از بخشش تا رهایی

پنجمین جلسه از دوره چهل و چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ارتش با استادی راهنما همسفر آیدا، نگهبانی همسفر اشرف، دبیری همسفر شیرین با دستور جلسه «وادی هشتم (با حرکت راه نمایان می‌شود) و تأثیر آن روی من » روز دوشنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که در این جایگاه قرار گرفتم. موضوع دستور جلسه امروز «وادی هشتم و تأثیر آن بر من» است.وادی هشتم می‌گوید: «با حرکت، راه نمایان می‌شود.»

آن‌طور که من برداشت کرده‌ام، بین مسافر و همسفر یک رابطه و بند پنهانی وجود دارد؛ هر احساسی مثل ترس، خشم، نفرت یا کینه که در مسافر وجود داشته باشد، به منِ همسفر هم منتقل می‌شود. در واقع، من نیز همان حس را تجربه می‌کنم. به همین دلیل است که در کنگره ۶۰، دستور جلسات هم برای مسافر است و هم برای همسفر؛ چون ما پا به پای هم در این مسیر رشد و تجربه حرکت می‌کنیم.
این وادی سه بخش یا قانون مهم دارد:
قانون اول:
وقتی وارد کنگره شدی، اول از خودت بپرس برای چه آمده‌ای؟ آیا واقعاً خواستار تغییر هستی؟
حرکت از همین‌جا آغاز می‌شود. اگر من به‌عنوان همسفر بخواهم رفتارم تغییر کند، باید خواستش را در خودم بیدار کنم. مثلاً آیا می‌خواهم ازدواجم را بهبود دهم؟ شغلم را عوض کنم؟ ادامه تحصیل بدهم؟
هر بار که این پرسش‌ها را از خودم می‌پرسم، مسیرم برایم روشن‌تر می‌شود.

قانون دوم:
وقتی خواسته‌ات مشخص شد، مثل انسانی باش که تشنه‌ی آب است و دنبال آن می‌گردد. من رهجو هم باید با همین اشتیاق، دنبال آموزش باشم؛ با دقت به سی‌دی‌ها گوش دهم، مشارکت کنم و دستور جلسات را جدی بگیرم.

قانون سوم:
وقتی راه‌ات را پیدا کردی، وارد حاشیه نشو! یعنی از مسیر اصلی منحرف نشو. مثلاً اگر در کنگره هستم و کسی بگوید جای دیگری بهتر است یا روش دیگری سریع‌تر جواب می‌دهد، نباید تحت‌تأثیر قرار بگیرم. یا وقتی تصمیم به تحصیل دارم، حرف دیگران نباید باعث شود مسیرم را تغییر دهم.

یکی از بخش‌های خیلی مهم وادی هشتم برای من، بخش بخشش و خودشناسی بود. نباید خودم را سرزنش کنم و نباید احساس گناه داشته باشم. چون وادی می‌گوید ابتدا باید خودت را ببخشی و سپس جبران خسارت کنی. اگر در مسیر اشتباه رفتم، مهم این است که حرکت کرده‌ام و حالا اشتباهم را فهمیده‌ام. همین یعنی رشد. وقتی خودم را ببخشم، می‌توانم دیگران را هم ببخشم و دست از سرزنش خود و مسافرم بردارم.

حتی اگر مسافرم در سفرش دچار لغزش شد، نباید مدام او را سرزنش کنم؛ چون این کار فقط مانع حرکت خودم می‌شود. در عوض، باید به او کمک کنم تا با آرامش به مسیر برگردد.

امیدوارم هم من و هم همه‌ی عزیزانی که در کنگره حضور دارند، در این مسیر حرکت کرده و در آن ثابت‌قدم بمانیم. چون همین حضور ما در کنگره یعنی حرکت آغاز شده است، و با ادامه دادن آن، قطعاً به مقصد خواهیم رسید.

مرزبان کشیک: همسفر لیلا
عکاس: همسفر نگار رهجوی راهنما همسفر اعظم(لژیون پنجم)
تایپ: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر نسرین( لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: همسفر هنگامه رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارتش