شناخت، آغاز رهایی از اعتیاد

جلسه هشتم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰، نمایندگی بوئین‌زهرا، به استادی راهنما همسفر فیروزه، نگهبانی همسفر خدیجه و دبیری همسفر اعظم، با دستور جلسه «صورت‌مسئله اعتیاد»، روز یکشنبه ۶ مهرماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
از ایجنت همسفر الهه،تشکر می‌کنم و همچنین از همسفر خدیجه، نگهبان جلسه که این فرصت را به من دادند تا بتوانم اولین مشارکت خود را داشته باشم و از تجربه شما دوستان آموزش بگیرم، سپاسگزارم. از دبیر جلسه به‌خاطر مشارکت خوبشان در مورد دستور جلسه قدردانی می‌کنم.
در آغاز، هفته ایجنت و مرزبان را به این عزیزان تبریک می‌گویم و از زحماتشان تشکر می‌کنم؛ چراکه افتتاح یک شعبه تازه‌تأسیس واقعاً کار بسیار دشواری است، زیرا هنوز نقش‌ها مشخص نشده و هر کس باید در جایگاه خود قرار بگیرد که نیازمند مدیریت و برنامه‌ریزی بالایی است. به همسفر الهه خداقوت عرض می‌کنم و همچنین به مناسبت هفته سایت که در هفته گذشته بود، از تمام خدمتگزاران سایت در همه نمایندگی‌های کنگره ۶۰، به‌ویژه نمایندگی شعبه بوئین‌زهرا، کمال تشکر و خداقوت می‌گویم. ان‌شاءالله خیروبرکت این خدمت خالصانه در زندگی‌شان جاری باشد.
امروز دستور جلسه ما «صورت‌مسئله اعتیاد» است؛ آغاز سال تحصیلی در کنگره که با این موضوع شروع می‌شود. امیدوارم این دستور جلسه شروعی تازه برای همه ما باشد تا با رهایی‌های خوب، حال خوب را برای خودمان رقم بزنیم. وقتی سال جدید شروع می‌شود، ما می‌توانیم با فرزندانمان هم آغاز تازه‌ای داشته باشیم؛ یعنی اگر درگذشته کم‌کاری کرده‌ایم یا عملکرد درستی نداشتیم، از این به بعد تلاشمان را چندبرابر کنیم. دستور جلسات همیشه تکرار می‌شوند و هر بار برای تک‌تک ما آموزه‌ای تازه دارند.
همه راهنمایان توصیه می‌کنند سی‌دی‌ها را حتی دومرتبه، بافاصله زمانی، گوش کنیم؛ زیرا برداشت جدیدی پیدا می‌کنیم. امیدوارم همه ما،و اول‌ازهمه خودم بیش‌ازپیش به آموزش‌ها و کنگره متصل باشیم.
علم پیچیده نیست؛ هر چیزی کلیدی دارد. وقتی از «صورت‌مسئله اعتیاد» صحبت می‌کنیم، یعنی از اولین آجر و نخستین بنای کنگره ۶۰ سخن می‌گوییم. اعتیاد یک مسئله است و هر مسئله باید حل شود.
در سال ۷۸، سال رهایی آقای مهندس دژاکام، ایشان در یک همایش شرکت کردند، همان سال مجوز کنگره ۶۰ را گرفتند و صورت‌مسئله اعتیاد مشخص شد. پیش از ورود به کنگره، بسیاری از ما راه‌های گوناگون مانند کمپ، سم‌زدایی و… را تجربه کرده‌ایم. اما این صورت‌مسئله می‌آموزد که ابتدا باید بدانیم اعتیاد چیست، چگونه به وجود آمده و چرا باید آن را شناخت.
اعتیاد حاصل ازدواج انسان با مواد مخدر است؛ یعنی انسان خود را به مواد وابسته کرده و این وابستگی باعث شده مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد مخدر درونی شود و سیستم‌های داخلی بدن از کار بیفتد.
برای مثال، همان‌طور که در مسیر با همسفر الهه می آمدیم عرض کردم، مدتی به علت بیماری جسمی نمی‌توانستم کارهای شخصی‌ام را انجام دهم و دیگران این کارها را برایم انجام می‌دادند. پس از مدت‌ها، یک روز خودم ناهار پختم، اما بعد از آن بسیار خسته شدم، چون مدتی از توانایی‌های خود استفاده نکرده بودم. این همانند وضعیت مصرف‌کننده مواد است که مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد مخدر درونی شده و کارکرد طبیعی بدن از حالت تعادل خارج شده .
یک مسافر که وارد کنگره می‌شود، برای ادامه سفر به شرایطی نیاز دارد که راهنما مشخص می‌کند، و باید آن شرایط را بادقت اجرا کند.
