دلنوشته مسافر عارف از لژیون هشتم با موضوع صورت‌مسئله اعتیاد

سلام دوستان عارف هستم یک مسافر؛ مدت تخریب ۶ سال، آلوده به انواع آنتی ایکس، آخرین آنتی ایکس مصرفی متادون، مدت ۱۰ ماه و ۱۸ روز سفر کردم باروش DST ، داروی درمان OT، راهنما آقای مهدی میرزایی از لژیون هشتم شعبه بنیان مشهد، مدت‌زمان رهایی ۳۰ روز.

شروع اعتیاد برای من به دلیل عدم آگاهی بود. فکر می‌کردم قرار است از حالی که دارم بهتر و یا انرژی بیشتری داشته باشم؛ ولی درک نمی‌کردم که با مصرف مواد ارزشی را از خود سلب می‌کنم که همانا پاکی و سلامتی بود. پس از رهایی به‌درستی درک می‌کنم که هیچ‌چیزی بهتر از این نیست که وابستگی به مواد نداشته باشم.در کنگره ۶۰ آموختم که اعتیاد نوعی بیماری است که قابل‌درمان می‌باشد و فقط شناخت کامل نسبت به بیماری و درک ماهیت آن در امر درمان الزامی است. این مهم به لطف پژوهش‌های آقای مهندس دژاکام میسر گردید. در پایان توانستم با استفاده از دانایی موثر که بخش مهمی از آموزه‌های کنگره ۶۰ می‌باشد نهایتاً از بند مصرف مواد مخدر رها بشوم. موضوعی که به نظرم مهم می‌آید و زندگی خودم را تحت‌تأثیر قرار داد این بود که در بازه زمانی که مواد مخدر مصرف می‌کردم صدمات جدی به زندگی و به روح خود وارد کرده‌ام. صدماتی که بخش اعظم آن غیرقابل‌جبران هستند. از اینکه مشارکت مکتوب من را خواندید متشکرم.

مرزبان خبری: مسافر وحید
ویرایش: مسافر مصطفی
ارسال: مسافر نوید