در کنگره، راه درمان اعتیاد کشف شده است

دهمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر مهدی، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافر صادق، با دستور جلسه «صورت مسئله اعتیاد» در تاریخ ۸ مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان، مهدی هستم یک مسافر؛ 

خداوند را سپاسگزارم که می‌توانم یک روز دیگر در کنگره حضور داشته باشم، آموزش بگیرم و از آموزش‌های کنگره استفاده کنم و به پاسخ سوال‌هایی برسیم که سالیان سال برای جامعه مجهول بودند.

در مورد صورت‌مسئله‌ی اعتیاد: چرا من معتاد شدم؟ چرا انسان به مواد مخدر اعتیاد پیدا می‌کند؟ چرا شخص پس از ترک مواد مخدر، پس از گذشت مدتی دوباره بازمی‌گردد و شروع به مصرف می‌کند؟ در کنگره، پاسخ این سوال‌ها پس از هزاران سال کشف شد و درمان اعتیاد در اختیار تمام افراد جامعه قرار گرفت.  

شخصی که به‌صورت سقوط آزاد یا روش‌های دیگر اقدام به ترک مواد می‌کند، یعنی از مصرف مواد خسته یا پشیمان شده است. اما چرا با وجود تمام سختی‌ها و مشکلاتی که شخص متحمل می‌شود تا موفق به ترک شود، بعد از گذشت ۲۰ روز یا چند ماه دوباره شروع به مصرف می‌کند؟

زمانی که راهنمای تازه‌واردین بودم و با آن‌ها صحبت می‌کردم، این سوال را مطرح می‌کردم: «آیا شما کمبود داشتید؟» و دوستانی که پاسخ مثبت می‌دادند، از آن‌ها می‌پرسیدم: «چند وقت پس از قطع مصرف دوباره شروع به مصرف کردید؟» جواب اکثریت این بود: «پس از بیرون آمدن از کمپ، دوباره شروع به مصرف کردم.» و این یک سوال مهم در ذهن ایجاد می‌کند: چرا یک شخص، بعد از این همه عذاب و فشار در ترک مواد، دوباره به مصرف بازمی‌گردد؟ پاسخ این سوال در کنگره کشف شده است: جایگزینی مواد مخدر بیرونی به‌جای مواد مخدر درونی.

حال این سوال پیش می‌آید: مگر انسان مخدر درونی دارد؟ بله، در بدن انسان بهترین و باکیفیت‌ترین مواد مخدر تولید می‌شوند؛ مانند اپی‌نورفین که در بزاق دهان تولید می‌شود، یا اندورفین، دینورفین و موارد دیگر.

شخصی که مواد مخدر مصرف می‌کند، چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، نمی‌داند با مصرف مواد، چه اتفاقی در درون جسم او در حال رخ دادن است. مثلاً زمانی که کشوری شروع به وارد کردن کفش بی‌کیفیت از کشور دیگر می‌کند، به تولیدکننده‌ی داخلی آسیب می‌زند و باعث می‌شود تولیدکننده‌ی داخلی دیگر میلی به تولید نداشته باشد و تولید را متوقف کند. مواد مخدر نیز همین‌گونه عمل می‌کنند.

وقتی شخصی شروع به مصرف مواد می‌کند، مصرف ابتدا کم است، اما به‌مرور زمان و به‌صورت پله‌پله افزایش می‌یابد. این امر باعث می‌شود تولید مواد شبه‌افیونی در بدن متوقف شود و مواد بی‌کیفیت بیرونی جای مواد باکیفیت درونی را بگیرد. بعد از گذشت مدتی، شخص با تحمل فشار و سختی زیاد قصد ترک دارد و دوباره این سوال پیش می‌آید: چرا با وجود این سختی‌ها، دوباره شروع به مصرف می‌کند؟ چون در جامعه، حتی اندیشمندان با وجود اینکه اعتیاد را بیماری می‌دانند، اقدام به درمان نمی‌کنند. آن‌ها از «ترک» استفاده می‌کنند و به «تیپر کردن»، «منظم کردن مصرف» و «درمان تدریجی» اعتقادی ندارند.

ما در کنگره ۶۰ از واژه‌ی «درمان» استفاده می‌کنیم. درمان هر نوع مواد مخدر در کنگره ۶۰، به ۱۰ الی ۱۲ ماه زمان نیاز دارد. در علم پزشکی آمده است که مصرف مداوم مواد مخدر به‌مدت ۲۵۰ روز تا یک سال، باعث می‌شود سیستم شبه‌افیونی بدن از مدار خارج شود و تولید مخدرهای طبیعی متوقف گردد.  

در کنگره، راه درمان اعتیاد کشف شده است و بیان می‌شود که درمان هر نوع مواد مخدر (شیشه، کراک، هروئین، تریاک و...) به ۱۰ الی ۱۲ ماه زمان نیاز دارد. همان‌طور که مصرف مداوم مواد به‌مدت یک سال باعث توقف تولید مواد طبیعی می‌شود، درمان نیز باید به‌صورت تدریجی و در همین بازه‌ی زمانی انجام گیرد.

اعتیاد یک بیماری روانی یا ذهنی نیست. ما در کنگره می‌گوییم: اعتیاد یک بیماری «جسمی، روانی، و جهان‌بینی» است. درمان باید در هر سه ضلع صورت گیرد تا شخص پس از گذشت ۱۰ الی ۱۲ ماه، هم از نظر جسمی، هم روانی، و هم تفکری به درمان برسد.

ما در کنگره آموزش می‌گیریم تا به‌صورت عملی در جامعه از آن استفاده کنیم تا بتوانیم در شرایط بحرانی، خودمان را کنترل و مدیریت کنیم. درمان باید به‌گونه‌ای باشد که فرد بتواند در جامعه با همه تعامل و معاشرت داشته باشد و برای خود و جامعه مشکلی ایجاد نکند.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر سعید لژیون ۶

عکاس و تنظیم: مسافر مهدی لژیون ۶

ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران