درمان سیگار آتشی که تاریکی درون را می‌سوزاند

خلاصه سخنان استاد و راهنمای محترم  ویلیام وایت مسافر کیان:
گاهی انسان در مسیر زندگی دچار بیماری‌های جسمی و روحی می‌شود؛ از مشکلات اعصاب و روان گرفته تا درد کلیه، کبد چرب و ناراحتی قلبی. اما اگر نگاه عمیق‌تری بیندازیم می‌بینیم که بسیاری از این دردها
ریشه در ناآرامی ذهن و روح دارد. خداوند به ما لطف کرده و راه کنگره ۶۰ را نشان داده تا از این مسیر به آرامش برسیم.
در این مسیر، خدمت یکی از ابزارهای اصلی درمان است. وقتی ما خدمت می‌کنیم، در واقع داریم بخش‌هایی از خودمان را اصلاح می‌کنیم. شاید در ظاهر خدمتی برای دیگران انجام دهیم، اما در حقیقت آن انرژی و اثر مثبت دوباره به خود ما بازمی‌گردد.
خدمت در کنگره فقط جارو زدن، پذیرایی یا کمک مالی نیست؛ بلکه یعنی با رفتار درست، ادب، احترام و رعایت نظم، به دیگران و سیستم عشق بورزیم. وقتی راهنما، مرزبان یا ایجنت در جایگاه خود خدمت می‌کند، این قدرت از طرف خداوند به او داده شده است. ما نباید قضاوت کنیم، بلکه وظیفه داریم به آنها احترام بگذاریم، چون این احترام در واقع احترام به نظام هستی است.

در کنگره یاد می‌گیریم قضاوت نکنیم، قیاس نکنیم و فضولی در کار دیگران نداشته باشیم. هرکسی در جایگاه خود مسئولیتی دارد و اگر ما به‌درستی وظیفه‌ی خود را انجام دهیم، مسیر رشد و ماندگاری برایمان هموار می‌شود.
همان‌طور که جناب مهندس گفته‌اند، در کنگره همه باید به هم احترام بگذارند، چون اینجا جایی است که ما و خانواده‌مان از تاریکی نجات پیدا کردیم.
هدف اصلی ما در کنگره این است که دست تازه‌واردان را بگیریم و آنها را بالا بکشیم. نباید فراموش کنیم که روزی ما هم تازه‌وارد بودیم. باید کاری کنیم تا محیط مشاوره و آموزش برای دیگران امن، آرام و قابل تمرکز باشد.
وقتی قدرت و جایگاه به کسی داده می‌شود، یعنی خداوند او را در آن مسیر قرار داده تا بتواند خدمت کند. پس ما وظیفه داریم همکاری کنیم و با خدمت کردن، خودمان را تربیت کنیم.
اگر انسان خدمت کند، قضاوت نکند، غر نزند و قیاس انجام ندهد، آرام‌آرام از بیماری‌های روحی و روانی رها می‌شود. این همان مسیر درمان است که از لژیون سیگار شروع می‌شود و تا زندگی بیرون ادامه دارد.
پس یاد بگیریم خدمت را برای خودمان انجام دهیم، نه برای دیده شدن؛ چون خدمت، کلید رشد، آرامش و ماندگاری در مسیر درمان است.

سایت نمایندگی پردیس