دستور جلسه: صورت مسئله اعتیاد و اهدای شال مرزبانی

چهارمین جلسه از دور پنجم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی بروجن ویژه مسافران و همسفران با استادی اسیست دیده بان محترم مسافر امیرحسین و نگهبانی مسافر صادق و دبیری مسافر رجبعلی با دستور جلسه «سیستم ایکس و صورت مسئله اعتیاد» روز پنج‌شنبه 10 مهرماه ١۴٠۴ ساعت 16 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان امیرحسین هستم یک مسافر. خداوند بزرگ را شاکر و سپاسگزارم که یک بار دیگر در مکان امن و مقدس کنگره۶۰، در شعبه پر انرژی بروجن، در بین دوستان پرمحبتم حضور دارم. از آقای مهندس دژاکام و خانواده محترمشان، استاد امین، دیدبان رابط آقای سلامی، تشکر می‌کنم که به من فرصت خدمت کردن در این جایگاه را دادند تا آموزش بگیرم. تشکر می‌کنم از ایجنت محترم، مرزبان‌های عزیز، نگهبان‌های عزیز که اجازه دادند من در جایگاه شاگردی در خدمت شما عزیزان باشم. امروز روز اجرای مراسم پیمان مرزبان‌های جدید هم هست؛ به این گروه هم تبریک می‌گویم و برایشان آرزوی موفقیت دارم، انشاالله بتوانند این امانتی که خیلی صحیح و سالم و خوب تا اینجا آورده شده را تحویل بگیرند و به همین شکل به گروه بعدی تحویل بدهند. صورت مسئله اعتیاد که اولین دستور جلسه است، اولین مقاله‌ی کتاب ۱۴ مقاله است. قبل از اینکه کتاب ۱۴ مقاله چاپ شود، یک عنوانی به اسم چهار مقاله داشتیم که به تازه واردین می‌دادیم؛ یعنی چهار تا از مقاله‌های آقای مهندس کنار همدیگر قرار گرفته بود و به اسم پک تازه واردین، به تازه واردین داده می‌شد. و خدا را شکر مقاله‌های دیگر آقای مهندس که کامل شد و جمع شد، کتاب ۱۴ مقاله چاپ شد، که اولین مقاله آن صورت مسئله اعتیاد است. جناب آقای مهندس می‏فرماید:ما پرونده اعتیاد را ۳۰ سال پیش بستیم. همان سال ۷۸ که این مقاله را گفتند، زودتر از آن پرونده اعتیاد را بستند. ببینید وقتی که ما وارد کنگره می‌شویم؛ خیلی روی منابع آموزشی تاکید می‌شود؛ منابع آموزشی ما، سی‌دی هست، کتاب عشق هست، کتاب ۶۰ درجه هست. حتما ما این‌ها را باید مطالعه کنیم. یکی از چیزهایی که در کتاب ۶۰ درجه، خیلی مهم است، تاریخ‌هاست که آقای مهندس همیشه می‌گویند که به تاریخ‌های پیام‌ها دقت داشته باشید. دو تاریخ خیلی مهم  که ما همیشه باید بدانیم، شروع سفر آقای مهندس و پایان سفر ایشان است؛ که وقتی که پیام‌ها را آقای مهندس می‌خوانند، بدانیم که آقای مهندس در چه وضعیتی بودند، یه جوری همزاد پنداری می‌شود. آقای مهندس می‌گویند: وقتی که استادها با من صحبت می‌کنند، انگار با شما صحبت می‌کنند و این کتاب، یک کتاب الگوییست برای استفاده همه، بنابراین ما باید شروع سفر آقای مهندس که 1375/11/15 است، و پایان سفر ایشان، که،۱۳۷۶/۹/۱۵ است، را بدانیم. ( هفته بنیان، که روز تولد آقای مهندس است).  