درک درست صورت‌ مسئله؛ کلید تغییر و درمان اعتیاد

هشتمین جلسه از دور بیست‌ویکم کارگاه‌های آموزشی عمومی و خصوصی ویژهٔ مسافران و همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی دیده‌بان محترم مسافر علیرضا، نگهبانی مسافر حمید و دبیری‌ موقت مسافر محمد تقی، با دستور جلسه «صورت‌ مسئله اعتیاد» روز پنجشنبه ۱۰ مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز شد.

سخنان استاد:

اگر قرار است تغییری صورت بگیرد و این تغییر به درستی به نتیجه برسد، لازم است که این تغییر مورد بررسی قرار بگیرد و به شکل درست به آن نگاه شود. اگر غیر از این باشد، شاید تغییری رخ دهد؛ اما قطعاً نتیجهٔ خوبی که باید اتفاق بیفتد، رخ نخواهد داد. مسائل نیز همین‌طور هستند؛ انسان‌ها دائم با مسائل گوناگون سروکار دارند. حال این‌که آن مسئله را چگونه می‌خوانیم و از خواندن آن چه چیزهایی معلوم و چه چیزهایی مجهول به دست می‌آوریم، قضیه را بسیار متفاوت می‌کند.

برای مثال؛ ما باری را می‌خواهیم جابه‌جا کنیم. این‌که از کدام قسمت بار را بگیریم تا کمترین نیرو وارد شود و بتوانیم بار را سالم جابه‌جا کنیم، بسیار مهم است. صورت‌ مسئلهٔ اعتیاد هم دقیقاً همین‌ گونه است. تغییر بسیار سخت است و از جایی ترسناک می‌شود؛ چون من از آن طرف دیوار هیچ خبری ندارم؛ نمی‌دانم آن‌سوی دیوار چه خبر است و به همین دلیل می‌ترسم. اما وقتی یک مسئله و یک تاریکی روشن می‌شود، آن موقع است که منِ علیرضا به‌ عنوان یک مصرف‌ کننده وقتی وارد کنگره می‌شوم و الگوها را می‌بینم، شجاعت پیدا می‌کنم.

جناب مهندس می‌فرمایند: اعتیاد یک بیماری جسمی و روانی است و بیماری‌ای است که انسان‌ها از نگرش غلط وارد یک‌سری مسائل می‌شوند. اگر قرار است تغییراتی صورت بگیرد، باید روشی باشد که بتواند ما را به مقصد برساند. کسانی که وارد کنگره می‌شوند و از روش DST استفاده می‌کنند، موفق می‌شوند. وقتی راجع به روش صحبت می‌کنیم، نمی‌توانیم راجع به خودِ روش تفکر کنیم، بلکه می‌توانیم دربارهٔ انجام دادن آن روش بیندیشیم. یعنی وقتی می‌شنویم که قرار است سیستم ایکس ما بازسازی شود و از ضریب هشت‌دهم استفاده کنیم، ما نمی‌توانیم دربارهٔ تغییر آن فکر کنیم یا بگوییم این هشت‌دهم برای من شش‌دهم یا پنج‌دهم شود؛ بلکه می‌توانیم دربارهٔ انجام درست آن فکر کنیم.

من به‌ عنوان کسی که وارد کنگره می‌شوم و می‌خواهم جسمم را به درمان برسانم، باید لحظه‌به‌لحظهٔ حضورم در کنگره را مورد توجه قرار دهم و تلاش کنم که آن روش را دقیق اجرا کنم تا اتفاقی بیفتد که خودم بتوانم صورت‌مسئلهٔ اعتیاد را حل کنم. مسائل انسان‌ها به چند دستهٔ کلی تقسیم می‌شوند، اما همهٔ ما باید یاد بگیریم در بطن آن مسائل حرکت کنیم تا بتوانیم صاحب آرامش و رهایی شویم. یک مسئلهٔ دیگر که بسیار مهم است، بحث درمان در سفر دوم است. خیلی از آدم‌ها، درد بخشی از زندگی‌شان است؛ مثل کسی که دست ندارد و بدون دست به دنیا آمده است و وقتی نگاه می‌کند می‌بیند همهٔ آن شهر دست ندارند، این موضوع را به‌عنوان حقیقت قبول می‌کند. یا کسی دردی دارد و فکر می‌کند باقی زندگی‌اش نیز باید با همان درد سپری شود.

بسیاری از رفتارها و کردارهای ما درد زندگی ما هستند، اما ما آن را درک نمی‌کنیم و تصور می‌کنیم زندگی‌مان باید به همان شکل ادامه پیدا کند؛ فکر می‌کنیم راه رفتن، غذا خوردن و حتی تنفس ما هم باید به همان صورت باشد و با آن‌ها زندگی کنیم، در صورتی‌که این تفکر کاملاً اشتباه است. به همین دلیل خداوند می‌فرماید: «ما انسان‌ها را در درد آفریدیم». منِ علیرضا اگر شرایطی برایم مهیا شود که بتوانم از دانشی بهره بگیرم و با استفاده از آن دانش درد خود را التیام ببخشم و به آرامش برسم، این موضوع بسیار مهم است. خوشبختانه این اتفاق در کنگره به‌خوبی رخ می‌دهد و ما باید تمام تلاش خود را بکنیم تا از علم کنگره به‌درستی استفاده کنیم.

لازمهٔ رسیدن به این جایگاه، یادگیری و درک صورت‌ مسئله سفر اول و سفر دوم است. صورت‌ مسئله سفر اول با تثبیت و کاهش تدریجی دارو صورت می‌گیرد و صورت‌مسئله سفر دوم با فهم جایگاه خود و تغییر در خواسته‌هایمان شکل می‌گیرد. این علم در کنگره وجود دارد و ما می‌توانیم انسان‌هایی باشیم که دیگر در درد زندگی نکنیم. لازمهٔ این تغییر و اتفاق، خدمت در سفر دوم است. بنابر این باید تلاش کنیم به‌راحتی از این فضا، زمان و مکان که در اختیارمان قرار گرفته است، نگذریم و چه در سفر اول و چه در سفر دوم، به بهترین شکل از آن‌ها استفاده کنیم.

نفر برتر آزمون شماره۷، مسافر محسن

مرزبان کشیک: مسافر مسلم
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
عکس و تایپ: مسافر علی (لژیون هشتم)
ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)