مبدأ مشخص نباشد مقصدی هم نخواهد بود

سلام دوستان، زهرا هستم، همسفر.

صورت‌مسئله اعتیاد به مواد مخدر و روش‌های درمان آن توسط جناب مهندس حسین دژاکام، به‌صورت تحقیقی و مستند در کتاب «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» به نگارش درآمده است. وقتی سخن از بیماری اعتیاد به میان می‌آید، خودِ به‌کار بردن واژه «بیماری» نشان از امکان درمان دارد. کنگره ۶۰ برخلاف بسیاری از مراکز که اعتیاد را «مسمومیت مزمن» تعریف کرده‌اند، آن را «جایگزینی مزمن» معرفی می‌کند. این پرسش پیش می‌آید که چگونه به این نتیجه رسیده‌اند؟

واژه «مسمومیت» برای اعتیاد مناسب نیست؛ زیرا در مواد مخدر، به‌ویژه تریاک، ۲۵ نوع آلکالوئید وجود دارد که به‌طور طبیعی در بدن انسان نیز ساخته می‌شود. فرد مصرف‌کننده، طی حدود ده ماه مصرف مکرر مواد مخدر بیرونی، سیستم‌های تولیدکننده مواد شبه‌افیونی یا همان مخدرهای طبیعی بدن خود را از کار می‌اندازد و بدن دیگر آن مواد را تولید نمی‌کند. بنابراین مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد طبیعی بدن می‌شوند و فرد برای جبران این کمبود ـ که از ضروریات بدن است ـ ناچار به استفاده از مواد مخدر می‌گردد؛ درست مانند انسانی گرسنه که نیاز به غذا دارد.

برخی از سازمان‌ها معتقدند مواد مخدر سم هستند و بدن باید سم‌زدایی شود. اما چرا افراد پس از مدتی دوباره مصرف را آغاز می‌کنند؟ شاید گفته شود این افراد خودخواه‌اند، اما این تصور اشتباه است. کسی که طی سه روز، یک هفته یا حتی یک ماه مصرف، دچار اعتیاد نشده، با سم‌زدایی کوتاه‌مدت هم به درمان قطعی نمی‌رسد. مواد مخدر سم نیستند؛ اگر قرار بود فردی که مسموم شده را سم‌زدایی کنیم، کافی بود نصف قاشق چای‌خوری جوهر لیمو را در آب حل کنیم یا یک استکان آب‌لیمو و یک کاسه ترشی به او بدهیم تا ظرف مدت کوتاهی سم‌زدایی شود؛ دیگر نه نیازی به بیهوشی است، نه جراحی مغز، نه تعویض خون.

اما در تعریف «جایگزینی»، مسئله کاملاً متفاوت است. مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد شبه‌افیونی بدن شده‌اند و نمی‌توان این جایگزینی را یکباره حذف کرد؛ درمان باید تدریجی صورت گیرد و حدود ده تا یازده ماه زمان ببرد. جناب مهندس دژاکام خود سندی زنده و بی‌نقص در این زمینه هستند؛ ایشان که هفده سال این بیماری را تجربه کرده بودند، توانستند روش درمان تدریجی را به‌صورت تجربی کشف کنند. ایشان در این مسیر مقدار مواد مصرفی خود را از پنج وعده به یک وعده رساندند، فاصله مصرف را از چهار یا پنج ساعت به ۲۴ ساعت افزایش دادند و در نهایت به صفر رساندند و سیستم بدن خود را دوباره راه‌اندازی کردند. نتیجه این موفقیت عظیم، تأسیس کنگره ۶۰ در سال ۱۳۷۸ بود.

مواد مصرفی ایشان شامل الکل، حشیش و تریاک بود که امروز با شربت «اپیوم تینکچر» درمان می‌شود؛ درست مانند سایر مواد مخدر از جمله هروئین، شیشه و… . مهم‌ترین عامل موفقیت این روش، شناخت صورت‌مسئله اعتیاد بود. زیرا اگر ندانیم اعتیاد چیست، چگونه می‌توانیم آن را درمان کنیم؟ این مسئله مانند سفری است که همان‌قدر که مقصد و هدف مهم است، مبدأ نیز اهمیت دارد؛ تا مبدأ مشخص نباشد، مقصدی هم نخواهد بود. بنابراین مهم‌ترین عامل موفقیت روش کنگره ۶۰، حل معمای شناخت صورت‌مسئله اعتیاد توسط بنیان‌گذار آن، جناب مهندس حسین دژاکام، بوده است.

