اجرای جهان‌بینی در دنیای واقعی

همسفر گل افروز رهجوی لژیون اول از نمایندگی رودکی در باب دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» چنین نوشت:

ورزش و جهان‌بینی دو بال اصلی برای رسیدن انسان به تعادل و آرامش درونی هستند؛ اگر یکی از این دو بال ضعیف باشد، پرواز به‌ سوی سلامت جسم و روان ممکن نیست. ورزش فقط حرکت عضلات و بالا بردن توان بدنی نیست، بلکه تمرینی است برای نظم، استمرار و احترام به قوانین هستی. همان‌طور که در جهان‌بینی می‌آموزیم، هر عملی نتیجه‌ای دارد، در ورزش نیز هر تمرین، هر تلاش و هر تکرار نتیجه‌ای مشخص به ‌دنبال دارد.
ورزش به انسان یاد می‌دهد که در مسیر، رشد و صبر و تداوم لازم است؛ درست مانند یادگیری مفاهیم جهان‌بینی که یک‌ شبه حاصل نمی‌شود. وقتی فردی با نگاهی درست و درک صحیح از جهان پیرامونش ورزش می‌کند، نه برای نمایش، بلکه برای تعادل جسم و روح تلاش می‌کند؛ در این حالت ورزش تبدیل به عبادتی خاموش و زیبا می‌شود که روح را از درون جلا می‌دهد.
از سوی دیگر، جهان‌بینی بدون ورزش ممکن است به دانشی ذهنی تبدیل شود که در عمل به کار نیاید؛ زیرا بدن، وسیله‌ی اجرای خواسته‌های ذهن و روح است. وقتی جسم سالم و قوی نباشد، ذهن هم نمی‌تواند آرام و متعادل بماند. در نتیجه ورزش، ابزاری برای پیاده کردن آموزش‌های جهان‌بینی در دنیای واقعی است. در ورزش می‌آموزیم که هر شکست، پلی برای پیروزی است و هر افتادن، درسی برای برخاستن دوباره. همان‌گونه که در جهان‌بینی یاد می‌گیریم تاریکی و روشنایی، هر دو لازمه‌ی رشد و تکامل انسان‌ هستند.در نهایت، ورزش و جهان‌بینی در کنار هم انسان را از افراط و تفریط نجات می‌دهند. ورزش جسم را در مسیر تعادل نگه می‌دارد و جهان‌بینی، ذهن و روح را متعادل می‌کند؛ همان‌طور که در کنگره ۶۰ گفته می‌شود این دو مکمل یکدیگر هستند و تنها در کنار هم می‌توانند انسان را به جایگاه واقعی خود یعنی تعادل، آرامش و عشق برسانند.

رابط خبری: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر مدینه(لژیون یکم)
عکاس: همسفر مریم رهجو‌ی راهنما همسفر فریبا (لژیون سوم)
ویرایش، تنظیم و ارسال مطلب: نگهبان سایت همسفر نگین