اگر دقت کنیم، این صورت مسئله اعتیاد، در سال ۷۸ در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان آقای مهندس راجع به راهکارهای درمان  صحبت می‌کنند؛ دو سال بعد از رهایی خودشان بوده و به صورت کلی به این مفهوم است که اگر راجع به این صورت مسئله بخواهیم بگوییم؛ ببینید همیشه می‌گویند، ۶۰ تا ۷۰ درصد جواب در خود مسئله است و اگر ما خود مسئله را متوجه نشویم، هیچ وقت نمی‌توانیم آن را حل کنیم. ما همیشه می‌خواهیم حل کنیم؛ نه فقط هم در مورد اعتیاد، در همه زندگی و در همه مسائلی که نمی‌توانیم حل کنیم. علت اصلی این است که مسئله را متوجه نمی‌شویم. اول باید خود مسئله را متوجه بشویم تا بعد آن را حل کنیم. اگر سال‌ها اعتیاد لاینحل ماند و درمان نشد، علت این بود که مسئله آن را نمی‌دانستیم که اعتیاد چیست؟ اصلاً اعتیاد را نتوانستند بشناسند که در موردش صحبت کنند، یا بدتر از نشناختن، این است که تعریف غلط برای آن بگویند. آمدند گفتند که اعتیاد مسمومیت مزمن است. و سال‌ها چقدر انسان‌ها سلاخی شدند، چقدر انسان‌ها به مسلخ رفتند، چقدر اذیت، ناامید و شکست خوردند به خاطر همین یک کلمه. که آقای مهندس گفتند: مسمومیت مزمن نیست، جایگزینی مزمن است. یعنی اینکه معتاد سم وارد بدن وی نشده، مسموم نشده، یک چیزی از بیرون جایگزین مواد داخلی شده .در قسمت تازه واردین، این موضوع را همیشه در اولین شروعی که فرد وارد کنگره می‌شود توضیح می‌دهند که چه اتفاقی افتاده که اعتیاد شروع شده و الان باید چه جوری درستش کنند. همه موضوع راجع به همین بود که آقای مهندس در همین مقاله گفتند: که روش‌های متداول امروزی که با یک هفته، دو هفته، سه هفته می‌خواهند اعتیاد را درمان کنند، یا فرد را ترک بدهند، این‌ها صحیح نیست و نقطه کور درمان( که خیلی هم در امتحان‌ها راجع به آن صحبت می‌شود که چیست)، همان عکس‌العمل‌های پنهان است. آمدند گفتند که اعتیاد در دو بخش است؛ فقط در صور آشکار جسم نیست، در صور پنهان هم هست. فقط اختلالات آشکار ندارد، اختلالات پنهان هم دارد. تمام صورت مسئله اعتیاد، همین است که ما می‌آییم در آشکارش، که می‌گویند عکس العمل‌های آشکار از دو یا سه ساعت از زمان مصرف شروع می‌شود، در ۲۴ ساعت به اوج می‌رسد و بعد از یک هفته به حداقل آرامشی می‌رسد. با طی شدن این زمان، ناخودآگاه این اتفاق می‌افتد که یک سری مسائل را درست می‌کند؛ مثل عطسه کردن، بدن درد، گرفتگی عضلات، بی‌خوابی، بیرون‌روی (اسهال). که ما هیچ کاری که انجام ندهیم، هیچ دارویی هم ندهیم، بعد از یک هفته خودش به درمان می‌رسد، ولی چیزی که به آن توجه نمی‌شد، همه می‌خواستند این علائم را برطرف کنند؛ ولی کسی به علائم پنهان که شامل ناامیدی، افسردگی، گوشه‌گیری، بی‌حوصلگی، کند ذهنی، تنبلی، زود خسته شدن، عدم میل به زندگی، گریه کردن، این‌ها مسائلی بود که هیچکس به آنها توجهی نداشت که، اگر قرار باشد که یک نفر مواد مصرف نکند و در درگیر این چیزها شود، همان بهتر که مصرف کند، یعنی اگر قرار باشد ما مواد مصرف نکنیم، دائم و همیشه درگیر باشیم و نیروی از دست رفته، به ما برنگردد، من ترجیح می‌دهم موادم را مصرف کنم. بنابراین درمان اعتیاد به یک آزمایش منفی نیست. فقط به اینکه ما بگوییم علائم آشکار آن را از بین بردیم، یک هفته فرد را به کمپ بردیم و نگه داشتیم، شلاق درمانی، سم زدایی، سقوط آزاد... معایب هر کدام از این‌ها را در صورت مسئله اعتیاد که آقای مهندس که