نظم عامل موفقیت‌های کنگره 60 است

ششمین جلسه از دوره هشتاد و سوم از سری کارگاه‌های آموزش خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران آقا نمایندگی شادآباد با نگهبانی مسافر رضا، دبیری مسافر ایوب و استادی مسافر حسین با دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام در کنگره 60» در روز چهارشنبه 16 مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، حسین هستم، یک مسافر. در آغاز، صمیمانه از راهنمای گرانقدرم سپاسگزارم که این اعتماد را به من داشتند تا در این جایگاه، خدمتگزار باشم. دستور جلسه امروز «نظم، انضباط و احترام در کنگره ۶۰» است.
بر هیچکس پوشیده نیست که نظم چه نقش حیاتی و مهمی در زندگی ما دارد. برای درک بهتر، چراغ راهنمایی را تصور کنید: وقتی برق آن قطع می‌شود، چه هرج و مرجی در چهارراه به وجود می‌آید و عبور از آن تقاطع چقدر دشوار می‌شود. این، همان بی‌نظمی است. یا راننده‌ای که کمربند ایمنی نمی‌بندد و موتورسواری که از کلاه ایمنی استفاده نمی‌کند؛ این بی‌نظمی‌ها در نهایت گریبان‌گیر خود فرد می‌شود.
برای برقراری نظم و انضباط در کنگره ۶۰، آقای مهندس زحمات فراوانی کشیده‌اند. به جرأت می‌توان گفت که هیچ مجموعه‌ای — حتی نظامی — به پای انضباط کنگره ۶۰ نمی‌رسد و چه زیبا که خمیرمایه این نظم و انضباط، عشق و محبت است.
در مورد «احترام» باید بگویم که احترام گذاشتن، تنها به معنای ادب کلامی نیست. احترام یعنی رعایت قوانین و حرمت‌های کنگره، یعنی احترام به راهنمایان، خدمتگزاران و پیشکسوتان. احترام یعنی در خیابانِ شعبه، معرکه‌گیری نکنیم، سیگار نکشیم و خودرویمان را به گونه‌ای پارک کنیم که مزاحمتی برای همسایگان ایجاد نشود.
در کنگره به ما تأکید شده که دو نفر سفر اولی نباید با یکدیگر در ارتباط باشند. متأسفانه کسانی که این حریم را رعایت نکردند، دچار خسارت شدند؛ از کنگره دور شدند، انضباطی شدند و در نهایت، درمان خود را به خطر انداختند.
در دوران مصرف، زندگی من هیچ تعادلی نداشت. وقتی دیگران می‌خوابیدند من بیدار بودم و وقتی برای کار بیدار می‌شدند، من تازه به رختخواب می‌رفتم. به معنای واقعی کلمه زندگی‌ام بی‌نظم بود و هم به خود و هم به خانواده‌ام خسارت می‌زدم. حتی در اوایل سفر اول، وقتی انضباط را جدی نگرفتم، برای مدتی از کنگره دور افتادم و انضباطی شدم. فقط می‌آمدم و اسم می‌نوشتم و می‌رفتم. اما زمانی که نظم، انضباط و احترام به طور واقعی وارد برنامه روزانه‌ام شد همه چیز تغییر کرد و در نهایت، به درمان رسیدم.
آقای مهندس با تکیه بر همین نظم و انضباط بود که متد DST را برای درمان اعتیاد به مواد مخدر و نیکوتین کشف کردند. یادآوری دوران کرونا برای ما گواه این مدعاست؛ در حالی که جامعه در وحشت بود، ما مسافران کنگره با آرامش از آن دوره گذر کردیم، زیرا آقای مهندس با ارائه «دیسپ»، راهنمایی‌مان کردند که چگونه با نظم از آن استفاده کنیم تا سالم بمانیم.
همه این دستاوردهای بزرگ — از ساخت دانشگاه و تولید دیسپ، تا کشف متد DST و گسترش لژیون‌های مسافران خانم و همسفران — همه و همه، حاصل نظم و انضباطی استثنایی است. امروز می‌بینیم که کنگره ۶۰ به یک نهاد جهانی تبدیل شده و از کشورهای پیشرفته‌ای مانند آمریکا، از آقای مهندس برای سخنرانی در مورد درمان اعتیاد و حتی بیماری‌های لاعلاج دعوت به عمل می‌آید. این موفقیت‌ها را باید در آینه‌ «نظم» جستجو کرد.
اگر به هستی بنگریم، درمی‌یابیم که کل آفرینش، از کوچکترین موجودات تا بزرگترین اجرام آسمانی، همگی بر پایه نظمی شگفت‌انگیز استوار شده‌اند و در این کره خاکی، به شکلی منظم در حال زیستن هستند.
ممنونم که به صحبت‌های من گوش کردید.

تایپ و ارسال: خدمتگزاران سایت شادآباد