یکی از بزرگترین مشکلات جوامع امروزی اعتیاد است. فرد معتاد قادر به ترک مصرف مواد یا تغییر رفتار خود بدون ملاحظات درمانی نیست. اعتیاد یک اختلال پیچیده است که به سلامت روان، جسم و زندگی اجتماعی فرد آسیب وارد می‌کند. مواد مخدر شامل طیف گسترده‌ای از مواد شیمیایی و طبیعی و داروها است که بر روی مغز و سیستم ایکس بدن تاثیر می‌گذارد و به مرور زمان جایگزین مواد مخدر طبیعی بدن شده و سیستم‌های تولید کننده مواد طبیعی بدن را از تعادل خارج می‌کنند. اگر فرد بخواهد این مواد را به اصطلاح ترک و یا قطع نماید به شدت بدن او از نظر فیزیولوژی دچار افت شدید شده و از تعادل خارج می‌شود. وقتی فردی به اعتیاد روی می‌آورد، در چند بعد دچار مشکل می‌شود؛ در بعد روانی، اجتماعی، اقتصادی و...
در مورد روان، این وابستگی می‌تواند به ایجاد الگوی رفتارهای خاص و احساس نیاز مداوم به مصرف مواد منجر شود و در بعد اجتماعی، فرد معتاد ممکن است از تعاملات اجتماعی خود جدا شود؛ اعتماد به نفس خود را از دست بدهد و در بین خانواده، دوستان و جامعه دچار مشکل شود. در بعد اقتصادی، فرد معتاد ممکن است برای تامین مواد مخدر خود دچار مشکل اقتصادی شود که این مشکلات می‌تواند بر زندگی شخصی و خانوادگی او تاثیرگذار باشد و در سطح جامعه نیز هزینه‌های زیادی را به نظام سلامت بهداشت و نهادهای اجتماعی وارد می‌کند.
عوامل محیطی و اجتماعی مانند فقر، بیکاری، مشکلات خانوادگی و استرس بالا، فرد را به سوی مواد سوق می‌دهند. دسترسی آسان به مواد و تاثیر دوستان و همسالان موجب افزایش اعتیاد می‌شود و افرادی که مبتلا به اختلالات روانی مانند اضطراب و افسردگی و استرس بالا هستند در زمینه اعتیاد مستعدتر هستند؛ زیرا آن را به عنوان روشی برای فرار از مشکلات استفاده می‌کنند.
اعتیاد پیامدهای بسیار ناگواری دارد؛ آسیب‌های جسمانی جبران ناپذیری به فرد معتاد وارد می‌شود، از قبیل بیماری‌های مزمن قلبی، کبدی، تنفسی و آسیب‌های عصبی و در طولانی مدت خطر ابتلا به سرطان و عفونت‌های مزمن مثل اچ آی وی اختلالات متابولیک را فزایش می‌دهد. همچنین اعتیاد منجر به افسردگی، اضطراب و دیگر اختلالات روانی می‌شود. فرد معتاد ممکن است دچار مشکلات حافظه و تمرکز و تصمیم‌گیری شود. تعارضات خانوادگی، طلاق و اختلافات بین فرد و اعضای خانواده مصرف کننده به وجود می‌آید. اعتیاد باعث افت کیفیت زندگی می‌شود؛ از جمله از دست دادن شغل، مشکلات مالی و کمبود پشتیبانی اجتماعی که منجر به کاهش رضایت فرد از زندگی می‌شود.
درمان اعتیاد به عنوان یک نیاز فوری و ضروری در جوامع مختلف به شمار می‌رود؛ چون فرد معتاد نه تنها به خود؛ بلکه به خانواده و جامعه آسیب می‌رساند. درمان اعتیاد یکی از بزرگترین چالش‌ها در حوزه سلامت روان و جسم است و روش‌های مختلفی به مقابله با این مشکل وجود دارد. اعتیاد در سالیان طولانی یک مجهول بوده؛ اما در سال‌های گذشته یک محقق به نام مهندس حسین دژاکام، این مجهول را شکافت و با الهام گرفتن از ماه مبارک رمضان توانست این مسئله لاینحل را بشکافد و آن را به صورت ساده بیان کند و آن روشی به نام DST می‌باشد که روشی کاملاً معقول و به دور از خشونت، درد، رنج، ترس از خماری و دیگر ترس‌هایی که در این مورد وجود دارد، می‌توان به درمان اعتیاد غلبه کرد.
روش دی‌اس‌تی شامل مراحلی خاص است که با تعیین دوز مناسب و داروی جایگزین، کاهش تدریجی و توجه به روانشناسی و جهان بینی می‌باشد. در این روش فرد بیمار به صورت تدریجی و با استفاده از داروی OT یا اپیوم تینکچر، تحت نظر راهنما تجویز می‌شود. کاهش تدریجی دارو باعث می‌شود که فرد کم کم از وابستگی جسمی به مواد مخدر رها گردد. استفاده از داروی جایگزین باعث می‌شود فرد به راحتی و با آرامش، درد خود را درمان کند.
در این روش علاوه بر درمان جسمی به روان فرد هم توجه ویژه‌ای می‌شود. جلسات مشاوره‌ای و جهان بینی برای کمک به فرد در جهت مقابله با مشکلات و راه درست زندگی کردن را به او آموزش می‌دهند. این روش با موفقیت در سراسر کشور در نمایندگی‌های متعدد کنگره۶۰، مورد استفاده قرار گرفته است و افراد بسیار زیادی را به درمان و رهایی رسانده است. در این مراکز، تمام فعالیت‌های درمانی را، افرادی عهده‌دار هستند که خود روزی دچار بیماری اعتیاد بودند یا از خانواده افراد بیمار به اعتیاد هستند.
منابع: کتاب ۱۴مقاله از آقای مهندس دژاکام و آموزش‌ها و سایت کنگره۶۰
نویسنده: همسفر مریم جعفری رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون اول)
رابط: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر لیلا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دزفول
- تعداد بازدید از این مطلب :
86