نگاه علمی به صورت‌مسئله اعتیاد

مشارکت همسفر فریبا

اعتیاد یکی از مهم‌ترین معضلات اجتماعی امروز است. این پدیده نه‌ تنها جسم فرد را تخریب می‌کند، بلکه روان خانواده و حتی جامعه را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهد. در نگاه عمومی، اعتیاد فقط یک «مصرف مواد» است؛ اما در واقعیت، مسئله بسیار عمیق‌تر از این حرف‌ها است. اگر صورت‌مسئله به‌درستی تعریف نشود، هیچ راه‌حلی هم کارآمد نخواهد بود. کنگره‌۶۰ با طرح «صورت‌مسئله اعتیاد» به ما می‌آموزد که باید اعتیاد را یک بیماری بدانیم و نه یک جرم یا گناه. 

این بیماری دارای سه بخش اصلی است؛ جسم، روان و جهان‌بینی. بنابراین درمان نیز باید هر سه بخش را در بر بگیرد. اگر فقط به درمان جسم پرداخته شود و تفکر و جهان‌بینی فرد تغییر نکند، دوباره به مصرف مواد بازمی‌گردد. روش درمانی کنگره‌۶۰ به نام DST بر پایه کاهش تدریجی مصرف و جایگزینی داروی OT (شربت تریاک) طراحی شده است. این روش با در نظر گرفتن سیستم‌های بیوشیمی بدن، به فرد اجازه می‌دهد که به‌ تدریج و در زمان مناسب به تعادل برسد. این نگاه علمی نتیجه درک درست از صورت‌مسئله اعتیاد است. یکی از نکات مهم دیگر، توجه به خانواده است. در کنگره، مسافران (افراد در حال درمان) در کنار همسفران (اعضای خانواده) آموزش می‌بینند.

این رویکرد نشان می‌دهد که اعتیاد فقط مشکل فردی نیست، بلکه یک مشکل جمعی و خانوادگی است. اگر خانواده آگاه و همراه باشد، احتمال بازگشت فرد به زندگی سالم بسیار بیشتر خواهد شد. کنگره‌۶۰ همچنین بر باز‌پروری تأکید دارد. درمان فقط قطع مصرف نیست؛ بلکه بازسازی شخصیت، ایجاد انگیزه و بازگشت فرد به اجتماع را نیز شامل می‌شود. به همین دلیل فعالیت‌های ورزشی، فرهنگی و آموزشی بخش مهمی از برنامه‌های کنگره‌۶۰ هستند. تیم‌های ورزشی کنگره نمونه‌ای از این نگاه هستند، که به بهبود جسم و روح افراد کمک می‌کنند.

مشارکت همسفر رقیه

قبل از این‌که کنگره۶۰ توسط آقای مهندس دژاکام تاسیس شود، صورت‌مسئله اعتیاد مشخص نشده بود و تمام کسانی که اعتیاد داشتند نمی‌توانستند درمان شوند و ترک موقت انجام می‌شد و پس از مدتی دوباره به طرف مصرف مواد می‌رفتند و در تمام دنیا این بیماری غیر قابل درمان بود و حتی بهترین پزشکان دنیا نیز اعتیاد را غیر قابل درمان می‌دانستند. روش‌های زیادی را روی مصرف‌کننده‌ها انجام می‌دادند، از جمله سقوط آزاد، سم‌زدایی، دارو درمانی و ... بعد از مدتی فرد دوباره به مواد مخدر روی می‌آورد.

اعتیاد مسمومیت مزمن نیست، بلکه جایگزینی مزمن است؛ یعنی مواد مخدرهای مختلفی که توسط فرد مصرف می‌شود، جایگزین هورمون‌های بدن می‌شود و به مرور زمان بدن ما که فوق‌العاده هوشمند است، اطلاع می‌یابد که هورمون‌های مورد نیاز بدن از خارج وارد بدن می‌شود و به مرور در عرض ۱۱ ماه این هورمون‌ها قطع می‌شوند. نبود این هورمو‌ن‌ها باعث بی‌خوابی، افسردگی، عصبانیت، کم‌حوصلگی و غیره می‌شود و فرد چاره‌ای جز مصرف دوباره مواد ندارد؛ چون کل زندگی‌اش بدون مواد مختل می‌شود.

کنگره‌۶۰ ابتدا صورت‌مسئله اعتیاد را مشخص کرد و بعد فرد مصرف‌کننده با روش DST و پله‌‌پله و تدریجی و با استفاده از داروی اپیوم تینکچر و در عرض ۱۱ ماه سلامتی خود را باز می‌یابد. هورمون‌های بدن که از چرخه خارج شده بودند، دوباره شروع به ترشح می‌کنند و هم‌زمان فرد روی جهان‌بینی کار می‌کند و به سلامت کامل و آرامش می‌رسد، طوری‌که دیگر هیچ میل و وسوسه‌ای به مواد مخدر پیدا نمی‌کند.

نویسندگان: همسفر فریبا و همسفر رقیه رهجویان راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
ارسال: همسفر شیدا رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون یکم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی رودهن