تسویه حساب با خودمان راه رسیدن به آرامش

با حرکت، راه ‌نمایان می‌شود. در سکون هیچ زایشی نیست، تولیدی نیست وهیچ چیزی خلق نمی‌شود. حیات یا زندگی آن چیزی نیست که ما مشاهده می‌کنیم بلکه آن چیزی که مشاهده می‌نماییم بخشی از آن است. چرا که زندگی و هستی ابعاد مختلف و گوناگونی دارد؛ ما نباید به زندگی این گونه بنگریم که به دنیا آمده‌ایم و روزی می‌میریم که اگر بدین گونه به زندگی نگاه کنیم بسیار سخت و دشوار خواهد شد. با دانستن اینکه انسان بقا دارد و فانی نیست، نگرش و دیدگاه ما به زندگی جور دیگری خواهد بود. ما باید بدانیم که "جهان فقط همین جهان نیست."

با حرکت راه ‌نمایان می‌شود، زمانی که ما شروع به حرکت کردیم تا بر مشکلات و مسائل خود فائق آییم راه خودش به ما می‌گوید که به کدام سمت و سو برویم. برای حرکت، ابتدا می‌بایست که اطلاعات کافی داشته باشیم. البته نیازی به دانستن جزئیات نداریم. به‌طور مثال اینکه بدانیم برای حرکت در یک جاده کوهستانی، آیا مسیر باز است؟ جاده چگونه است؟ تجهیزات‌ کافی ‌برای پیمودن مسیر به همراه داریم؟ اتومبیل ما از نظر فنی مشکلی ندارد؟

برای پیمودن این وادی خوشبختانه دانسته‌های هفت وادی قبلی را به صورت دانایی موثر در کوله پشتی خود به همراه داریم و در طول مسیر هم قطع به یقین، دوستان و آشنایان صادق ‌ما را یاری خواهند نمود. برای حل مشکلات فقط فکر کردن و نشستن، مشکل ما را حل نمی‌کند باید وارد مرحله عملیاتی بشویم. نکته‌‌ مهم دیگر این است که در حرکت، خواسته‌ ‌ما، باید کاملاً مشخص باشد؛ چون گاهی اوقات نمی‌دانیم که دقیقاً چه خواسته‌ای داریم و و این کار را مشکل می‌کند. با تعیین کردن هدف، انسان قطعاً به هدفش می‌رسد. اصولاً خداوند انسان را خلق کرده است که برای رسیدن به خواسته‌هایش منطقی عمل کند.

در وادی هشتم آموختیم که حرکت در یک مسیر، قرار گرفتن درمسیر، یک موضوع است و رفتن در کدام مسیر مسئله دیگری است. اگرهدف ما رسیدن به سلامتی، صلح و آرامش باشد، ابتدا باید حساب خودمان را تسویه و به صفر نزدیک کنیم. یعنی اینکه از خودمان، خانواده و جامعه جبران خسارت نماییم. می‌گویند: " در توبه باز است!" خب این به چه معنا است؟ اینکه اشتباه کنیم، خسارت وارد کنیم و فقط بگوییم ببخشید و انتظار بخشش داشته باشیم؟ جناب آقای مهندس می‌گویند: " توبه به معنای بازگشت است." یعنی اینکه ما بازگشت کنیم به اشتباهات خود و درصدد جبران و اصلاح آنها برآییم.

نکته مهم دیگر که جناب آقای مهندس در این وادی تاکید دارند، تربیت صحیح فرزندان است تا فرزندانی تحویل جامعه بدهیم که طلبکار نباشند، به خوبی مسئولیت خود را در زندگی پذیرا باشند و خودمان هم نسبت به جامعه فقط انتظار نداشته باشیم که جامعه برای ما چه کرده است؟ با خود بگوییم من برای جامعه چه کرده‌ام؟ درحفظ ‌محیط ‌زیست خود چگونه رفتار نموده‌ام؟ برای آبادانی و سازندگی کشور و جامعه‌ خودم چه کرده‌ام؟ یک نفر هم مهم است.

در آخر اضافه کنم که این وادی‌ها به صورت مداوم تکرار می‌شوند که من فریبا هیچ‌گاه فراموش نکنم که چه بودم و الان در چه جایگاهی هستم؟

نویسنده: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر الهام دبیر سایت 
همسفران نمایندگی یوسُف تهران