نظم را می‌‎توان به‌عنوان نقشه راه نامید

جلسه‌ پنجم از دوره سی‌و‌هشتم کار‌گاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ شعبه‌ شیخ‌بهایی با استادی همسفر زهرا، نگهبانی همسفر لعیا و دبیری همسفر آرزو با دستور جلسه «نظم،انضباط و احترام» روز دوشنبه ۱۴ مهرماه ساعت ۱۵:۰۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

خیلی خوشحالم که امروز در خدمت شما عزیزان هستم و فرصت آموزش به من داده شد. از نگهبان جلسه و دبیر تشکر می‌کنم و همچنین از ایجنت و گروه مرزبانی که اجازه خدمت به من دادند، سپاسگزارم. در مورد دستور جلسه‌ «نظم، انضباط و احترام» باید بگویم این سه مورد، پایه و اساس کنگره هستند و زمانی‌که فرد می‌خواهد از تاریکی خارج شود و مسیر خود را پیدا کند، باید به این سه اصل توجه ویژه داشته باشد.

در ابتدا اگر بخواهم درباره‌ نظم صحبت کنم، باید بدانیم همه‌چیز در هستی بر مبنای نظم و یک سری اصول است. نظمی که در هستی وجود دارد از روی اجبار نیست؛ بلکه جزئی از ذات هستی است و زمانی‌که می‌خواهیم با هستی هماهنگ شویم، باید نظم را رعایت کنیم.

نظمی که در کنگره۶۰ وجود دارد تنها در حضور به‌موقع در جلسات محدود نمی‌شود؛ بلکه شامل زمان‌بندی دقیق مصرف داروها، برنامه‌ مشخص جلسات و نیز رعایت تمام دستورالعمل‌هاست. اگر بخواهیم برای نظم تعریفی درنظر بگیریم، می‌توان آن را «نقشه‌ راه» نامید که «انضباط» معمار این نقشه است؛ انضباط دیواری میان ما و خواسته‌های نامعقولمان می‌کشد تا بتوانیم میان کاهلی‌ها و تمایلات افراطی‌مان هماهنگی ایجاد کنیم.

اما «احترام» همان حریم و حرمت‌هایی است که ابتدا برای خود و زمانی که برای خود می‌گذاریم، قائل می‌شویم. احترام یعنی ارزش نهادن به برنامه‌ها و نقشه‌هایی که برای خود طراحی کرده‌ایم و پس از آن، احترام به جایگاه‌های بالاتر، قوانین کنگره‌۶۰، قوانین هستی و رعایت حرمت‌های کنگره نیز جزئی از همین احترام است. این سه اصل همان ستون‌هایی هستند که بنای رهایی و آرامش در کنگره را مستحکم نگاه می‌دارند.

تجربه‌ من از این دستور جلسه این است که همیشه زمانی که نام «نظم و انضباط» می‌آید، ذهنم به سمت چیدمان مرتب و منظم می‌رود؛ چیدمانی که شامل منزل، کتاب‌ها، لباس‌ها و به‌طورکلی تمام امور زندگی می‌شود؛ اما اگر بخواهیم بدانیم چرا همیشه نمی‌توانیم این نظم و چیدمان را در زندگی خود، چه در زمان‌بندی و چه در برنامه‌ریزی‌ها، حفظ کنیم؛ به نظر من باید ابتدا این کار را  از درون خود آغاز کنیم. من به این نتیجه رسیده‌ام که ابتدا باید چیدمان را از انرژی‌های درونی خود شروع کنم؛ یعنی پیش از انجام هر کار، میزان انرژی موردنیاز آن را در نظر بگیرم و بدانم چقدر توان و تمرکز باید صرف آن شود.

«انضباط» درواقع معمار هستی است؛ همان نیرویی که باعث می‌شود برنامه‌ریزی‌های ما به عمل تبدیل شود. شاید در آغاز، مقاومت‌هایی در برابر رعایت انضباط وجود داشته باشد اما اگر انرژی‌های خود را تنظیم کنیم این معمار تا پایان روز، هفته و حتی زندگی، انرژی ما را در مسیر درست حفظ می‌کند.

خود من گاهی به واسطه‌ یک تماس بی‌ثمر یا یک فکر بیهوده، در طول روز تمام انرژی‌ام را هدر می‌دادم؛ در حالی که باید آن را صرف کارهای اصلی می‌کردم؛ مانند رفتن به کنگره، نوشتن سی‌دی و وقت گذاشتن برای مسافر و فرزندانم که این بی‌توجهی باعث بی‌تعادلی در من می‌شد. بنابراین اگر مراقب انرژی‌های خود باشیم هیچ کار عقب‌افتاده‌ای نخواهیم داشت؛ زیرا ذهن ما همیشه درگیر کارهای ناتمام است. با نظم و انضباط می‌توانیم این چرخه را کامل کنیم و به آرامش و تعادل واقعی برسیم.

دریافت نشان پیمان وادی هشتم توسط همسفر مهرنوش رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

دریافت نشان پیمان وادی هشتم توسط همسفر هاله رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هفدهم)

دریافت نشان پیمان وادی هشتم توسط همسفر پگاه رهجوی راهنما همسفر شهین (لژیون دهم)

مرزبان کشیک: همسفر مریم و مسافر سینا
تایپ: همسفر خزر رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون بیست و پنجم)
عکاس: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر عالیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هفدهم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر پگاه رهجوی راهنما همسفر شهین (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی