قدمی در صراط بخشندگی

یازدهمین جلسه از دوره پنجم جلسات لژیون سردار همسفران کنگر60 نمایندگی چالوس به استادی اسیستانت همسفر صدیقه، نگهبانی راهنما همسفر سمیرا و دبیری همسفر آزیتا با دستور جلسه «وادی هشتم (با حرکت راه نمایان می‌شود.) و تاثیر آن روی من» روز دوشنبه 21 مهرماه ساعت 14:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 

خداوند را شاکرم که امروز در جمع شما عزیزان حضور دارم و از استاد سردار، سپاسگزاری می‌کنم که این توفیق را به من عطا فرمودند تا پس از مدتی، بار دیگر در لژیون سردار خدمتگزار باشم. حضور در این جایگاه، حس زیبا و عمیقی از آرامش و شکرگزاری در من ایجاد می‌کند. همچنین به تک‌تک شما بزرگواران تبریک می‌گویم که از لژیون شما پهلوانی دعوت شده و به شهر و شعبه‌ای دیگر رفته‌اند. امروز گزارش خانم شیوا را مطالعه کردم و بسیار لذت بردم از این‌که ایشان از شعبه چالوس و از شما عزیزان با احترام و مهر یاد کرده بودند. امیدوارم شعاع وجودی این لژیون روزبه‌روز گسترده‌تر شود و روزی فرا رسد که در شعبه چالوس شاهد حضور چندین پهلوان در مسیر خدمت به انسان‌ها باشیم.

دستور جلسه‌ امروز با عنوان «با حرکت، راه نمایان می‌شود» است. به باور من، این دستور جلسه ارتباط بسیار نزدیکی با لژیون سردار دارد؛ زیرا همه‌ ما از دل تاریکی‌ها، از عمق ویرانی‌های اعتیاد و از جهان منفی گذشته‌ایم و توانسته‌ایم خود را به روشنایی برسانیم. هرکدام از ما درون خود دنیایی تاریک را تجربه کرده‌ایم و بیرون آمدن از آن تاریکی، نیازمند علم، آگاهی و اراده‌ای استوار بوده است.

کسی که عمق تاریکی اعتیاد را لمس کرده است، بی‌تردید فقر، بی‌پولی و ضد‌ارزش‌ها را نیز تجربه کرده است؛ زیرا اعتیاد با خود بی‌نظمی و تنگدستی را به همراه دارد؛ حتی اگر کسی بی‌پولی را تجربه نکرده باشد، قطعاً در ناآگاهی غوطه‌ور بوده است. اعتیاد در وجود انسان حفره‌ای عمیق ایجاد می‌کند و زمانی‌که فرد بتواند از آن عبور کرده و به جایگاه لژیون سردار برسد، مصداق واقعی وادی هشتم؛ یعنی «با حرکت، راه نمایان می‌شود» را در عمل تحقق بخشیده است.

قدم نخست در مسیر جمعیت احیای انسانی کنگره‌۶۰، عمل به قانون یازدهم است. در لژیون سردار نام ما به‌عنوان «سردار» ثبت می‌شود، اما در قانون یازدهم هیچ نامی از ما برده نمی‌شود. این یعنی بخشش و خدمت باید خالصانه و بدون انتظار شناخته شدن باشد. این قانون به ما می‌آموزد که می‌توانیم پرداخت نکنیم و بی‌تفاوت از کنار سبد بگذریم، یا می‌توانیم هرآنچه در توان داریم، با عشق و آگاهی تقدیم کنیم.

در وادی هشتم از ما پرسیده می‌شود: «من، به‌عنوان همسفر، برای پیمانی که با خداوند بسته‌ام چه میزان تلاش کرده‌ام؟» زمانی‌که می‌توانم پاک‌ترین و زیباترین اسکناس خود را در سبد بیندازم یا با نیت خالص پرداختی انجام دهم، در ظاهر از حساب من مبلغی کسر می‌شود؛ اما در باطن هیچ خلائی احساس نمی‌کنم؛ زیرا در آن لحظه، ظرف وجود من بزرگ‌تر می‌شود و بخشیدن را می‌آموزم.

همه‌ ما تجربه کرده‌ایم که در لحظه‌ی تصمیم‌گیری برای ورود به لژیون سردار، نیروهای بازدارنده فعال می‌شوند. گاهی بیماری، مشکلات مالی یا حوادث پیش‌بینی‌ نشده سر راه ما قرار می‌گیرد. این اتفاقات، آزمون‌هایی هستند تا میزان ایمان و پایداری ما سنجیده شود. نیروهای بازدارنده تلاش می‌کنند ما را متوقف سازند، زیرا بخشش از مال، کار هر کسی نیست.

