به نام قدرت مطلق" الله "
پنجمین جلسه از دور دهم لژیون سردار نمایندگی پرستار به استادی: مسافر پهلوان بایرامعلی و نگهبانی: مسافر حسین و دبیری: مسافر مصطفی با دستور جلسه( وادی هشتم:با حرکت،راه نمایان می شود )در روز دوشنبه مورخه بیست و یکم مهر ماه ماه راس ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان بایرامعلی هستم یک مسافر،
.JPG)
خدا را شکر میکنم که امروز در این جایگاه قرار گرفتهام.
قبل از ورود به کنگره و بعد از آن، زندگی من دو بخش کاملاً متفاوت داشت. من بیش از بیست سال تخریب داشتم؛ یعنی بیش از بیست سال در عمق تاریکیها بودم، در قهر جهنم.
در انواع درد و رنج غوطهور بودم، زندگی بسیار سخت و پرمشقتی داشتم و تاوانهای زیادی هم پرداخت کردم؛ هم تاوان مالی، هم اجتماعی، هم عاطفی و از هر نظر آسیب دیدم.
طبیعی است که هر کسی در تاریکی باشد، هرچه بیشتر دستوپا بزند، بیشتر فرو میرود. من هم خیلی سقوط کردم.
اما خدا را شکر که اجازهی ورودم به کنگره صادر شد. به واسطهی یکی از دوستانم با کنگره آشنا شدم. آمدم، آموزشها را شروع کردم و قدم در وادی نور گذاشتم؛ از تاریکی به سوی نور.
وقتی آیات قرآن کریم را دربارهی بهشت و بهشتیان مرور میکردم، با خودم میگفتم جهنم چیست؟جهنم تمثیلی است از وضعیتی که انسان در آن آرامش ندارد؛ همهاش درد است، رنج است، گرفتاری است.و واقعاً جهنمِ من همان اعتیاد بود؛ بزرگترین جهنم.اما خدا را شکر که از آن جهنم بیرون آمدم و وارد بهشت کنگره شدم.

بهشت کجاست؟
در آیات قرآن بهشت جایی توصیف شده که در آن شور و نشاط، شادی، آرامش و آسایش حاکم است.
بهشت جایی است که افرادش وقتی همدیگر را میبینند، با لبخند و سلام از هم استقبال میکنند. جایی است که عشق و محبت در آن جریان دارد.
وقتی به کنگره نگاه میکنم، دقیقاً همین حس را میبینم.در لژیونها کنار هم مینشینیم، با محبت و عشق آموزش میگیریم و در مسیر کمال گام برمیداریم.
خدا را هزاران بار شکر که در این بهشت حضور دارم.یکی از پیشکسوتان قدیمی در ساختمان آکادمی روزی گفتند: «هیچکدام از شما نمیدانید الان کجا هستید. حتی ما راهنماها هم شاید ندانیم؛ ما الان در بهشت هستیم.»
بله، ما در بهشت هستیم. اما نگه داشتن این بهشت خودش کار میخواهد. باید بهایش را پرداخت.
من برای به دست آوردن درمانم بهای زیادی دادهام و حالا باید برای حفظش هم تلاش کنم؛ از نظر مالی، علمی و عملی تا بتوانم این آرامش را برای همیشه نگه دارم.
به نظر من، خدمت در کنگره بزرگترین عبادت است. عبادت فقط در نماز و روزه خلاصه نمیشود؛ بزرگترین عبادت آن است که انسان در مسیر راستی و خدمت به همنوع قدم بردارد.
ما در کنگره به کسانی کمک میکنیم که درد کشیدهاند، رنج دیدهاند و هنوز راهی برای نجات پیدا نکردهاند.
امیدوارم که با یاری خدا و تلاش همهی ما، این عزیزان هم راهشان باز شود و به رهایی برسند.
.JPG)
از اینکه به صحبتهای من توجه نمودید متشکرم
تایپ و ویراست: مسافر علی لژیون ششم
عکاس: مسافر علی لژیون ششم
بارگزاری:مسافر مهدی لژیون دهم
وبلاگ نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
388