جلسه اول از دوره هفتم کارگاه های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صالحی ۲ به استادی پهلوان همسفر رویا، نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر الهه با دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام در کنگره 60» روز یکشنبه ۱۳ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
خوشحالم که در جمع شما عزیزان هستم. امیدوارم عضو‌های جدید به جمعتان بپیوندند و بزرگ و بزرگتر شوید. دستور جلسه امروز در مورد نظم، انضباط و احترام در کنگره60 است. یکی از چیزهایی که در جماعت مصرف کننده هیچ وقت نبود نظم بود، به موقع نه می‌خوابیدند نه به موقع از خواب بیدار می‌شدند. در مهمانی‌ها همیشه دیر می‌رسیدند؛ ولی نظم را ما در کنگره یاد گرفتیم.
یک سالن تمیز و مرتب با چیدمان مرتب، لباس مسافرها یکدست سفید، شال و روسری همسفران یکدست سفید و مرتب، سه نفر بالای سالن نشسته‌اند که وقتی نگاه می‌کنیم از نظر ظاهری تمیز و مرتب یعنی تماماً نظم در کنگره نمایان است. در یک زمان مشخص جلسه شروع و زمان مشخص دیگری به اتمام می‌رسد؛ حتی اگر یک نفر در جلسه حضور داشته باشد جلسه در زمان مشخص شروع می شود. این‌گونه آقای مهندس به ما نظم را یاد دادند.خیلی از مشکلات و بهانه‌ها مثل ترافیک در کنگره حل شده است.
سی دی‌ها روی نظم هر هفته یک سی دی رهجوها به راهنما تحویل می‌دهند. بزرگترین احترام به آقای مهندس منظم بودن است. در رابطه با احترام باید بگویم وقتی در مترو یا مکان عمومی دیگری افراد ناتوان وارد می‌شوند ابتدا باید خودمان جای خود را به آن فرد بدهیم تا فرزندمان یاد بگیرد که باید به دیگران احترام بگذارد. ما می‌توانیم قوانین کنگره را قبل از ورود به کنگره به کودکان بیاموزیم؛ مثلا نباید در سالن دوید و سر و صدا کرد، گفتن چنین جمله‌هایی می‌تواند باعث شود که کوکان با قوانین آشنا شده و یاد بگیرند که هر مکانی قوانین خاص خود را دارد.
در ماه آینده ما مراسم‌گل‌ریزان را داریم؛ سوالی که باید از خودمان بپرسیم این است در جایی که در مسیر سلامتی احیاء شده‌ایم اگر کمک نکنیم کجا می‌خواهیم کمک کنیم؟ مسافرها یک بیماری صعب العلاج داشتند هر کجا می‌رفتند، هر بیمارستانی یا هر جایی می‌رفتند در اصل جوابشان می‌کردند. وقتی جایی آمدیم که بیماری صعب‌العلاج مسافرها درمان شده تا جایی که توانش را داریم؛ باید کمک کنیم، اگر کمک نکنیم در تاریکی می‌مانیم، اگر هم در تاریکی نمانیم با مشکلات متعددی روبه‌رو خواهیم شد. اثر این کمک کردن به خودمان بر می‌گردد. هر چه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی
هر کسی با توجه به‌شرایط خودش می‌داند که چه‌قدر می‌تواند کمک کند. ما باید به جشن گل‌ریزان به دید سکوی پرتاب نگاه کنیم سکویی که من را به سمت بالاترین حد روشنایی پرت می‌کند. عذر و بهانه‌ها همیشه مثل توپ کوچک راکت به سمت ما پرتاب می‌شوند ما باید یاد بگیریم که این توپ‌ها را از سمت خودمان دفع کنیم. این توپ‌ها همان افکار منفی است مانند مقایسه کردن؛ در کنگره نباید مقایسه کرد که فلان شخص در فلان جایگاه ۴ میلیون تومان داد؛ پس من ۴۵۰۰ بدهم کفایت می‌کند.
در جشن گل‌ریزان خداوند فرصتی نسیب ما کرده است که نسیب هر کسی نمی‌کند و منی که در کنگره هستم یکی از انتخاب شده‌های خداوندم. انتخاب شده‌ام که در اینجا آموزش بگیرم و بخشندگی بیاموزم. کسی که از مالش نمی‌تواند بگذرد در زندگی از یک حرف کوچک نمی‌تواند بگذرد. جشن گل‌ریزان برای ما یک نوع رشد می‌باشد، گل‌ریزان یعنی تمرین بخشش بدون چشم داشت. سخاوت و بخشندگی از خصوصیات خداوند است که درون انسان‌ها هم مقدار کمی هست. اگر این درس سخاوت را پاس نکنیم نمی‌توانیم به مقاطع بالاتری برسیم.
مرحله ۳۰ سی دی همسفر هاجر، همسفر شهلا و همسفر سوسن رهجوی راهنما همسفر شهره
.jpg)
مرزبان کشیک: همسفر سعیده
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی همسفر شهره (لژیون اول)
عکاس: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر شهره (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر شهره (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی ۲
- تعداد بازدید از این مطلب :
147