عشق، بنیان هستی

در این سی‌دی از عشق صحبت می‌شود و آقای مهندس می‌فرمایند، درست است که ما باید عاشق هستی و عاشق انسان‌ها باشیم و حتی با انسان نماها هم با انعطاف برخورد کنیم؛ اما از طرف دیگر باید در ارتباطات هنرمندانه عمل کنیم؛ یعنی طوری رفتار کنیم که فرد از حد و مرز خودش بیرون نیاید. ویژگی‌های یک عاشق واقعی این است که انسان‌ها را دوست دارد، از آن‌ها متنفر نمی‌شوند و سرزنش‌شان نمی‌کند. جناب آقای مهندس فرمودند: که اگر عشق عام ما قوی و مستحکم شد عشق خاص‌ما هم قوی و مستحکم می‌شود. محبت زنجیره‌هایش زمانی در ما محکم می‌شود که آگاهی و دانش ما بالا برود؛ زیرا بنیان هستی عشق است؛اگر عشق نبود این هستی شکل نمی‌گرفت. کسی که عاشق است، دیدگاهش با دیگران فرق دارد. یک موقع ما انسان‌ها عاشق هستیم به خاطر این که خودمان را دوست داریم، معشوق را فدای عشق خودمان می‌کنیم. ما اگر عاشق انسان‌ها نباشیم هر کسی هر کاری انجام می‌دهد به نظر ما خیلی اشتباه می‌آید و زبانمان برای آن‌ها زبان تلخی می‌شود، یعنی هنوز به عشق واقعی نرسیده‌ایم. کسی که عاشق است زبانش مانند حریر نرم و لطیف می‌ماند. آن‌قدر این عشق بزرگ هست که هزاران سال هم می‌آییم و می‌رویم و سختی‌ها را تحمل می‌کنیم تا ذره‌ای از عشق را بتوانیم به دیگران هم بدهیم.

منبع: سی‌دی وادی‌چهاردهم بخش شش
نویسنده: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر هنگامه رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ارتش