در سی‌دی «بادبادک‌ باز» می‌آموزیم که ما همان کسانی هستیم که بادبادک خود را در آسمان رها می‌کنیم؛ زیرا زمین و باد مناسب برای پرواز در کنگره برای ما فراهم شده است. کافی است قدم نخست را برداریم. اگر به «اگرها» توجه کنیم، از حرکت باز می‌مانیم: اگر این پول را پرداخت کنم و به آن نیاز پیدا کنم چه؟ اگر بعداً مشکلی پیش بیاید چه؟ اما درست در لحظه‌ای که این تردیدها را کنار می‌گذاریم، مسیر روشن می‌شود.

کسانی که در مسیر درست گام برمی‌دارند، هرچند با فراز و نشیب و سختی روبه‌رو شوند، در نهایت به هدف خود می‌رسند. مهم این است که هدف چیست؟ آیا هدف ما از عضویت در لژیون سردار، دنور شدن یا پهلوانی، رشد درونی و خدمت است یا دیده شدن؟

به‌عنوان نمونه، خانم شیوا مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان برای پهلوانی پرداخت کردند؛ اما خودشان فرمودند که هیچ خلائی احساس نکردند و این جز با قدرت خداوند ممکن نیست. خداوند می‌فرماید: «ببخش، من جبران می‌کنم.» وقتی بدون چشم‌داشت می‌بخشیم، خداوند چنان زیبا مسیر زندگی را سامان می‌دهد که نه‌ تنها کمبودی حس نمی‌کنیم؛ بلکه غنا و آرامش بیشتری می‌یابیم.

گاهی ما برای آینده پس‌انداز می‌کنیم، اما باید بیندیشیم، برای چه روزی؟ خانم شیوا در پاسخ به این سؤال که آیا در زمان پرداخت پهلوانی نگران فرزندشان نبودند، گفتند: «وقتی بخشنده می‌شوی، خداوند راه درست را برایت انتخاب می‌کند و فرزندت نیز بخشندگی را می‌آموزد.» این زیباترین سرمایه‌گذاری برای فرزندان ماست؛ زیرا در جامعه‌ای پر از لغزش، ما راه مستقیم را آموخته‌ایم و به فرزندانمان نیز می‌آموزیم.

ما توانایی دنور شدن را داریم و اگر نداشته باشیم، خداوند آن را به ما عطا خواهد کرد. پرداخت‌های ما، پیمانی میان ما و خداوند است، نه میان ما و انسان‌ها. وقتی می‌بخشیم، ظرف وجودی‌مان بزرگ‌تر می‌شود و راه‌های تازه‌ای برای روزی و برکت به‌ سوی ما گشوده می‌شود.

خداوند وعده داده است: «اگر در مسیر صراط مستقیم یک قدم برداری، من ۱۰ قدم به‌ سوی تو بر می‌دارم.» بنابراین، اگر هدف ما سردار، دنور یا پهلوان شدن باشد، خداوند راه را به‌ روشنی پیش پای ما خواهد گذاشت.

من نیز در آغاز مسیر سرداری و دنوری، با تنگناهای مالی بسیاری روبه‌رو شدم؛ اما پس از مدتی راه‌هایی شگفت‌انگیز گشوده شد و به‌ وضوح یاری خداوند را احساس کردم. این تجربه به من آموخت که وقتی خواستن از دل برخیزد، یاری خداوند نیز حتمی است. اکنون هرگاه می‌اندیشم که سرمایه‌ام در چه راهی صرف می‌شود، از صمیم دل خوشحال می‌شوم؛ زیرا چه مکانی زیباتر از کنگره برای بخشش و احیای انسان‌ها؟

لژیون سردار جایگاهی است که هر کسی شایستگی حضور در آن را ندارد. در سی‌دی‌های اخیر شنیده‌ایم که از این جهان چه چیزی با خود خواهیم برد؟ نه مال و دارایی؛ بلکه نفسی تزکیه‌شده، آموزش‌هایی عمیق و نشانی از خدمت در مسیر الهی. چه افتخاری بالاتر از آنکه در جهان دیگر بگویند: «او شاگرد استاد سردار بود.»

اگر خواهان امنیت مالی و آرامش در زندگی هستیم، باید در مسیر صراط مستقیم حرکت کنیم. در این مسیر، سختی‌ها اجتناب‌ناپذیر است؛ اما اگر بر پیمان خود با خداوند پایدار بمانیم، او بی‌تردید راه را برایمان هموار خواهد ساخت.

تایپیست: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون هشتم)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون ششم)
ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس