وقتی به این سه واژه فکر میکنم، گویی با نیرویی نامرئی روبهرو میشوم که هم مسیر را روشن میکند و هم از لغزشها و پرتگاهها محافظت مینماید.
نظم، انضباط و احترام همچون ستونهای استوار یک بنای درونی هستند؛ اگر یکی از آنها سست شود، تعادل ساختار زندگی و ارتباطات ما نیز بر هم میخورد.
نظم مانند رودخانهای آرام است که مسیر خود را یافته و با صبر و پشتکار از موانع عبور میکند.
انضباط همچون سنگی محکم در بستر این رودخانه است که جریان را هدایت کرده و مانع از پراکندگی انرژی میشود.
احترام نوری است از جنس عشق که بر دلها میتابد و هر جا تاریکی و سردرگمی باشد، آن را روشن میسازد.
کنگره ۶۰ سیستمی خودگردان است؛ نیرویی بیرونی ما را کنترل نمیکند. تمام نظم، تمیزی و حرمت موجود در آن، حاصل انتخابهای آگاهانه و کوچک روزانهی ماست.
این همان نیروی بازدارندهی درونی است؛ صدای آرام و مهربانی که درونمان میگوید: «این کار درست است و آن کار نه».
هنگامی که به این صدا گوش میسپاریم، از بینظمی و آشفتگی در امان میمانیم.
زمانی که هر یک از ما مسئولیت خود را بهدرستی انجام میدهیم و در امور دیگران دخالت نمیکنیم، هماهنگی و انرژی الهامبخشی در کل لژیون جاری میشود.
مانند بادبانی که در مسیر باد درست تنظیم شده است، این هماهنگی جمعی ما را به سوی آرامش، تعادل و رهایی هدایت میکند.
پس بیایید همواره این مثلث طلایی را در درون خود زنده نگه داریم: نظم، انضباط و احترام.
وقتی این سه ستون محکم باشند، نهتنها کنگره پایدار و استوار میماند، بلکه ذهن و روح ما نیز در مسیر رشد، روشنایی و آرامش حرکت میکند و نیروی بازدارندهی درونی، ما را از لغزشها و خطاهای مخرب محافظت خواهد کرد.
نویسنده: همسفر فاطمه رهجو همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال : همسفر فاطمه
همسفران نمایندگی امیرکبیر
- تعداد بازدید از این مطلب :
98