آموزش هایی که در کنگره فرا می گیریم،در هیچ مدرسه و دانشگاهی یافت نمی شود

جلسه ششم از دور بیست و یکم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دهخدا با استادی :مسافر مهدی،نگهبانی مسافر سعید و دبیری مسافر جواد با دستور جسله "صورت مسئله اعتیاد"  در تاریخ: سه‌شنبه  8 مهر ۱۴۰۴ راس  ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر. خدا را شکر می کنم و خوشحالم که امروز در جمع شما عزیزان هستم.از ایجنت محترم ، گروه مرزبانی، نگهبان و دبیر جلسه بابت فرصتی که برای خدمت و آموزش به من دادند، تشکر می‌کنم.دستور جلسه درباره صورت مسئله اعتیاد است که آقای مهندس خوب توضیح دادند. من فهمیدم آموزش‌های کنگره نه تنها برای درمان اعتیاد؛ بلکه در خیلی از جنبه‌های زندگی می‌تواند به ما کمک کند. متد DST که جناب آقای مهندس معرفی کردند، فقط مخصوص ترک اعتیاد نیست؛ می‌توانیم برای مشکلات دیگری مثل اضافه وزن، بیماری‌ها و مسائل روزمره هم از آن استفاده کنیم.ما قبلاً فرماندهی جسم و ذهن‌مان را از دست داده بودیم و فقط دنبال تهیه و مصرف و درگیر مشکلات آن بودیم که غافل از زندگی و فرزندان‌مان شده بودیم. حالا که یاد گرفتیم، به کمک راهنمایان عزیزمان، تلاش می‌کنیم این فاصله را جبران کنیم.یک مثال ساده می‌زنم: شما تصور کنید یک روز برای روشن کردن خودروی خود تلاش می کنید ولی روشن نمی شود، حال این خودرو به هر دلیلی روشن نمی شود، اگر بدون شناخت منبع مشکل خودرو فقط بخواهیم لاستیک را تعویض کنیم، قطعا درست نمی‌شود. اول باید شناخت درستی از صورت مسئله داشته باشیم و سپس راه‌حل را پیدا کنیم.

خواستن به تنهایی کافی نیست، بلکه باید راه درست را پیدا کنیم.اکثر انسانهای دردمند، بارها خواسته اند اعتیاد را کنار بگذارند اما موفق نشدند. اگر درمان اعتیاد که همان چیزی که در کنگره مد نظر است (یا همان ترک کردن که در بیرون از کنگره و در میان عموم مردم متدوال است) آسان بود، من به شخصه الان اینجا نبودم. بنده از آموزش‌های جناب آقای مهندس ممنونم که این آموزش ها در هیچ‌ کجای دیگر چنین آموزش‌هایی نیست. در مدارس و دانشگاه‌ها چیزی یاد نگرفتیم که به درد زندگی‌مان بخورد، ولی اینجا هر جلسه مطالب مفید و درست آموزش می‌گیریم.در آخر تشکر ویژه دارم از همه دوستان و به خصوص عزیزانی که در این مسیر مرا همراهی می‌کنند. همچنین از راهنمای عزیزم محمدآقا سپاسگزارم که به من این فرصت را دادند تا به این مرحله برسم، چون قبلاً حتی در جمع کوچک هم جرات صحبت کردن را نداشتم.ممنونم که با سکوت خودتان به صحبت های بنده  گوش دادید.