هشتمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر شجاع، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر حسین، با دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام در کنگره ۶۰» در تاریخ ۱۳ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان، شجاع هستم یک مسافر؛
در ابتدا خداوند را شاکر و سپاسگزارم که یکبار دیگر در کنگره و در جمع شما عزیزان هستم و از شما آموزش میگیرم و انرژی دریافت میکنم.
دستور جلسه امروز «نظم، انضباط و احترام در کنگره» است. اساس کار کنگره ۶۰ نظم و انضباط است و این مجموعه بر پایهی همین اصول استوار شده. اگر این نظم و انضباط حاکم در کنگره وجود نداشت یا حتی ضعیفتر بود، مطمئناً کنگره نمیتوانست چنین پیشرفتی داشته باشد.
در خصوص احترام باید بگویم: ما اعضای کنگره و هر کسی که وارد این مجموعه میشود، یا این سیستم و روش را قبول دارد یا ندارد. غیر از این دو حالت نیست. اگر کسی کنگره را قبول داشته باشد، باید سخنان و دستورات آقای مهندس را نیز بپذیرد. آقای مهندس بارها تأکید کردهاند که یک سفر اولی، اگر روی برنامه نباشد، اما ادب و احترام را رعایت کند، از نظر ایشان برتر از یک سفر دومی است که بیاحترامی کند و ادب نداشته باشد. برداشت من از این صحبت این است که ادب و احترام در کنگره ۶۰ حرف اول را میزند.
در کنگره جایگاههای مختلف خدمت وجود دارد و ما اعضا اصلاً کاری نداریم که شال مرزبانی یا ایجنتی بر گردن چه کسی باشد. ما با اشخاص کاری نداریم، بلکه با جایگاهها سر و کار داریم و باید به آنها احترام بگذاریم. برای اینکه قوانین و حرمتهای کنگره را رعایت کرده باشیم، باید به هر شخصی که در جایگاه خدمتی است و هر کسی که پیشکسوت و مسنتر است، احترام بگذاریم. ضربالمثلی هست که میگوید: «احترام مسجد به متولی آن است.» یعنی اگر کسی به دیگران احترام نگذارد، نباید انتظار احترام از دیگران داشته باشد. اما اگر برای دیگران احترام قائل باشد، حتماً دیگران هم به او احترام خواهند گذاشت.
ما ذرهذره فرمانبرداری را در کنگره تجربه و تمرین میکنیم تا به فرماندهی کامل برسیم؛ ابتدا فرماندهی جسم، سپس زندگی، خانواده، لژیون، جامعه و هر چیز دیگر. اما همهی اینها به ادب و احترام برمیگردد. تا ادب و احترام نباشد، هیچ فرماندهی به شخص داده نمیشود.
در سالهای گذشته، پنج رهجو را برای رهایی خدمت آقای مهندس بردم. یکی از آنها هنوز سفرش به ده ماه نرسیده بود و چهار روز باقی مانده بود. با اینکه سیدی هایش را بسیار خوشخط و منظم، با دو رنگ خودکار آبی و قرمز نوشته بود، آقای مهندس فرمودند: «به ایشان رهایی نمیدهم، چون باید حداقل ده ماه سفر کرده باشد.» پس انضباط در کنگره تعریف مشخصی دارد و در این چند سال، هیچکس با کمتر از ده ماه سفر، گل رهایی دریافت نکرده است.
زمانی تصور میکردم بدن انسان ۱۰۰ میلیارد سلول دارد که هرکدام وظیفهی خود را انجام میدهند. اما بعدها در یکی از سیدیها گفته شد بدن انسان ۳۷ هزار میلیارد سلول دارد که هرکدام بهنحو احسن کار خود را انجام میدهند. اگر بخواهیم این موضوع را به دستور جلسه ربط بدهیم، باید بگوییم: متد DST هم با همین نظم، درمان را به انجام میرساند. دارو را سر ساعت و با نظم مصرف کردن یعنی نظم؛ با حس خوب خوردن و تکرار این نظم یعنی انضباط. همهی اینها به هم مربوطاند تا یک درمان ششدانگ و حال خوش برای شخص رقم بخورد.
نظم و انضباط با خیلی چیزها ارتباط دارد. کسی که حالش خوب باشد، میتواند سر ساعت در جلسه حاضر شود؛ اما کسی که خمار باشد، نمیتواند. تجربه ثابت کرده کسی که قبل از ۱۴ ثانیه سکوت در جلسه حاضر شود، به درمان خواهد رسید. اما افراد زیادی بودند که دیر میآمدند، انواع توجیه میآوردند که نمیتوانم بهموقع بیایم و در آخر هم درمان نشدند. حتی بودند کسانی که رهایی گرفتند اما دوباره به مصرف برگشتند.
بسیار خوشحالم که یکی از رهجوهایم تماس گرفت و گفت: «برای گلریزان میخواهم، اگر خدا بخواهد، با هم به تهران برویم خدمت آقای مهندس، شاید اجازهی خدمت در جایگاه پهلوانی را بگیرم.» همان روز گفت: «۱۰۰ میلیون تومان کارت میکشم.» اما وقتی با نگهبان لژیون سردار تماس گرفتم، گفتند: «برای خدمت در جایگاه پهلوانی باید حداقل ۳۰۰ میلیون تومان کارت بکشید.» حال که بحث به اینجا رسید، باید بگویم: از آنجایی که هفتهی گلریزان نزدیک است، همهی ما باید به فکر باشیم. چه بهتر که از همین حالا، اگر لازم است، پسانداز داشته باشیم تا در آن هفته بتوانیم نقش پررنگی ایفا کنیم.
از اینکه به صحبتهای من توجه کردید، از همهی شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر حسین لژیون ۱۱
عکاس: مسافر عارف لژیون ۱۶
تنظیم: مسافر مهدی لژیون ۶
ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید
نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
311