برای هر مشکل باید صورت‌مسئله آن را پیدا کرد

سلام دوستان رقیه هستم همسفر

تمام درد و رنج بشر به علت دانش‌های کشف نشده است و مسئله اعتیاد هم همین‌گونه است. جهان پزشکی هنوز هم به نقطه صفر اعتیاد نرسیده است؛ اما بزرگ‌مردی وارسته به نام آقای مهندس حسین دژاکام پا به عرصه تاریخ جهان گذاشتند، ایشان ۱۷ سال اعتیاد را با گوشت، پوست و استخوان لمس کرده بودند و تمام اثرات منفی مواد مخدر روی فرد مصرف‌کننده، خانواده و جامعه می‌دانستند. ایشان درمان اعتیاد خود را شروع کردند و بعد از درمان موفقیت‌آمیز خود، تصمیم گرفتند این علم به‌دست آمده را به جامعه و بشریت تقدیم کنند.

ایشان در سال ۱۳۷۸ با نوشتن مقاله صورت‌مسئله اعتیاد که اولین خشت بنای کنگره۶۰ است و ارائه آن در اولین کنگره سراسری پزشکی و راهکارهای اعتیاد در دانشگاه علوم پزشکی سیستان و بلوچستان خط بطلانی بر تمام برداشت‌ها و قضاوت‌هایی که تاکنون در مورد فرد مصرف‌کننده شده بود، کشیدند.

آقای مهندس حسین دژاکام در این مقاله اعتیاد را جایگزینی مزمن دانستند، نه مسمومیت مزمن، چون مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد شبه افیونی جسم و فیزیولوژی می‌شود. جهان پزشكی بر این باور است که اعتیاد عادت و مسمومیت مزمن است و فقط با داروهای نگه‌دارنده می‌توان آن را مهار کرد، مانند بعضی از بیماری‌ها از قبیل صرع، ام‌اس و ... آن‌ها زمان خاصی برای قطع دارو ندارند، شخص باید تا آخر عمر دارو مصرف کند و این از چاله به چاه افتادن است.

اکنون در تحقیقاتی‌ که بر روی موش‌ها با داروی OT انجام شده‌است، بعد از دوره درمان از نتایجی که به‌دست آمده مشخص شد که اعتیاد مسمومیت مزمن نیست، چون با روش DST اعتیاد موش‌ها برطرف شده و احتیاجی به مصرف داروهای نگه‌دارنده نیست.

گروه دیگر که صاحب‌نظر هستند و سقوط آزاد را ارائه می‌کنند، عقیده دارند که فرد باید اراده داشته باشد تا درمان شود و فقط روی جهان‌بینی کار می‌کنند. وقتی موادمخدر بیرونی به‌طور ناگهانی قطع می‌شود، سیستم فیزیولوژی قادر به تولید مواد شبه افیونی که شامل دوپامین، اندورفین، سروتونین و ... نیست، درنهایت فرد دچار انواع مشکلات جسمی و روانی می‌شود و شخص با اراده و جهان‌بینی نمی‌تواند جلوی این مشکلات را بگیرد. در مقاله صورت‌مسئله اعتیاد، آقای مهندس حسین دژاکام برای درمان بیماری اعتیاد این مسائل را در نظر گرفتند و می‌فرمایند: «سه مؤلفه جسم، روان و جهان‌بینی شخص باید در نظر گرفته شود.» برای این کار باید مقصد و هدف مشخص باشد. آقای مهندس حسین دژاکام روش DST را ارائه دادند، روش DST یعنی مصرف داروی مناسب در زمان مناسب و با روش مناسب.

در مسئله اعتیاد ۹۰درصد مشکل فرد مصرف‌کننده جسمی است، بنابراین در روش DST فیزیولوژی یا جسم طی ۱۱ ماه به‌صورت کاهش پله‌ای و با استفاده از داروی مناسب OT به درمان می‌رسد و با به تعادل رسیدن جسم، روان هم به تعادل خواهد رسید؛ اما جهان‌بینی همچنان ادامه دارد، چون نگرش فرد‌ مصرف‌کننده در دوران مصرف نسبت به خود، خانواده و جامعه افیونی شده‌است و باید تغییر کند. این تغییرات فقط با حضور در کارگاه‌های آموزش جهان‌بینی، حضور در لژیون، گوش کردن و نوشتن سی‌دی‌های جهان‌بینی امکان‌پذیر است.

در آخر سر تعظیم در مقابل آقای مهندس حسین دژاکام فرود می‌آورم و از خانواده محتر‌م ایشان کمال تشکر را دارم.

سلام دوستان جمیله هستم همسفر

یکی از مهم‌ترین مشکلات اعتیاد نداشتن تعریف دقیق و نبودن راهی منطقی برای درمان آن بود. سال‌های سال بود که صورت مسئله اعتیاد برای ما حل نشده بود، من فکر می‌کردم که اعتیاد بیماری لاعلاجی است و اصلاً درمان ندارد، تا اینکه خداوند خواست وارد کنگره۶۰ شدم و صورت‌مسئله اعتیاد برای من روشن شد.

