در این جهان، ما عظمت و قدرت و تسلیم در برابر قدرت مطلق را می‌آموزیم. همه چیز در هستی عمر دارد؛ خورشید، کهکشان‌ها و حتی آسمان روزی از بین می‌روند. عمر ما انسان‌ها بر روی زمین به‌اندازه قطره شبنمی است روی برگ گل که با آمدن صبح ناپدید می‌شود. جهان مملو از امواج است و ما بر این امواج سواریم؛ گاهی با خشم و ناآگاهی به زیر می‌رویم و گاهی آرام و مطمئن بر روی آن حرکت می‌کنیم. زندگی سراسر فراز و نشیب است و ما باید آن را درک کنیم، زیرا ثابت و بدون تغییر نیست. باید بیاموزیم که در هر لحظه چگونه زندگی‌مان را هدایت و کنترل کنیم.
یکی از مهم‌ترین درس‌ها در این مسیر، ارتباط و نحوه روابط ما با دیگران است و اینکه چگونه می‌توانیم به تفکر و دانایی برسیم. برای هر چیز باید معیار و ترازویی در درون خود داشته باشیم و به صدای عقل گوش دهیم؛ عقل در وجود همه ما هست، کافی است لحظه‌ای بیندیشیم. اگر از حضور در کنگره لذت می‌برید و آموزش‌ها برایتان آرامش‌بخش است، بدانید در صراط مستقیم هستید. اما اگر از آن بهره نمی‌برید، باید در خود جستجو کنید و ناخالصی‌هایتان را بیابید. باید از وقت خود نهایت استفاده را ببریم، برای سازندگی و آماده‌سازی خود در بُعدهای دیگر.
زیرا آن بُعد با سرعتی بسیار بالاتر جریان دارد. این جهان همانند مدرسه‌ای برای یادگیری است و ما باید آموخته‌های بسیاری کسب کنیم. بادبادک‌ها با باد مناسب اوج می‌گیرند و بازیکن خوب، آن‌ها را به‌خوبی هدایت می‌کند. اگر باد مناسب نباشد یا بازیکن ماهر نباشد، بادبادک پایین می‌آید. در این مثال، بادبادک‌باز، انسان است و بادِ مناسب، قوانین الهی است و کنگره همان باد مناسب است. ما باید بازیکنی ماهر باشیم تا بتوانیم از این بادِ مناسب، نهایت استفاده را ببریم.
نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فریده (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
100