تغییر کردن سخت است ولی غیر ممکن نیست

سومین جلسه از دوره بیست و‌ یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی تخت‌جمشید شیراز با استادی مرزبان همسفر مریم، نگهبانی همسفر لادن و دبیری همسفر نسرین با دستورجلسه "نظم، انضباط و احترام در کنگره ۶۰" در روز دوشنبه ۱۴ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰  آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
ابتدا از خداوند سپاسگزاری می‌کنم که به من اجازه حضور در این مکان ارزشمند را داد تا بتوانم آموزش بگیرم؛ همچنین از آقای مهندس و خانواده محترمشان قدردانی می‌کنم که با سخاوت تمام، دانش بی‌پایان خود را در اختیار ما می‌گذارند. روز جهانی معلم را هم به آقای مهندس که اولین معلم و استاد کنگره هستند، تبریک عرض می‌کنم. از ایجنت، همسفر میترا نیز تشکر می‌کنم که فرصت خدمت و آموزش در این جایگاه را به من دادند.

دستور جلسه این هفته درباره نظم، انضباط و احترام در کنگره‌۶۰ است. همه ما می‌دانیم آن کسی که برای اولین بار قدم به شعبه می‌گذارد و وارد کنگره می‌شود، تنها یک هدف دارد؛ رهایی و رسیدن به حال خوش است. ما در این مکان دور هم جمع شده‌ایم تا به تعادل برسیم و بیاموزیم تا به آن حال خوب دست یابیم. برای رسیدن به این مقصود، قوانین و مقرراتی وضع شده که موجب ایجاد آرامش و فراهم‌شدن شرایط یادگیری برای همه است. این قوانین کمک می‌کند رهجو بتواند در آرامش کامل، آموزش‌ها را درک کرده و به رهایی دست پیدا کند.

من در این مکان توانسته‌ام تغییر کنم و از نسخه قبلی خود فاصله بگیرم. فردی که سرشار از ترس و ناامیدی بودم، باید تغییر کنم. نمی‌توانم مسئولیت این تغییرات را بر گردن دیگران بیندازم؛ نه خانواده، نه جامعه، نه پدر و مادر و حتی نه خداوند. تنها خودم مسئول تغییرات هستم. درست است که تغییر سخت است، ولی غیرممکن نیست. برای این کار نیاز به مکانی دارم که شرایط آن فراهم باشد و کنگره چنین جایی است.

همان‌طور که آقای مهندس در سی‌دی بادبادک باز اشاره کردند: اگر می‌خواهی بادبادک‌بازی کنی، به دو چیز نیاز داری؛ یک باد خوب بوزد و دوم اینکه خودت یک بادبادک‌باز ماهر باشی. حالا من، در نقش بادبادک باز تصمیم گرفته‌ام که تغییر کنم و خوشبختانه در کنگره شرایط و بستری فراهم شده که بتوانم این تغییرات را انجام دهم؛ بنابراین، این جایگاه برای من بسیار محترم است.

اما سؤال اینجاست که چگونه می‌توانم احترام خود را نسبت به آقای مهندس، کنگره و تفکراتش نشان بدهم؟ تنها راه آن، رفتار و عملکرد خودم است. احترام گذاشتن دشوار نیست؛ در حقیقت پلی برای جاری‌شدن محبت بین اعضای کنگره است و آن‌ها را به‌هم وصل می‌کند، همان‌طور که در جامعه، شهر یا خانواده قوانینی وجود دارد. کنگره نیز مستثنی نیست و قوانین مشخصی وجود دارد که نظم، انضباط و احترام از مهم‌ترین آن‌هاست.

به‌عنوان یک رهجوی سفر اول یا رهجوی سفر دوم، یک راهنما یا حتی مرزبان، وظیفه دارم این قوانین را رعایت کنم. اگر این قوانین نادیده گرفته شود، نه‌تنها خودم آسیب می‌بینم؛ بلکه ممکن است باعث شویم رهجوی دیگری که کنار ما می‌باشد نیز از آموزش‌ها دور بماند. با رعایت نظم و انضباط، زمینه جاری شدن  آموزش‌ها در خود را فراهم می‌کنیم، به این ترتیب سریع‌تر به درمان و رهایی واقعی می‌رسیم و حال خوش نصیب ما خواهد شد. در واقع، رعایت این موارد خدمت به خودم است.

در نهایت وقتی به کنگره می‌آیم، متوجه تغییرات در خودم می‌شوم. مسئولیت این تغییرات نیز تماماً بر عهده خودم است، این مسئولیت‌ شامل حفظ حرمت‌ها، حضور به‌موقع در کارگاه‌ها، نوشتن صحیح سی‌دی‌ها، گوش به‌فرمان بودن از راهنما و از همه مهم‌تر اینکه خدمتگزار باشم تا بتوانم نقش خود را بهتر ایفا کنم. سپاسگزارم که با سکوتتان مرا همراهی کردید.

مرزبانان کشیک: همسفر زهرا و مسافر بیژن

عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون هفتم)
تایپیست: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
ویرایش: همسفر آی‌سودا دبیر سایت
ارسال: همسفر رخساره رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون پنجم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تخت‌جمشید شیراز