سلام دوستان، مرضیه هستم، همسفر.

در صورت‌مسئله اعتیاد، به مقولهٔ جسم و فیزیولوژی انسان اشاره شده که در دو بخش «عکس‌العمل‌های آشکار» و «عکس‌العمل‌های پنهان» بررسی می‌شود. در بخش آشکار، موضوع روشن است اما در عکس‌العمل‌های پنهان، به تولید مواد شبه‌افیونی بدن پرداخته می‌شود؛ مسئله‌ای که اغلب به آن توجه نمی‌کنیم. وقتی مصرف‌کننده مواد خود را قطع می‌کند و بدنش به مواد نمی‌رسد، این عکس‌العمل‌های پنهان آشکار می‌شوند. برای کاهش این عکس‌العمل‌ها روش‌های مختلفی وجود دارد؛ بعضی نزد پزشک می‌روند و از متادون یا شربت استفاده می‌کنند تا طی دو یا سه هفته مصرف را کم کنند. برخی به روش‌های سنتی از تریاک، آب‌تریاک یا تنتور تریاک استفاده می‌کنند و طی همین مدت اوتی را کاهش می‌دهند. یا از روش‌هایی مانند طب سوزنی، شلاق درمانی، سقوط آزاد یا روش‌های متداول امروزی بهره می‌برند که هیچ‌کدام درست و پایدار نیست و معمولاً فرد دوباره به مصرف مواد برمی‌گردد.

اما در روش DST با برنامه‌ریزی صحیح، حدود ۱۱ ماه طول می‌کشد تا جسم فرد بازسازی و به تعادل برسد؛ و با تعادل جسم، روان هم به خودی خود به تعادل خواهد رسید. برای درمان مصرف‌کننده باید سه پارامتر جسم، روان و جهان‌بینی را هم‌زمان در نظر گرفت، زیرا اگر یکی از این سه درست نباشد، فرد به درمان قطعی نمی‌رسد. مهندس با نگاه دقیق، مصرف‌کنندگان را به سه گروه بیکار، شاغل و آخرخطی‌ها تقسیم کرده و برای هر گروه با طول درمان مشخص، راه‌حلی در نظر گرفته است.

هر شخص با هر نوع مادهٔ مصرفی که وارد کنگره شود، با شربت اوپیوم به درمان می‌رسد و در سیستم جسم، مواد شبه‌افیونی و کارخانه‌های بدن دوباره راه‌اندازی می‌شوند. صورت‌مسئله اعتیاد تأکید دارد که روش سم‌زدایی غلط است و اگر کسی می‌خواهد به درمان برسد، باید فکر و نگرش خود را تغییر دهد. دانستن صورت‌مسئله اعتیاد یکی از واجبات است و ما باید به نقطه‌ای برسیم که بتوانیم این مطلب را به دیگران نیز منتقل کنیم.

سلام دوستان، مهناز هستم، همسفر.

برای برطرف کردن هر مشکلی در زندگی روزمره، اولین کاری که باید انجام دهیم فهمیدن علت به‌وجود آمدن آن مشکل است و بعد اقدام به حل آن کنیم. سال‌ها مشکل اعتیاد وجود داشت و راهی برای درمان آن پیدا نمی‌شد. اسیر شدن انسان‌ها در دام اعتیاد به‌خاطر جهل، ناآگاهی و نبود اعتمادبه‌نفس است. اعتیاد نوعی بیماری است که خود فرد، خواسته یا ناخواسته، آن را به وجود می‌آورد و جسم، روان، جهان‌بینی و صور آشکار و پنهانش را دچار آسیب می‌کند. اعتیاد قدرت تفکر و فرماندهی را از انسان می‌گیرد و این مواد مخدر است که برای فرد تعیین می‌کند کجا برود یا نرود و با چه کسانی ارتباط داشته باشد یا نداشته باشد.

