دانشگاه انسان ساز

برای این‌که انسان‌ها در زندگی به آرامش و آسودگی خاطر برسند، باید یک سری مسائل را در خود پرورش دهند. یکی از این مسائل نظم است که شاید به ظاهر یک کلمه کوچک بیاید؛ ولی در عمل باعث شگفتی بسیار می‌شود. از روزی که پا در مسیر آموزش کنگره۶۰ گذاشتم، گویی در وادی افتاده‌ام که خودم نمی‌دانم، این وادی مرا به کجا خواهد کشاند. برایم جالب بود که اولین آموزش این دانشگاه انسان‌ساز، مسئله‌ زمان و نظم بود و آنجا بود که تمام سعی‌ام را کردم که اگر از قبل هم انسان منظمی نبودم؛ ولی با آموزش‌هایی که گرفتم زمان برایم باارزش باشد و سعی کنم کارهایم را تا جایی که امکان دارد، روی نظم، انضباط و زمان‌بندی خاصی انجام دهم.

با ورودم به این مکان ارزشمند ورق زندگی‌ام برگشت. شاید مسیر برای من کمی دشوارتر از قبل شد؛ اما دلنشین بود و این مسیر را با آرامش و آموزش طی کردم. خدا را شکر  به‌خاطر این بستر عظیم که به من آموخت که انسان‌ها برای رسیدن به آرامش و آسایش باید هوای هم‌نوع خود را داشته باشند. در این مسیر استادانی ما را یاری کردند که سرلوحه‌ زندگیشان احترام به دیگران بود. ما بسیار از وجودشان آموختیم. در جهان ما ناب‌تر از این آموزش‌ها وجود نداشت.

در این مسیر بخشش را یاد گرفتیم که  از بهترین‌های خودمان به‌خاطر حال خوب انسان‌های دردمند اطرافمان بگذریم تا آن‌ها نیز طعم زندگی آرام و ارزشمندی را بچشند. من همسفر دریافتم که با مسافرم کامل می‌شوم که اگر برای وجود همسفر زندگی‌ام احترام و ارزش قائل باشم، کمکی هر چند کوچک برای به آرامش رسیدن او می‌کنم و این را مدیون استادان خود هستم

نویسنده: همسفر لیلا (عضو لژیون سردار)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر نازی (لژیون چهاردهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر گندم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ستارخان