اعتیاد «مسمومیت مزمن» نیست، بلکه «جایگزینی مزمن» است

جلسه دوازدهم از دوره بیست‌وهشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی کاسپین، با استادی مسافر پهلوان مجید، نگهبانی مسافر بهروز و دبیری مسافر مهدی، با دستور جلسه‌ی «صورت‌مسئله‌ی اعتیاد» روز سه‌شنبه ۸ مهرماه، ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

ابتدا از نگهبان، دبیر، مرزبانان و ایجنت محترم تشکر می‌کنم که این فرصت خدمت‌گزاری را به من دادند. بسیار خوشحالم که امروز در نمایندگی کاسپین قزوین در جمع شما دوستان عزیز حضور دارم.

دستور جلسه امروز «صورت‌مسئله اعتیاد» است. وقتی تعریف ما از یک موضوع تغییر کند، کل دیدگاه‌ها و نگرش‌ها نسبت به آن نیز تغییر می‌کند. سازمان جهانی بهداشت، اعتیاد را «مسمومیت مزمن» تعریف کرده بود، اما جناب مهندس آن را «جایگزینی مزمن» نامیدند.

اگر اعتیاد مسمومیت باشد، یعنی سم وارد بدن فرد مصرف‌کننده شده است و باید آن سم را از بدن او خارج کنیم. به همین دلیل، روش‌های ترک چندروزه یا روش‌هایی مانند U.R.D. (که در آن خون مصرف‌کننده را عوض می‌کردند) به کار گرفته می‌شد. اما این کار مانند آن است که در یک کوچه برای جلوگیری از ورود دزد، دیوار بکشیم؛ درست است که از ورود دزد جلوگیری می‌شود، اما رفت‌وآمد ساکنین هم مختل خواهد شد. بدن انسان هم بدون مواد نمی‌تواند درست عمل کند.

جناب مهندس می‌فرمایند اعتیاد «مسمومیت مزمن» نیست، بلکه «جایگزینی مزمن» است. در بدن انسان موادی طبیعی تولید می‌شود که تا ۳۰۰ برابر قوی‌تر از مرفین بیرونی (هروئین خالص) هستند. با مصرف مواد مخدر بیرونی، در تولید این مواد طبیعی بدن اختلال ایجاد می‌شود. بازسازی این سیستم حدود ۱۰ تا ۱۱ ماه زمان می‌برد.

«صورت‌مسئله اعتیاد» می‌گوید درمان اعتیاد شامل سه بخش جسم، روان و جهان‌بینی است. اولین چیزی که کنگره به ما می‌دهد نظم است؛ در حالی که اعتیاد، نظم را از انسان می‌گیرد.

طبق تحقیقات ۴۰ دانشگاه برتر جهان درباره خوشبختی، عوامل بیرونی تأثیر چندانی بر احساس خوشبختی ندارند؛ آنچه تعیین‌کننده است، عملکرد منظم میلیاردها سلول مغزی و نورون‌های عصبی است. وقتی این سیستم به‌درستی کار کند، انسان احساس خوشبختی و رضایت خواهد داشت.

اگر فردی وارد کنگره شود و بگوید: «می‌خواهم سفر کنم، اما شربت اوتی نخورم»، باید بداند که چنین چیزی ممکن نیست. شربت اوتی، بدن را بازسازی می‌کند و مهم‌ترین ویژگی آن، ایجاد نظم است. سفر اول بدون اوتی امکان‌پذیر نیست؛ همان‌طور که سفر دوم بدون بخشش ممکن نیست. کسانی که مدتی از سفرشان گذشته باشد این موضوع را درک می‌کنند: وقتی یک‌پنجم از موادشان را می‌بخشند، مسیر برایشان آسان‌تر می‌شود.

در دوران مصرف، انسان همیشه می‌خواست بیشتر مصرف کند؛ اما در کنگره وقتی یک‌پنجم مواد بخشیده می‌شود، حال فرد بهتر می‌شود. چرا؟ چون با کاهش اوتی، بدن شروع به ترشح مواد مخدر طبیعی می‌کند.

همان‌طور که مثلث درمان داریم (جسم، روان، جهان‌بینی)، در لژیون سردار هم یک مثلث داریم:
• ضلع اول: علم کنگره که متعلق به جناب مهندس است.
• ضلع دوم: خدمتگزاران کنگره.
• ضلع سوم: بخش مالی کنگره.

هرچه نیروی انسانی و منابع مالی کنگره بیشتر باشد، سرعت حرکت آن نیز افزایش پیدا می‌کند.

وقتی وارد کنگره می‌شویم، ابتدا هدفمان فقط درمان اعتیاد است؛ اما پس از درمان، بسیاری از افراد می‌مانند و خدمت می‌کنند؛ چه به‌عنوان مرزبان، چه ایجنت و چه خدمتگزار. این خدمت دلایل زیادی دارد، اما به‌نظر من یک دلیل عمده دارد: در کائنات ثروت، قدرت، دانش و سعادت به‌وفور وجود دارد، اما خرد فقط زمانی به انسان تعلق می‌گیرد که به کار گرفته شود. اگر بتوانم در کنگره یا بیرون از آن، درد یک دردمند را درمان کنم یا نیاز یک نیازمند را برطرف نمایم، هستی به من اجازه می‌دهد خرد، ثروت، دانش و سعادت را به دست آورم.

خوشبختی یک امر جمعی است، نه فردی؛ در حالی که لذت فردی است. وقتی کسی به خانواده‌ی یک مصرف‌کننده خدمت می‌کند، خداوند به او لذت می‌دهد.

ماهی آینده گلریزان داریم برای ساخت شعبه جدید. بستری فراهم شده تا بتوانیم در این مسیر سهمی داشته باشیم. فراموش نکنیم بعد از مرگ، هیچ چیز از مال، ثروت و فرزندان با ما نمی‌آید؛ تنها چیزی که باقی می‌ماند صفات ماست؛ چه صفات تاریکی و چه صفات روشنایی.

در لژیون سردار، انسان بخشندگی خود را نشان می‌دهد. همین است که وادی چهاردهم می‌گوید: «به نام خداوند بخشنده و مهربان». ابتدا «بخشنده» می‌آید و بعد «مهربان»؛ چراکه خداوند دوست دارد بنده‌اش هم بخشنده باشد، همانند خودش.

از اینکه به صحبت توجه کردین از همه شما ممنون و سپاسگزام

خدمتگذاران جلسه:
مرزبان کشیک: مسافر محمد رضا
عکاس: مسافر امیر
تایپ: مسافررضا
تنظیم: مسافر سعید (ل ۲۳)