افرادی بوده‌اند که بارها مواد مصرفی خود را قطع کرده‌اند اما بعد از مدتی دوباره به مصرف مواد روی آورده‌اند، چون بر اثر مصرف مواد بیرونی، مخدرهای طبیعی بدن آنها از کار افتاده و سیستم ایکس آسیب دیده است. بعضی‌ها برای قطع مصرف، سقوط آزاد انجام می‌دهند یا از داروهای جایگزین مثل متادون یا ترامادول استفاده می‌کنند که در واقع خود را از چاله به چاه می‌اندازند. به قول آقای مهندس، با شمشیر چوبی نمی‌توان به جنگ اعتیاد رفت. برای بیرون آمدن از سیاهچال اعتیاد باید صورت‌مسئله اعتیاد را بشناسیم.

آقای مهندس صورت‌مسئله اعتیاد را کشف کردند و پس از تحقیق و تجربه بر روی خودشان به این نتیجه رسیدند که اعتیاد مسمومیت نیست، بلکه جایگزینی مزمن است. ایشان صورت‌مسئله اعتیاد را مطرح کردند و به کمک روش DST و داروی شفابخش اوتی، در مدت ۱۰ تا ۱۱ ماه افرادی که در دام اعتیاد هستند به طور کامل درمان و رها می‌شوند و جسم، روان و جهان‌بینی آنها به تعادل می‌رسد. این افراد الگوی درمان‌شده‌ای برای تازه‌واردان کنگره می‌شوند.

من قبلاً فکر می‌کردم همین که مسافرم مواد مصرف نکند دیگر مشکلی ندارد و درمان شده است، اما از وقتی وارد کنگره شده‌ام و آموزش‌ها را فرا گرفته‌ام فهمیده‌ام که مشکل فقط مصرف مواد مخدر نیست؛ بلکه جسم، روان و جهان‌بینی فرد هم دچار مشکل شده و باید درمان شود. هر مسافر با کمک راهنمایش، روش DST و شربت شفابخش اوتی جسم خود را درمان می‌کند و با حضور به موقع در جلسات و نوشتن سی‌دی‌ها روان و جهان‌بینی خود را به تعادل می‌رساند و به رهایی دست پیدا می‌کند.

سلام دوستان، نجمه هستم، همسفر.

قبل از هر چیزی از جناب مهندس تشکر می‌کنم، چون زندگی دوباره را هم به منِ همسفر و هم به مسافرم دادند. واقعاً قدردانشان هستم و خودم را تا ابد مدیون ایشان می‌دانم. صورت‌مسئله اعتیاد باید مشخص شود: آیا اعتیاد یک بیماری ذهنی است، یک بیماری جسمی یا ترکیبی از هر دو؟ عمده ترین مسئله اعتیاد روی فیزیولوژی انسان است. باید بدانیم وسوسه چیست؛ همه این حالت‌ها در اثر عدم تعادل فیزیولوژی به‌وجود می‌آید؛ از استخوان‌درد، بی‌خوابی، عطسه، تعریق بدن و بیرون‌روی گرفته تا اختلالات زناشویی.

در مورد اعتیاد باید بدانیم که تا خداوند نخواهد، اذن صادر نمی‌شود. ما روی این صندلی‌های پلاستیکی می‌نشینیم؛ صندلی‌هایی که اصطلاحاً پلاستیکی‌اند اما در واقع گران‌ترین صندلی‌های دنیا هستند، چون تجربه به ما می‌دهند. این تجربه‌ها را در زندگی‌مان هم به کار می‌بریم. خدا را شکر که توانستیم جزو افرادی باشیم که خداوند به آنها اذن داده تا وارد کنگره شوند. اعتیاد به همه‌چیز دامن می‌زند و جوان و پیر نمی‌شناسد.

دنیا قانونی دارد به نام «قانون جبران»: هر چیزی که دریافت می‌کنیم باید بازپرداختش را داشته باشیم، حتی نفس کشیدن. هستی هوشیارتر، بیدارتر و جلوتر از ماست. اعتیاد یک صورت‌مسئله دارد و قابل حل است و با علمی که کنگره در اختیار ما می‌گذارد، می‌توانیم این راه را با لذت و حالِ خوب طی کنیم. آقای مهندس در کنار اینکه صورت‌مسئله اعتیاد را حل کردند و درمان آن را ارائه دادند، بسیاری از بیماری‌ها مانند چاقی و … را نیز حل کرده‌اند. من در کنگره فهمیدم که اگر خدا دری را ببندد، دروازه‌ای دیگر باز می‌کند. ما باید بگردیم و آن دروازه را پيدا کنیم.

رابط خبری: همسفر افسانه رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون اول)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سنایی