خدمت در لژیون سردار، زمینه‌ساز بستری برای آیندگان است

جلسه دهم از دوره پنجم لژیون سردار همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی با استادی همسفر سهیلا (پهلوان) و نگهبانی همسفر بتول (پهلوان) و دبیری همسفر زهرا (دنور) با دستورجلسه «صورت مسئله اعتیاد» روز دوشنبه ۷ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۱۵ دقیقه برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند بزرگم را شاکر و سپاسگزارم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم. از آقای مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان سپاسگزارم که این بستر را برای ما فراهم کردند. از نگهبان لژیون سردار صمیمانه تشکر می‌کنم که استادی جلسه را به من واگذار کردند و از راهنمای خود کمال تشکر را دارم که چراغ راه من بودند و راه درست را به من نشان دادند و هر آموزشی که دریافت کردم و هر مسیری که طی کردم مدیون زحمات ایشان هستم. دستور جلسه «صورت مسئله اعتیاد» است. هرچیزی یک صورت مسئله دارد و تا آن صورت مسئله مشخص نباشد ما به جواب نمی‌رسیم. صورت مسئله اعتیاد هم مشخص شده که با روش  DST، آقای مهندس دژاکام اعتیاد را درمان کردند.

شناختی که من از صورت مسئله اعتیاد پیدا کردم و متوجه شدم که اعتیاد چیست؟ کجا است؟ و راه درمان آن چگونه است؟ اگر‌ صورت مسئله اعتیاد نبود، من مانند شخصی بودم که در تاریکی دنبال راه می‌گردد. دقیقاً لژیون سردار هم به همین شکل است؛ زمانی‌که ما برای استحکام پایه‌های مالی و آبادانی کنگره۶۰ قدم بر‌می‌داریم، در واقع راه را برای بقیه افراد باز می‌کنیم. همان‌گونه که چراغ راه «صورت مسئله اعتیاد» درمان است؛ چراغ راه لژیون سردار هم ادامه حیات و زندگی است. اگر امروز من آرامش دارم به این دلیل است که یک نفر قبل از من در لژیون سردار شرکت کرده و این مسیر را گذرانده و بخشش، گذشت و خدمت کرده تا راه برای من باز شده و کنگره برای من ماندگار شود.

صورت مسئله اعتیاد به ما آموزش می‌دهد که بدون علم و آگاهی، اعتیاد درمان نمی‌شود. لژیون سردار هم به ما آموزش می‌دهد که بدون بخشش و گذشت، کنگره نمی‌تواند روی پای خودش بایستد. اما اینکه امروز این چراغ، جلوی راه ما قرار دارد؛ به این دلیل است که قبل از‌‌‌‌ ما کسانی بودند که زحمت کشیدند، تلاش، بخشش و گذشت کردند و قدم در مسیر لژیون سردار گذاشتند تا راه باز شود. اگر آنها گذشت نمی‌کردند، ممکن بود امروز کنگره و دانش آن وجود نداشت که اعتیاد، درمان شود.

لژیون سردار برای من به معنی قدردانی است؛ قدردانی از راهی که به‌ من نشان داده شده تا دستانم را بالا بگیرم و از خداوند تشکر کنم و بگویم خدایا شکرت که این راه را برای من باز کردی تا بتوانم در این مسیر قدم بگذارم و شکر کنم بابت این دریای بیکران، این اقیانوس و چراغ بزرگی که سر راه من قرار دادی تا بتوانم سهم کوچکی از این‌ها را داشته باشم؛ زیرا ما هر کمکی که در لژیون سردار انجام می‌دهیم، در واقع کمک به خودمان است؛ چون عزیزان ما، فرزندانمان و نسل‌های بعدی به این علم نیاز دارند و در واقع تلاش می‌کنیم تا یک مسیر امن و آگاه برای آن‌ها بسازیم تا بتوانند در این مسیر بدون خطر زندگی کنند.

«صورت مسئله اعتیاد» به من نشان می‌دهد که مشکل اصلی، مصرف مواد نیست؛ بلکه آن تاریکی درون و ناآگاهی انسان‌هاست و ما باید چرخه نا‌آگاهی را از سر راه دیگران برداریم و این چرخه را از بین ببریم. همان‌طور که یک مسافر برای درمان خود باید بهایی پرداخت کند، من هم برای این مسیر که سر راهم قرار داده شده است؛ به کنگره می‌آیم، روی صندلی می‌نشینم و آموزش می‌گیرم؛ زیرا باید بهای انسانیت خود را پرداخت کنم، بخشش و گذشت انجام دهم تا بتوانم یک سهم کوچکی در آینده برای زندگی عزیزان خود باقی بگذارم و هیچ‌وقت دست از تلاش و کمک کردن برندارم. خدا نکند روزی باشد که کنگره بیایم و روی این صندلی‌ها بنشینم، آموزش بگیرم و دست خالی از کنگره بیرون بروم.

تایپ: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ۲۵)
عکاس: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر پگاه رهجوی راهنما همسفر شهین (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی