مسافر سپهر:
هدف اصلی کنگره ۶۰ رهایی و رسیدن به حال خوش مسافر است و این امر مستلزم یک سری از فاکتورهای روزانه است. به نظر من مهمترین آن جسمی با وزنی متعادل و سالم می‌باشد. این امر با تحرک فردی یا گروهی امکان پذیر است اما به تدریج، تا جسم خودش را بازسازی کند. خدا را شکر فعالیت‌های ورزشی در کنگره فراهم شده تا در کنار هم ورزش کنیم، ولی از آن مهم‌تر این است که من با جهانبینی ورزشی در کنگره آشنا می‌شوم، تا در کنار ورزش اخلاق و رفتار در ورزش را بیاموزم.

مسافر علی:
همانطور که می‌دانیم جهانبینی از دو کلمه جهان و بینش تشکیل شده است. جهان محیط پیرامونی است که در آن هستیم و بینش طرز نگاه ما به این جهان و برداشتی که از آن داریم.  مطلب مهم این است که برداشت صحیح و واقع بینانه به این جهان پیرامونی داشته باشیم که با تمام مشکلات و سختی‌های موجود باعث پیشرفت و ارتقاء ما شود، این نگرش صحیح با کسب آموزش و بهره از تجربه حاصل می‌شود و به ما در استفاده حداکثری از لذت روحی، روانی و سلامت جسمی کمک فراوانی می‌کند.
یک نکته از صدها مطلب می‌تواند این باشد که انسان در مسابقات ورزشی توان و اراده خود را به چالش می‌کشد که اگر برنده شد می‌داند که در مسیح صحیح و درست حرکت کرده است و تلاش مناسب برای آن مرحله داشته است و در صورت بازنده شدن باید به دنبال پیدا کردن اشکال خود باشد و نقطه ضعف خود را پیدا کند که این خود تمرین خوبی است که در کارهای روزمره نیز به دنبال پیدا کردن اشکال و رفع آن باشد. این باخت نتیجه بسیار ارزشمندی را مشخص می‌کند که می‌گوید تلاش شما برای عبور از این مرحله کافی نبوده است.
انسانی که جهان بینی صحیح داشته باشد ناامید نمی‌شود بلکه با اراده قوی به دنبال برنامه‌ای برای تلاش صحیح و مفید و اثرگذار است.

مسافر محمدرضا:
من قبل از کنگره هم تا حدودی ورزش می‌کردم ولی نگاه من به ورزش بعد از رهایی در کنگره ۶۰ عوض شد. وقتی جهانبینی آمورش دیدم تازه فهمیدم ورزش فقط دویدن و عرق ریختن نیست، ورزش یک نوع خودشناسی برای من است. یعنی درک کردم که من وقتی حرکت کرده و ورزش می‌کنم در حال تربیت جسم و روح خودم هستم.
اگر ورزش کنید و جهان‌بینی بلد نباشید یک جسم خوب دارید ولی بدونآن ممکن است قوی به‌نظر بیایم ولی تعادل ندارم و این باعث می‌شود خیلی زود توقف کنم. وقتی جهانبینی را وارد ورزشم کردم آن موقع یاد گرفتم همراه جسم خود درون خودم را نیز باید تمرین دهم. به نظر من صبر، نظم، احترام و عشق عضله‌های مهمی هستند که باید با جهانبینی قوی‌ترشان کنم. جهانبینی در ورزش یعنی بین جسم و روان تعادل برقرار باشد.

مسافر عماد:
مسافر ورزش در کنگره، فقط حرکت عضلات نیست… حرکت اندیشه است، حرکت روح به سوی نظم و آرامش است. من تا قبل از آشنایی با جهانبینی و کنگره، ورزش را به‌عنوان راهی برای قوی شدن بدن می‌دیدم، اما امروز می‌دانم که قدرت حقیقی از درون می‌جوشد، نه از بازوان و عضلات. جها‌نبینی به من یاد داد که در میدان ورزش، قبل از اینکه با حریف روبه‌رو شوم، باید با دشمنان درونی‌ام روبه‌رو شوم؛ با تنبلی، غرور، حسادت و ناامیدی، اینجاست که ورزش، از حرکت جسم به پرواز روح تبدیل می‌شود.
کنگره به ما یاد داد که در هر نفس، در هر قدم، در هر حرکتِ کشش و تلاش، می‌توانیم حضور خداوند را حس کنیم. می‌آموزیم که اگر زمین خوردیم، برخاستنمان زیباتر از افتادنمان باشد، یاد گرفتم اگر برنده شدم، فروتنی‌ام از پیروزی‌ام بزرگ‌تر باشد و اگر باختم، صبرم از دردم ارزشمندتر.
ورزش، تجلی نظم و انضباط است؛ همان چیزی که در جهان‌بینی معنا پیدا می‌کند، وقتی ذهنم آرام باشد، بدنم نیز در هماهنگی کامل حرکت می‌کند.  وقتی نیتِ من از رقابت، رشد و خدمت باشد، دیگر شکست معنایی ندارد. جهانبینی در ورزش یعنی:  بدانم در هر عرقی که بر پیشانی‌ام می‌نشیند، درسی از تواضع نهفته است و امروز من فهمیده‌ام، ورزش بدون جهان‌بینی مثل جسمی ا‌ست بدون روح، اما وقتی این دو در کنار هم باشند، انسان به تعادلی می‌رسد و نه فقط در میدان ورزش، بلکه در میدان زندگی نیز پیروز است.

مسافر مرتضی:
نوع نگرش و دیدگاه من به ورزش در کنگره کاملا متفاوت با گذشته بود، با آموزش‌های کنگره دریافتم که اگر بخواهم اول به خودم و بعد به اطرافیان خدمتی انجام دهم، اول باید جسم سالمی داشته باشم و با ورزش احساس سرزنده بودن، به‌همراه حال خوش در خودم احساس کردم، احساسی که در گذشته تجربه نکرده بودم و امیدوارم بتوانم در کنار ورزش، جهانبینی ورزش را نیز بیاموزم.

مرزبان‌خبری: مسافر علی‌اصغر
ارسال: مسافر محمدرضا ل7