به نام قدرت مطلق « الله »
پنجمین جلسه از دوره شصت و دوم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰ در نمایندگی پرستار ویژه مسافران و همسفران با استادی:پهلوان محترم مسافر احمد، نگهبانی : مسافر محسن و دبیری: مسافر محمد مهدی با دستور جلسه « نظم،انضباط و احترام در کنگره 60 » در روز شنبه دوازدهم مهرماه ماه 1404 راس ساعت 17 برگزار گردید.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، احمد هستم یک مسافر.
.JPG)
در آغاز، از خداوند بزرگ سپاسگزارم که فرصت حضور و تجربهی این مسیر را به من عطا کرد. همچنین لازم میدانم از جناب مهندس و استاد گرامیام یاد کنم که حقیقتاً با عشق و ایثار، خود را وقف آموزش و خدمت به ما کردهاند تا بتوانیم با مسیر درمان و رهایی آشنا شویم.کسی که در پی درمان است، بدون تردید هر روزش با روز گذشته تفاوت دارد؛ اما گاهی انسان فراموش میکند که چه مسیر ارزشمندی را در پیش گرفته است. از ایجنت محترم آقا محمد، و نگهبان جلسه نیز صمیمانه سپاسگزارم که امروز اجازه دادند در جمع شما عزیزان سخن بگویم.وقتی در جلسه حضور دارم و به چهرهی دوستان نگاه میکنم، احساس نزدیکی و آشنایی عجیبی در دلم شکل میگیرد، گویی همه را از قبل میشناسم. یکی از ویژگیهای شگفتانگیز کنگره، نظم و انضباط حاکم بر جلسات است. هرچند موضوعات جلسات ممکن است تکرار شوند، اما درک و معنای آنها برایم هر بار عمیقتر و روشنتر میشود.به یاد دارم زمانی که تازه وارد کنگره شده بودم، از «نظم» بسیار سخن گفته میشد و حتی نمرهی انضباط به ما داده میشد. اما هرچه جلوتر آمدم، بهتر دریافتم که نظم و نظام در کل جهان هستی جاری و حیاتی است. اگر فردی تازهوارد نیز از همان ابتدا نظم و احترام را رعایت کند، همان امر میتواند بهسان معجزهای در زندگیاش عمل کند.
جناب مهندس و استاد امین همواره بر «علم زندگی» تأکید دارند؛ همان علمی که اساس آن بر نظم، تعادل و شناخت استوار است. در این مسیر میآموزیم چگونه با داشتهها و انسانهای پیرامون خود درست و سنجیده رفتار کنیم.نکتهای که همواره ذهنم را مشغول میکند این است که وقتی فردی تازهوارد میگوید: «سلام دوستان، من فلانی هستم، یک مسافر»، و منِ مسافرِ چندساله نیز همان جمله را تکرار میکنم، تفاوت من و او در چیست؟من اکنون در کجای سفر قرار دارم؟
تازهواردان در آغاز، محدودیتهایی دارند و باید گامبهگام پیش بروند؛ اما من که امروز در سفر دوم هستم یا در جایگاه راهنمایی قرار دارم، آزادی عمل بیشتری یافتهام.باید دانست که «سفر دوم» تنها به معنای قطع مصرف نیست؛ بلکه سفری کامل و عمیق است. در این مرحله لازم است سیدیها را بشنویم، فرمانها را اجرا کنیم و آموزهها را در عمل به کار ببندیم. مدتی تصور میکردم اعتیاد فقط به مواد مخدر محدود میشود، اما اکنون میدانم که دروغ، سیگار، قلیان و حتی رفتارهای ضد ارزشی نیز نوعی اعتیاد و وابستگی محسوب میشوند.در سفر اول، تمرکز بر جسم و فرماندهی آن است؛ اما پس از آن، تازه به مرحلهی تعادل با هستی میرسیم. جملهای شنیدم که برایم بسیار معنادار بود:«کسانی که بیمارند، به پزشک نیاز دارند؛ و آنان که سالماند، پزشک ندارند.»
یعنی اگر در این مسیر درست حرکت کنیم، میتوانیم سلامت و تعادل خود را حفظ کنیم.برای رسیدن به وادی هفتم، باید خود را از درون تصفیه کنیم؛ و این امر تنها از راه بخشش میسر است. اگر بتوانیم ببخشیم، حالمان خوب میشود و انرژیهای مثبت در زندگیمان فعال میگردند. جناب مهندس همواره میفرمایند: «به فکر خودت باش و حرکت کن.»
یعنی نیازی نیست همواره به اصلاح دیگران بیندیشیم؛ کافی است خود را درست کنیم، آنگاه سایر امور نیز بهتدریج سامان خواهند یافت.کنگره بستری است فراهم تا بتوانیم خودِ حقیقیمان را بیابیم و پالایش کنیم. هرقدر در این مسیر گام برداریم، به آزادی، رهایی و آرامش نزدیکتر میشویم.
خداوند در قرآن میفرماید:
«خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آوردهاند؛ آنان را از تاریکیها به سوی نور بیرون میبرد.»
اگر ایمان بیاوریم و بهدرستی عمل کنیم، یقیناً خداوند پشتیبان ما خواهد بود.در پایان، بیاییم همت کنیم، موانع درونی خود را از میان برداریم و از خود اثری نیکو بهجا بگذاریم. منتظر نباشیم کسی بیاید و کاری برایمان انجام دهد؛ این خودِ ما هستیم که باید آغازگر حرکت باشیم.
امیدوارم امسال در مراسم گلریزان، همهی ما بتوانیم سهم خود را ادا کنیم و در این مسیر نورانی، یاد و اثری ماندگار از خویش بر جای گذاریم.
از توجه و همراهی شما سپاسگزارم.
ممنون که به صحبت های من توجه نمودید .
تایپ و عکس و بارگذاری: مسافر مهدی لژیون دهم
وبلاگ نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
84