همه جهان درگیر واژهای به نام عشق است؛ اما در حقیقت بسیاری از انسانها هنوز معنای واقعی عشق را نمیدانند. ما انسانها در طول زندگی همواره در جستوجوی عشق بودهایم و خواهیم بود. عشق مایه حیات است، سرچشمه بودن است و به حق میتوان گفت: که این واژه بیانگر هستی و جوهر وجود ماست. عشق به ما میآموزد چه بودهایم، چه هستیم و چه خواهیم شد. هزاران سال است که انسانها آمدهاند تا ذرهای از اقیانوس الهی را به دیگران منتقل کنند و این رسالت انسان است انسانی که همیشه طلبکار باشد همه چیز را تیره و منفی میبیند و توان دیدن زیباییهای زندگی را از دست میدهد؛ اما در مقابل انسان راستگو و صبور، میتواند دیگران را به راستی، بردباری و درستی رهنمون کند. چنین فردی قدرشناسی میکند، میبخشد و در بخشش خود چشمداشت ندارد. عشق حقیقی؛ یعنی بخشش بیمنت.
در این سیدی به زیبایی توضیح داده شده است که عشق میتواند منبعی از انرژی و امید باشد. عشق به ما یادآوری میکند که در سختیها و چالشها همیشه از یکدیگر حمایت کنیم. حضور عشق در زندگی همچون قدم زدن در بهشت است؛ اما کافی است کسی سخنی برخلاف میل ما بگوید تا کینه به دل بگیریم. رسیدن به نقطه تکامل یعنی انسان را شناختن؛ یعنی وقتی کسی سخنی میگوید، بدانیم شاید رنجها و مشکلاتی بر دوش دارد و وظیفه ما درک کردن اوست، نه قضاوت کردن.
منبع: سیدی عشق
نویسنده: همسفر زهرا (ب) رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون تغذیه سالم)
رابط خبری: همسفر کلثوم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون تغذیه سالم)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون نهم)
ویرایش و ارسال: همسفر شهلا (دبیر اول سایت)
همسفران نمایندگی پاکدشت
- تعداد بازدید از این مطلب :
62