دستور جلسه «صورت‌مسئله اعتیاد» یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین دستور جلسات کنگره ۶۰ محسوب می‌شود. همان‌طور که جناب آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌ها اشاره فرمودند، درد و رنج انسان نه از جهل و نادانی او، بلکه از دانش‌های کشف‌نشده ناشی می‌شود.
«صورت‌مسئله اعتیاد» توانست بسیاری از راه‌هایی را که به بن‌بست می‌خوردند و گره‌های کوری که در مسیر درمان اعتیاد وجود داشت، بگشایند. پیش از این، بسیاری تصور می‌کردند که مصرف‌کننده فاقد اراده است، اما حقیقت ماجرا بسیار عمیق‌تر بود، زیرا اعتیاد به درستی شکافته و تعریف نشده بود و واقعاً ماهیت آن مشخص نبود. در جامعه، هنوز هم شاهد رویکردهای نادرستی هستیم؛ پزشکان گاهی صرفاً بر مصرف دارو تأکید می‌کنند و متأسفانه برخی در جامعه حتی معتقدند مصرف‌کننده باید بمیرد، زیرا او را خودخواه می‌دانند.
اما در کنگره ۶۰، به اعتیاد نگاهی واقع‌بینانه شده است. کشف صورت‌مسئله اعتیاد، یک دستاورد عظیم محسوب می‌شود. آقای مهندس با دیدی بسیار واقع‌بینانه به اعتیاد نگریستند و مصرف‌کنندگان را بر اساس وضعیت شغلی و میزان تخریب (مصرف‌کنندگان شاغل، بیکار، و افراد در خطوط آخر درمان) گروه‌بندی کردند و برای هر کدام راهکاری مشخص ارائه دادند. ایشان اعلام کردند که طول درمان برای همه یکسان است و با هر نوع ماده‌ای که وارد کنگره شوند، داروی مشخصی (تریاک به عنوان پایه) به آن‌ها داده می‌شود که می‌تواند برای همه درمان‌کننده باشد.
ایشان با بررسی دقیق فیزیولوژی بدن و کشف «سیستم ایکس»، نشان دادند که اعتیاد صرفاً «مسمومیت مزمن» نیست، بلکه «جایگزینی مواد مخدر بیرونی به جای مواد طبیعی درونی بدن» است. این نگاه علمی، منجر به شکل‌گیری مثلث درمان (جسم، روان، جهان‌بینی) و ارائه روش DST شد؛ روشی که نه تنها اعتیاد، بلکه بیماری‌هایی مانند چاقی، مصرف سیگار و حتی برخی از سرطان‌ها را نیز تحت درمان قرار داده است. مهندس دژاکام با تعریف دقیق از صورت‌مسئله، راهی برای درمان قطعی و علمی اعتیاد گشودند و باورهای غلط گذشته را به چالش کشیدند.
به نظر من، مهم‌ترین برداشتی که از این دستور جلسه می‌توان داشت این است که «صورت‌مسئله اعتیاد» به مصرف‌کننده اطلاعات و آگاهی عمیقی درباره مبدأ، مسیر حرکت و مقصد درمان می‌دهد. این صورت‌مسئله، نقشه‌ای برای درمان ترسیم کرده است: جسم و روان باید طی ۱۰ تا ۱۱ ماه به تعادل برسند، در حالی که زمان لازم برای جهان‌بینی متفاوت است و نیازمند شرکت مستمر در جلسات، مطالعه کتاب‌ها و گوش دادن به سی‌دی‌های کنگره است. امیدوارم کل جهان این صورت‌مسئله را بپذیرد و کنگره ۶۰ جهانی شود تا تمام درماندگان از اعتیاد نجات یابند و خانواده‌هایشان دوباره حس خوب «با هم بودن» را تجربه کنند.
در پایان، از آقای مهندس و خانواده محترمشان صمیمانه تشکر می‌کنم که با ازخودگذشتگی، این بستر را برای ما فراهم کردند تا به آرامش برسیم. امیدوارم برکت این خدمت و فداکاری در زندگی‌شان جاری باشد.
نویسنده: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری و ویرایش: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بیرجند
- تعداد بازدید از این مطلب :
57