در هر حرکت ورزشی، درسی از زندگی نهفته است

سلام دوستان کبری هستم همسفر
ورود من به کنگره باعث شد نگاهم به ورزش به طور کلی تغییر کند؛ پیش از آن ورزش را فقط برای سلامتی جسم می‌دانستم؛ اما در کنگره آموختم که ورزش یکی از ارکان اصلی درمان و تعادل در جسم، روان و جهان‌بینی است. جهان‌بینی یعنی نوع نگاه و برداشت ما نسبت به جهان پیرامون و خودمان؛ در ورزش هم همین موضوع صدق می‌کند.

جهان‌بینی در ورزش یعنی این‌که نگاه ما به حرکت و تلاش، هدفمند، مثبت و سازنده باشد؛ اگر جهان‌بینی درستی نسبت به ورزش داشته باشم، ورزش برای من فقط تحرک جسمی نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای رشد روح و روان است. در هر حرکت ورزشی، درسی از زندگی نهفته است. وقتی در زمین ورزش احترام می‌گذارم، نوبت را رعایت می‌کنم، با شکست کنار می‌آیم و از موفقیت دیگران خوشحال می‌شوم، در واقع در حال ساختن جهان‌بینی‌ام هستم.

با ورزش در کنگره یاد می‌گیرم که وقت‌شناس باشم، به داور، مربی و حتی حریف احترام بگذارم؛ یاد می‌گیرم که هدف، فقط برنده شدن نیست بلکه رشد درونی و رسیدن به آرامش است. در کنگره۶۰ ورزش با عشق و حال خوش انجام می‌شود، نه با رقابت ناسالم؛ زیرا ورزش وسیله‌ای برای آموزش و پالایش نفس است. جهان‌بینی در ورزش یعنی این‌که بدانم ورزش کردن فقط به درد جسم نمی‌خورد؛ بلکه در روح و اندیشه‌ من هم اثر دارد؛ وقتی با انرژی مثبت ورزش می‌کنم، افکار منفی و ناامیدی از بین می‌رود و جای خود را به امید، محبت و نشاط می‌دهد.

به عنوان یک همسفر، تجربه‌ ورزش در فضای باز و در کنار دیگران برایم بسیار دل‌انگیز است؛ چون علاوه‌بر سلامتی جسم، حس آرامش و شادی درون را در من زنده می‌کند. در این جمع صمیمی یاد گرفته‌ام که نظم، احترام و همکاری، پایه‌های اصلی ورزش گروهی هستند؛ وقتی همه با یک هدف و یک انرژی در کنار هم حرکت می‌کنیم، نوعی هماهنگی و همدلی شکل می‌گیرد که باعث رشد روح و تفکر ما می‌شود و فرصتی برای تمرین جهان‌بینی جمعی و ارتباط مثبت با دیگران است در آن‌جا یاد می‌گیریم که چگونه با انرژی مثبت و احترام به دیگران حرکت کنیم و در کنار هم رشد کنیم؛ این تجربه بخش مهمی از جهان‌بینی ورزشی است که به زندگی روزمره منتقل می‌شود.

در ورزش کنگره، یاد می‌گیرم که هر حرکت آگاهانه، ما را به خودشناسی نزدیک‌تر می‌کند. وقتی برای ورزش از خواب زودتر بیدار می‌شوم، وقتی خستگی را بهانه نمی‌کنم، یا وقتی به‌خاطر تیم و جمع، تلاش بیش‌تری می‌کنم، در حقیقت دارم به خودم یاد می‌دهم که مسئولیت‌پذیر باشم؛ این‌ها فقط رفتارهای ورزشی نیستند، بلکه تمرین‌هایی برای زندگی‌ هستند. در فضای کنگره، هیچ‌کس برای اثبات برتری‌اش نمی‌جنگد؛ بلکه همه برای بهتر شدن خودشان تلاش می‌کنند. این نگاه باعث می‌شود حسادت، مقایسه و غرور، جایی در دل ورزش نداشته باشد و به‌جای آن، عشق، رفاقت و انگیزه جایگزین شود.

جهان‌بینی در ورزش برای من یعنی دیدن زندگی در هر حرکت و یاد گرفتن این‌که چگونه در مسیر عشق، آرامش و خدمت گام بردارم. در پایان، سپاس فراوان از آقای مهندس دژاکام که با تلاش‌ها و هدایت‌های ارزشمند خود، امکان آشنایی با جهان‌بینی ورزش و رشد شخصی را برای همه‌ی ما فراهم کرده‌اند.

نویسنده: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر‌ مریم (لژیون هجدهم) دبیر ایروبیک
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر‌ لیلا (لژیون هفدهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حر