در کنگره، بازپرداخت یعنی خدمت صادقانه به دیگران، که می‌تواند مالی یا معنوی باشد.

چهارمین جلسه از دوره چهل و دوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی صالحی، به استادی راهنمای محترم مسافر ابراهیم و نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر سعید با دستور جلسه "وادی هشتم:با حرکت راه نمایان می‌شود." در روز دوشنبه 21 مهر ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، ابراهیم هستم، مسافر. امروز موضوع صحبت ما وادی هشتم است. وقتی وادی‌ها به عنوان دستور جلسه مطرح می‌شوند، معمولاً در پایان به تاثیر آن روی خودمان اشاره می‌شود. نظر من این است که باید ببینیم از این وادی چه برداشت کردیم و چه تغییراتی در خودمان به وجود آمده است.
این وادی بسیار سنگین و مهم است. باید دقیق بررسی کنیم که از آن چه آموختیم و چه تغییری در مسیر زندگی‌مان ایجاد شده است. مثلاً برای من سوال بود که قبلاً هم در مصرف مواد حرکت داشتم، پس چرا مسیر برایم به صورت برعکس نمایان شده بود؟ بعداً متوجه شدم که در هستی، اصول زندگی دو پارامتر اصلی دارند: یکی ارزش‌ها و دیگری ضدارزش‌ها. حرکت در این مسیر باعث می‌شود که راه به ما نمایان شود. پس باید بدانیم که حرکت ما در مسیر ارزش‌ها است یا ضدارزش‌ها.
قبل از آمدن به کنگره، بارها فکر می‌کردم فردا چه کاری باید انجام دهم، اما چون حرکت واقعی وجود نداشت، هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. در وادی هم اشاره شده که سکون جایز نیست و حرکت‌های اشتباه فراوان است. ما راه‌های زیادی را رفته‌ایم، اما بسیاری از آن‌ها اشتباه بوده‌اند؛ مثلاً کمپ‌های درمانی یا روش‌های مختلف دیگر. اما حالا از هر راهی که شده، کنگره راه پیدا کردیم و در مسیر درست حرکت می‌کنیم و قطعاً به رهایی خواهیم رسید.
اکنون باید گذشته را فراموش کنیم. اینکه چه چیزی را از دست داده‌ایم مهم نیست، زیرا گذشته رفته است. اگر آسیب جسمی بوده، کنگره توانایی درمان آن را دارد و اگر ضرر مالی بوده، می‌توان آن را جبران کرد. درباره جبران خسارت از خانواده باید بگویم که ما مالک خودمان نیستیم؛ خودمان امانتی در دستمان است، همان‌طور که در کلام الله نیز آمده است. چه رسد به خانواده، پس قطعا باید از خودمان و خانواده جبران خسارت کنیم.

سپس باید سراغ جبران خسارت از جامعه برویم، اما این اتفاق زمانی می‌افتد که قوه تشخیص ما بهبود یافته و درمان شده باشیم. در بخش بعدی، به موضوع پیمان می‌رسیم. بستن پیمان حتی در کلام خداوند به سود انسان است، اما خداوند درباره پیمان‌شکنان هشدار داده است. خداوند مستقیماً تنبیه نمی‌کند، بلکه کاری می‌کند که رهایی برای آن‌ها سخت شود. حتی اگر رهایی هم به دست آورند، باید بازپرداخت کنند.
وقتی صحبت از بازپرداخت می‌شود، اکثر افراد فقط به مسائل مالی فکر می‌کنند، اما بازپرداخت تنها مالی نیست. در کنگره، بازپرداخت یعنی خدمت صادقانه به دیگران، که می‌تواند مالی یا معنوی باشد. مثلاً نگهبانی، مرزبانی، یا حتی ساده‌ترین خدمات مثل پذیرایی چای، همه نوعی خدمت ارزشمند است که به هرکسی سپرده نمی‌شود.
هستی بر اساس بده‌بستان است. وقتی حال خوش به ما داده می‌شود، در ازای آن باید بهایش را بپردازیم. در نهایت، آرزوی من این است که هر کس وارد این مسیر می‌شود، به رهایی برسد. مسیر سختی است، اما امیدوارم همه به حرف راهنماهای دلسوزی که شبانه‌روز زحمت می‌کشند، گوش دهند و به نتیجه برسند.
تایپ : مسافر امیر لژیون دوم
ویرایش : مسافر دانیال لژیون دهم
بارگذاری خبر : مسافر دانیال لژیون دهم
مرزبان خبری : مسافر احمد
مرزبان کشیک : مسافر احمد
مهر ماه ۱۴۰۴                       شعبه صالحی (تهرانپارس)