اما من فیروزه، اینجا چه نقشی دارم؟
نقش من این است که کاری به کار مسافرم نداشته باشم؛ فقط بدانم که اعتیاد ربطی به غیرت ندارد، ربطی به اراده ندارد. اعتیاد سم نیست که بتوان آن را صرفاً سم‌زدایی کرد.
مسافرم یک راهنما دارد که باید به او «چشم» بگوید، من هم یک راهنما دارم که باید به او «چشم» بگویم، و دیگر نباید در کار مسافرم دخالت کنم. اعتیاد یک بیماری است؛ بیماری را باید ریشه‌ای درمان کرد، نه مثل زخمی که فقط پاکش کنیم.
وقتی دندان‌درد داریم، این درد روی اعصابمان تأثیر می‌گذارد. اگر فقط یک قرص بخوریم، مشکل اصلی باقی می‌ماند؛ نیاز به عصب‌کشی داریم. همین‌طور اعتیاد باید ریشه‌ای درمان شود، نه موقتی. «صورت‌مسئله اعتیاد» به ما آموخته که اعتیاد چیست و چه عوارضی دارد؛ چه در صور آشکار و چه در صور پنهان.
در صور آشکار شاید با دارو بتوان ظاهراً مشکل را کاهش داد، اما اختلالات سیستم ایکس باقی می‌مانند و باید دوباره بازسازی شوند. در کنگره ۶۰ این بازسازی با آموزش مثلث «جسم، روان، جهان‌بینی» صورت می‌گیرد. جسم و روان با ۱۱ ماه زمان می‌گذاریم، اما این فقط حدود ۵ درصد درمان است. درمان واقعی نیازمند جهان‌بینی است؛ ما می‌گوییم «درمان، فوق ترک است» و «تعادل، فوق درمان».
برای رسیدن به تعادل نیازمند تغییر در گفتار، کردار و رفتار هستیم. روش DST با شربت OT، زمان مناسب، اندازه مناسب و داروی مناسب برای این هدف طراحی شده است.
پس حالمان را باحال مسافرانمان گره نزنیم. مسافر آموزش می‌گیرد و به راهنمای خود «چشم» می‌گوید. در نوشتارها نیز نوشته‌اند: «همسفر! تو بر مرکبی نشسته‌ای، اگرچه دیر به مقصد می‌رسی، اما سالم و کامیاب به مقصد خواهی رسید؛ پس عجله نکن و در جای خود بنشین.»
در سفر اول، ما از بسیاری از مسافرت‌ها و برنامه‌های شخصی گذشتیم. خود من به عروسی درجه‌یک‌هایم نرفتم، چون سلامت مسافرم در اولویت بود. می‌دانم اگر مسافر من سلامت باشد، تمام مشکلاتم حل می‌شود.
نباید فراموش کنیم که اعتیاد یک بیماری است که خواسته یا ناخواسته فرد را گرفتار کرده است. اعتیاد با ترک فرق دارد؛ ترک یعنی کنارگذاشتن عادت، اما بیماری نیاز به درمان طولانی دارد. حتی در نوشتارها آمده که اعتیاد از سرطان هم بدتر است، زیرا سرطان ممکن است بخشی از بدن را بگیرد، ولی اعتیاد تمام جسم، روح و روان را درگیر می‌کند.
پس باید نقطه تحملمان را بالا ببریم و کاری به کار مسافران نداشته باشیم. مشکل بسیاری از ما، حتی کل جامعه، این است که «نه گفتن» را بلد نیستیم. باید «نه گفتن» را یاد بگیریم و به فرزندانمان بیاموزیم.
امروز قلیان و سیگار به امری عادی تبدیل شده‌اند، اما خدا را شکر بستری برای درمان آن‌ها فراهم شده است. در نمایندگی ما برای درمان قلیان برنامه‌ای در «پارک پامچال» اجرا می‌شود. اگر کسی مصرف سیگار یا قلیان دارد، نباید خجالت بکشد؛ سلامتی ارزشمندتر از هر چیزی است.
حال خود را باحال مسافر گره نزنید؛ مسافر اگر ۱۰ ماه سفر کند، حالش خوب می‌شود، اما شما باید مراقب بهبود و شادی خود باشید. ان‌شاءالله که حال خوب و لبخند بر لب تک‌تک شما ببینم.

 تقدیر و تشکر از دبیر دوره قبل، همسفر سمیه و معرفی دبیر جدید، همسفر اعظم 

قدردانی از همسفر زهرا مسئول حضور و غیاب و معرفی همسفر رقیه به‌عنوان مسئول جدید حضور و غیاب

مرزبان کشیک: همسفر سمیه

تایپ و ویرایش: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون دوم)

عکس: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول)

ویراستاری و ارسال: همسفر مینا، رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول) دبیر سایت