صحبت می‌کنند، می‌گویند که هیچ کدام از این‌ها اصولی و فنی نیست و مطرح می‌کنند که درمان اعتیاد ۱۰ ماه زمان لازم دارد و یک فرایند سلولی است. باید جسم، در یک شرایط و پروتکل مشخص قرار بگیرد تا خوب شود و فقط هم جسم است، یعنی اگر وارد اعتیاد شویم، مثلث درمان اعتیاد، سه ضلع دارد جسم، روان و جهان‌بینی. که می‌گوید، جسم و جهان بینی، دو پایه اصلی هستند که اگر این دو به تعادل برسند، روان هم به تعادل می‌رسد. خب مسلماً وقتی که ما یک جسم سالم پیدا کردیم، باید یک تفکر درست هم داشته باشیم، یک جهان‌بینی سالم هم داشته باشیم، تا دوباره آن را به اعتیاد نبریم و آن جسم را خراب نکنیم. یک روزی ما سالم بودیم، جسم ما سالم بود، چه چیزی باعث شد که ما مواد مصرف کنیم یا اشتباه کنیم و به خطا برویم؟ نادانی و جهان‌بینی غلط بود. هر کسی جهان‌بینی خاص خودش را دارد. پس در کنارش جهان‌بینی هم مهم است، ولی آن چیزی که اعتیاد را درست می‌کند و احتیاج به هیچ مکمل و همراهی هم ندارد همان DST است، یعنی ۱۰ ماه زمان، پله‌های ۲۱ روزه و کاهش ۲۰ درصدی و بهترین دارو (بدون دارو هم آقای مهندس می‌فرمایند، درمان اصلاً امکان ندارد) مگر بازسازی ساختمان بدون مصالح امکان‌پذیر است؟ باید از فکرش بیرون رفت که همچین چیزی غیر ممکن است. و بهترین دارویی که می‌تواند این کار را انجام دهد OT است. و ما هزاران هزار نمونه را در کنگره داریم و اینکه ما اینجا حالمان خوب است و پر انرژی در کنار هم و ادامه دار و همیشگی هستیم و همدیگر را دوست داریم، شادیم، خوشحالیم و پر انرژی هستیم؛ دلیلش این است که گنج درونمان را پیدا کردیم و توانستیم این شبه افیونی خودمان را راه بیندازیم و راه انداختن آن هم فقط این نیست که ما تنها ۱۰ ماه سفر کنیم و تمام شود. باید در کنارش تغییری در نگرش، زندگی و جهان‌بینی خودمان داشته باشیم. بعد از سفر اول، یک سال عین سفر اول، دوران نقاهت طی کنیم. بچه‌هایی که دوره سفرشان طی می‌شود و می‌روند به امید خدا، یا سی دی نمی‌نویسند، ۹۰ درصد این افراد حال بدی دارند؛ یعنی بعد می‌گویند، خدایا ما مواد مصرف نمی‌کنیم ولی انگار چیز خاصی هم به دست نیاوردیم، انگار اتفاق خاصی هم در زندگی ما نیفتاده و چیزی به دست نمی‌آورند. ما یک سال بعد از درمان اعتیاد، یعنی یک سال بعد از اینکه درمانمان تمام شد، باید مثل سفر اول، سی‌دی بنویسیم، حضور داشته باشیم، بعد اگر خواستیم دوران فوق تخصص دانشمندی را طی کنیم در جایگاه خدمتی قرار می‌گیریم که خب قطعاً، در این یک سال هم باید خدمت کنیم بعد می‌توانیم در جایگاه خدمتی مثل مرزبانی، راهنمایی، ایجنتی، دیده‌بانی، آسیستانتی، قرار بگیریم تا بتوانیم دوران تکمیلی را بهتر پیش ببریم و از این بستری که مثل آن، در جهان هستی خیلی کم وجود دارد، باید تشکر کنیم ازآقای مهندس و استادهای ایشان و خانواده محترمشان که این بستر را فراهم کردند و از خدمتگزارانی که با عشق و محبت این را حفظ می‌کنند و امانتداری می‌کنند و به گروه بعدی تحویل می‌دهند، تشکر می‏کنم.

نگارنده: مسافر ابوذر
عکاس: مسافر هادی،مسافر امین
تنظیم و ارسال: مسافر کرامت
مرزبان خبری: مسافر سلمان