صورت‌مسئله اعتیاد می‌گوید که مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد مخدر درونی فرد شده، یعنی سیستم ایکس او دچار مشکل شده‌است و اگر مواد مخدر بیرونی به فرد مصرف‌کننده نرسد تمام فیزیولوژی فرد از تعادل خارج می‌شود. اعتیاد یکسری ویژگی‌ها مانند ترس، ظلمت، دروغ و ... در فرد مصرف‌کننده ایجاد کرده و او را رها نمی‌کند. برای رهایی از چنگال اعتیاد باید حرکت و این خصائص را با صفات پسندیده جایگزین کرد، مثلاً از ظلمت به نور، از ترس به شجاعت و ... رسید. این یک سفر درونی و بیرونی است که باید فرد مصرف‌کننده انجام دهد تا به مرحله رهایی برسد، بدین لحاظ ما مصرف‌کننده‌های خود را با کلمه مسافر خطاب می‌کنیم.

آقای مهندس حسین دژاکام برای جواب دادن به این صورت‌مسئله آن را در قالب مثلث درمان که شامل جسم، روان و جهان‌بینی است تنظیم کردند. اگر جسم فرد مصرف‌کننده درمان شود، خودکار روان او هم به درمان می‌رسد و با قرار گرفتن در مسیر آموزش‌ها ذره‌ذره جهان‌بینی و دیدگاه او به اطراف و به خود نیز تغییر می‌کند.

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که وارد کنگره۶۰ شدم و حال دلم خوب شد و از آقای مهندس حسین دژاکام بسیار تشکر می‌کنم. به امید رهایی همه سفر اولی‌ها.

سلام دوستان آزاده هستم همسفر

ابتدا خداوند را شکر می‌کنم که مسیر کنگره۶۰ سر راه من قرار گرفت تا خودم را بیشتر بشناسم و راه درست برای ادامه زندگی را یاد بگیرم. از راهنمای خودم همسفر خدیجه به‌خاطر حمایت‌ها و آموزش‌هایی که از ایشان دریافت کردم، سپاسگزارم.

در کنگره۶۰ فهمیدم اعتیاد نوعی بیماری است که در سه قسمت جسم، روان و جهان‌بینی شخص مصرف‌کننده، تخریب‌های بسیاری به‌وجود می‌آورد و آن‌ها را از تعادل طبیعی خارج می‌کند. برای درمان و بازسازی به سه پارامتر مهم داروی مناسب، روش درمان و زمان مناسب که در گذشته اصلاً به آن توجه نمی‌کردیم، نیاز است. در کنگره۶۰ با روش DST، داروی OT و زمان درمان که تقریبا ۱۰ الی ۱۱ ماه است، این کار به سهولت امکان‌پذیر است.

شناخت اعتیاد و صورت‌مسئله اعتیاد به آسان‌ترین شکل ممکن توضیح می‌دهد که جسم ما دارای صور آشکار و صور پنهان است و برای درمان اعتیاد باید همان‌گونه که صور آشکار تغییر می‌کند، صور پنهان نیز تغییر کند تا درمان اتفاق بیفتد.

کنگره۶۰ صورت‌ مسئله اعتیاد و بسیاری از راه‌هایی که به بن‌بست می‌خورد و گره کوری که در مورد اعتیاد وجود داشت را حل کرد. چیزی که در اعتیاد ناشناخته بود و باعث شده بود درمانی برای آن پیدا نشود این بود که مبدأ، مقصد و هدف مشخص نبود یا غلط بود. اعتیاد را یک عادت می‌دانستند و فرد مصرف‌کننده را آدمی بی‌اراده که نمی‌تواند عادتش را ترک کند. اولین‌بار در کنگره۶۰ با این موضوع رو‌به‌رو شدم که اعتیاد مسئله اخلاقی نادرست نیست که فرد بخواهد آن را ترک کند، بلکه نوعی بیماری است و باید درمان شود.

قبل از آمدن به کنگره۶۰ هیچ شناختی در مورد اعتیاد و درمان آن نداشتم. من با این دستور جلسه آموزش گرفتم که برای هر مشکل باید صورت‌مسئله آن را پیدا کرده تا بتوانم به خوبی مشکلات را حل کنم. خداوند را شکر می‌کنم که آقای مهندس حسین دژاکام صورت‌مسئله اعتیاد را پیدا کردند تا نه‌تنها مسافران، بلکه ما همسفران نیز بتوانیم در کنار آن‌ها آموزش گرفته و حال خوش را تجربه کنیم.

رابط خبری: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر خدیجه (لژیون هشتم)

ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سونا (لژیون شانزدهم) دبیر سایت

ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر زهره نگهبان سایت

همسفران نمایندگی کاسپین قزوین