در مسیر حرکت انسان با دو نیروی الهی و شیطانی روبرو است.

جلسه هشتم از دوره ی هشتم از سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی طارم با استادی دیده بان مسافر احمد، با نگهبانی مسافر مرتضی و دبیری مسافر محسن با دستور جلسه <وادی هشتم و تاثیر آن روی من> در تاریخ بیستم  مهر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان احمد هستم یک مسافر. خیلی خوشحالم که امروز در جمع شما عزیزان و در این نمایندگی حضور دارم و به همه‌ی عزیزانی که در این نمایندگی خدمت می‌کنندخداقوت می‌گویم.دستور جلسه وادی هشتم و تاثیر آن بر روی من است. با حرکت راه نمایان می‌شود و این وادی‌ها قوانینی هستند که در زندگی ما جاری هستند خیلی از انسان‌ها اطلاعات لازم را مورد قوانینی که در هستی جاری هستند ندارند، به همین جهت  دست به اعمالی می‌زنند که برای خودشان مشکل بوجود می‌اورند.

وادی هشتم درست است که بین وادی‌ها در مرتبه‌ی هشتم قرار دارد ولی فردی که وارد کنگره‌ی ۶۰ میشود میتواند از این قانون استفاده بکند. که وقتی راهی را میخواهد طی بکند خود آن راه نشان میدهد که کجا باید پیچید و با چه سرعتی باید حرکت کرد کجا سربالایی و کجا سرازیری هست. در مسیر حرکت انسان با دو نیرو مواجه می‌شود یکی نیروی الهی که دائما تلاش می‌کند انسان از مسیر خارج نشود و دیگری نیروی شیطانی که سعی می‌کند با وجود آوردن جاذبه‌های مختلف فرد را از مسیر خارج و گمراه کند.

وادی هشتم میگوید اگر در سخت‌ترین مشکل هم قرار بگیرید در داخل همان مشکل اگر حرکت کنید راه خارج شدن از آن مشکل باز هم فراهم می‌شود، چون این مسئله یک قانون است، یعنی هیچ مشکلی در هستی وجود ندارد که راه حل نداشته باشد و فرد فقط باید زحمت بکشد ،تفکر و اندیشه‌ی خودش را به کار بگیرد تا راه حل آن را پیدا کند و به مقصد برسد. بنابراین وادی هشتم در خیلی قسمت‌های زندگی می‌تواند به ما کمک کند.

اگر به سیستم جهانی خوب دقت کنید متوجه می‌شویم که جهان دارد به سمتی حرکت می‌کند که همه‌ی انسان‌ها در تلاش هستند تا ابزار و بستری فراهم کنند که بتوانند به انسان‌ها بیشتر کمک کنند تا انسان‌ها بتوانند در کوتاهترین زمان و یا طی کردن یک مسیر کوتاه به اون بستری که وجود دارد  برای رفع مشکل خودشان استفاده کنند. عموما انسان‌ها قدر این پیشرفت را نمی‌دانند به آن توجه نمی کنند،عمده ی انسان ها از این پیشرفت هایی که برای بشر به وجود آمده قدردان نیستند،کمتر کسی قدر این پیشرفت ها را میداند.

یک چیزهایی برای انسان وجود دارد و از آن استفاده می کند،انسان آن موقع قدر این بسترسازی ها را میداند که خطری را احساس کند،یک ترسی درش به وجود بیاید،وقتی مشکل به وجود آمد قدر یک پزشک را می داند،وقتی مشکل به وجود آمد قدر یک داروی مسکن را می داند.وقتی من نیازمند میشوم و نیاز من در نزدیکی من باشد من خیلی خوشبخت هستم،جایی که می تواند نیاز من را برطرف کند یک نعمت بزرگی می باشد،

بنابراین ساختار زندگی ما همواره رو به پیشرفت می باشد، به وجود آمدن این بستر جای شکر دارد،ما باید شکرگذار باشیم.مسئله ای که کنگره با آن روبه رو بوده  مسئله ی اعتیاد بوده و رسیدن به درمان، چقدر انسان ها برای رسیدن به درمان رنج کشیده اند و می کشند،و کنگره ۶۰ تلاش خودش را کرده تا درمان را به راحترین روش و بدون طی کردن مسافت طولانی در دسترس قرار دهد،تا از رنجی که متحمل می شوند،آرام آرام بیرون بیایند،باید قدر این را دانست.نه تنها افرادی که داخل ساختار هستند باید بدانند،بلکه افراد منطقه ای که کنگره۶۰ در آنجا قرار دارد باید قدرش را بدانند.و باید شکر گذار وجود کنگره ۶۰ باشیم. ممنون که به حرف های من توجه نمودید.

سایت نمایندگی طارم