درمان تدریجی تنها راه رهایی واقعی از اعتیاد

سلام دوستان آمنه هستم همسفر

با توجه به مدت زمانی که بنده  سعادت حضور در این مکان را داشته‌ام مطالبی را آموخته‌ام و نیز با توجه به اینکه مسافرم به درمان رسیده، برخودم وظیفه دیدم که با این نوشتار ادای دین کرده باشم، به آقای مهندس پدر علم درمان اعتیاد و بنیانگذار کنگره۶۰ و همراهان بزرگوار و بی‌همتای ایشان که اگر تلاش‌ها و استمرار آنها نبود قطعا الان من و امثال من در شرایط خیلی بدی از لحاظ روحی و حتی جسمی زندگی می‌کردیم.
شاید چیزی که من به خاطر دارم و حتی همین حالا در بعضی جاها واز نظر اکثریت جامعه فارغ از معنای لغوی آن اعتیاد  بیشتر یک عنوان یا برچسب دردناک بوده و هست اعتیاد به مواد اختلالی که سال‌ها در ناخود آگاه جمع به صورت انحراف نقش بسته است.
یک اشتباه، یک انحراف فردی با آثار مخرب فردی و اجتماعی، که قبل از موفقیت کنگره۶۰ در عمل صرفا قابل بررسی تشخیص داده شده بود و عموما قابل ترک کردن ونه قابل درمان‌، این مشکل یا بیماری در جامعه معمولی و بین مردم عادی بیشتر یک انحراف بودن یک مساله یا بیماری است. در جامعه علمی هم که به عنوان مشکل و بیماری مطرح بود صرفا موضوعی بود، برای مطالعه و آزمون‌وخطا در زمینه کنترل این مشکل که با داروهایی به مراتب اعتیاد آورتر وگاهی مخرب‌تر انجام می‌شد.
هیچ‌کس و هیچ‌جا مسیر درمانی طی نمی‌شد؛ چون کمتر به عنوان بیماری قابل درمان پذیرفته می‌شد و حتی زمانی که به عنوان بیماری پذیرفته شد،کمتر به تخریب‌های فیزیولوژیک آن و برگرداندن تعادل به جسم توجه شد و شاید اصلا توجهی نشد.دغدغه خانواده‌های درگیر فقط جدا شدن شخص از مواد بود حالا به هر صورتی که می‌شد و در صورت ناکامی، در مسیرهای به زعم خودشان، درمانی،فشارها بر روی‌ شخص‌ بیمار بیشتر‌می‌شد وطبیعتا جواب عکس می‌گرفتند.خود فرد درگیر هم زمانی که به تنگنا می‌رسید، در جهت بازیابی ظاهری حال خود برای احیای موقعیت شغلی و اجتماعی و تا حدودی کم رنگ کردن برچسب اجتماعی‌‌ و خانوادگی وارد شده و اقدام می‌کرد و این کار عموما به صورت ترک کردن با صورت‌های مختلف انجام می‌شد که درعمل ناکارآمد بود. ما خانواده‌هایی که درگیر بودیم، می‌دانیم که این روش‌ها حتی اگر به ظاهر موفق به نظر می‌رسید؛ ولی همچنان چراهای زیادی را از تغییر شخصیت آن فرد برای ما و ذهن ما به جا می‌گذاشت که جوابی برایشان نداشتیم.
در بحرانی‌ترین شرایط و زمانی که این بیماری داشت بهترین افراد جامعه را به سرباران جامعه بدل می‌کرد و بیشتر نیروهای کارآمد را از چرخه فعالیت سازنده حذف می‌کرد،یک انسان دردمند،نیروی سازنده که خود درگیر همین معضل بودند و تمام مسیرها را رفته بودند، ریسک بزرگی کردند و خود را مورد سنجش با روشی جدید قرار دادند.ایشان به دلیل تحصیلات مهندسی،بر روش‌های علمی‌تسلط‌نسبی‌داشتند.ابتدا فرضیه‌ای مطرح کردند و برای اثبات آن فرضیه شروع به آزمایش کردند،جامعه آماری نخست خودشان بودند،چرا که تمام پارامترهای مورد نیاز را داشتند. شروع به آزمایش کردند و ماه‌ها براساس فرضی که داشتند قدم به قدم و کاملا اصولی پیش رفتند، در هر قدم ثابت قدم‌تر می‌شدند؛ چون ایمان داشتند که در این بیماری مشکل کاملا قابل درمان است، به شرطی که مرکز اشکال را پیدا کنند. آقای مهندس حسین دژاکام پدر علمی شدند، که تمام باورهای دنیا در مورد بیماری اعتیاد به مواد را متحول کردند و بسیاری از انسان‌های دردمند را بدون اینکه دردی را تحمل کنند، به درمان قطعی رساندند. درمانی که دیگر نیاز نیست از دیدن مواد یا بیماران دیگر بترسند مبادا که دوباره وسوسه و یا درگیر شوند، آقای مهندس دژاکام به اصولی‌ترین حالت و علمی‌ترین روش صورت مساله اعتیاد را حل کردند و به همه جهانیان توضیح دادند که اگر فردی هربار به اعتیاد برمی‌گردد به دلیل بی اراده بودن نیست؛ بلکه علت آن در وهله ی اول عدم تعادل در سیستم جسم اوست، که به علت دریافت از بیرون حالت رکود و توقف پیدا کرده که باید طی زمان معینی بازسازی و به تعادل برسد و دوباره این سیستم کار طبیعی خود را از سر بگیرد و همین نکته  به ظاهر ساده نقطه عطف وانقلابی بود در شناخت این بیماری و الان می‌توان با اطمینان ادعا کرد که هیچ انسان معتادی نیست که اگر بخواهد درمان شود این امکان را نداشته باشد و ما خانواده‌های این بیماران که تمام راه‌های قبل را آزموده بودیم به روشنی روز درک می‌کنیم که تنها راه درمان اعتیاد درمان تدریجی این بیماری در مدت زمان تعریف شده‌ است در این سیستم است.با رعایت تمام موارد جانبی که درطی درمان باید رعایت شوند.
شاید تشکر کردن از انسان بزرگی که به همراه تیم بی‌نظیرشان یکی از بزرگترین اتفاقات زمان خود را رقم زدند، کوچکترین وظیفه بشریت باشد.
من اول به عنوان یک انسان و بعد کسی که خانواده‌اش درگیر این معظل بوده آرزو می‌کنم تمام انسانهایی که دردی مشابه را تجربه می‌کنند با این مسیر سبز و روشن آشنا شوند وبه آرامش ودرمان قطعی برسند

نویسنده: همسفر آمنه رهجو همسفر الهام(لژیون شانزدهم)
ویراستاری: همسفر ملیکا نگهبان سایت
ویرایش و ارسال: همسفر مهشید دبیر سایت

همسفران نمایندگی دانیال