جناب آقای مهندس دژاکام، مبتکر روش DST، برای درمان اعتیاد، سه اصل را بیان می‌کنند: جسم، روان و جهان‌بینی. ما برای سالم نگه داشتن جسم خود باید برای تغذیه و ورزش خود، اهمیت زیادی قائل باشیم. یکی از نکاتی که آقای مهندس به آن تأکید دارند، ورزش کردن می‌باشد؛ چرا که ورزش باعث سلامتی و قوی شدن جسم می‌شود و از فرسودگی آن جلوگیری می‌کند. اگر ما جسم سالم داشته باشیم، روح و روان سالمی نیز خواهیم داشت.
هدف از ورزش کردن در کنگره۶۰، یعنی به تعادل و به حال خوش رسیدن و این‌که این پیام را به جهانیان برسانیم که در کنگره ۶۰ درمان قطعی صورت گرفته است و کسانی که روزی مصرف‌کننده بوده و قادر به انجام کاری نبودند، بعد از درمان خود، ورزشکارانی حرفه‌ای، قدرتمند و با نشاط می‌شوند. گویی که هیچ‌وقت مصرف‌کننده نبوده‌اند! ورزش به عنوان یک نیروی مکمل در درمان آن‌ها بوده است و ورزش کردن با این کیفیت، فقط از رهایافتگان کنگره۶۰ برمی‌آید، زیرا به مفهوم واقعی کلمه درمان شده‌اند.
نکته دیگر در کنگره۶۰، جهان‌بینی می‌باشد، چه در مسئله درمان اعتیاد و چه در مسائل دیگر. یکی از این مسائل جهان‌بینی در ورزش است و این جهان‌بینی، ذره‌ذره و با آموزش، معرفت و آگاهی ایجاد می‌شود. حال ترکیب جهان‌بینی و ورزش در کنگره، چگونه است؟ جهان‌بینی در ورزش یعنی من بدانم چرا ورزش می‌کنم و هدف از ورزش کردن چیست، یعنی رعایت ادب و احترام با هم تیمی‌ها و تمام افراد پارک، یعنی جدال نکردن، سازگاری و گذشت در ورزش. جهان‌بینی در ورزش باید درست باشد، یعنی اخلاق، رفتار و کردار شخص، به گونه‌ای باشد که زود از کوره در نرود و عصبانی نشود. ورزش با جهان‌بینی کامل می‌شود و انسان‌هایی که در جهان ورزش هستند، اگر از نظر روان و جهان‌بینی در تعادل نباشند، ورزش نه تنها برای آنان سازنده نیست، بلکه مخرب نیز هست.
ما در کنگره باخت نداریم، یا می‌بریم یا می‌آموزیم. به نظر من این زیباترین تعبیر در ورزش می‌باشد، حس رقابت را لذت‌بخش می‌کند و باعث دوستی بین تیم‌ها می‌شود. همین‌طور در کنگره یاد گرفتیم که برای برنده شدن دست به هر کاری نزنیم، اولویت ما اصول، قوانین، حرمت‌ها، ادب و احترام می‌باشد. ما در کنگره، این‌گونه به ورزش نگاه می‌کنیم. همان‌طور که هر هفته در پارک طالقانی و یا دیگر پارک‌ها، با کمترین تنش در کنارهم ورزش می‌کنیم و لذت می‌بریم و با حالی خوب به خانه برمی‌گردیم و انرژی یک هفته خود را تأمین می‌کنیم، روزبه‌روز به تعادل بیشتری دست پیدا می‌کنیم.
به عنوان خدمت دبیری که در ورزش دارت دارم؛ چیزی که هر هفته شاهد آن هستم، ورزشکاران با همکاری هم وسایل ورزشی را می‌آورند و با ادب و احترام و با محبت در کنار یکدیگر ورزش می‌کنند، مسابقه می‌دهند و خنده از روی لبان آن‌ها محو نمی‌شود. حتی اگر در شعبه دارای شال باشند ولی در پارک برای گرفتن آموزش، مشتاقانه و با تواضع و ادب رفتار می‌کنند و این یعنی جهان‌بینی در کنگره ۶۰.
نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر فرح
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
83