English Version
This Site Is Available In English

اعتیاد نوعی اختلال در سیستم‌ایکس

اعتیاد نوعی اختلال در سیستم‌ایکس

اعتیاد یکی از چالش برانگیزترین مسائل اجتماعی، روانی و پزشکی عصر حاضر است. برخلاف تصور رایج که آن را صرفاً یک رفتار نابهنجار یا ضعف اراده می دانند. پژوهشهای نوین نشان می‌دهند که اعتیاد یک بیماری پیچیده با ابعاد جسمی، روانی و شناختی است که نیازمند شناخت دقیق صورت مسئله برای درمان موثر است. اعتیاد نوعی اختلال در سیستم تولید کننده مواد شبه افیونی طبیعی بدن (سیستم ایکس) است. این سیستم در اثر مصرف مداوم مواد مخدر دچار اختلال می‌شود و بدن دیگر قادر به تولید مواد آرامبخش طبیعی نیست؛ درنتیجه فرد برای رسیدن به تعادل روانی و جسمی به مصرف مواد بیرونی وابسته می‌شود.

ابعاد صورت مسئله اعتیاد عبارت است از: ۱ـ جسمانی: اختلال در عملکرد مغز، سیستم عصبی و هورمونی است. ۲ـ روانی: بروز افسردگی، اضطراب، پرخاشگری و اختلالات خلقی است. ۳ـ اجتماعی: انزوا، طرد اجتماعی، بیکاری، جرم و آسیب‌های خانوادگی است. ۴ـ جهان بینی، تغییر در نگرش فرد نسبت به زندگی، ارزش ها و هدف‌ها است. بسیاری از روشهای ترک اعتیاد تنها به قطع مصرف مواد تمرکز دارند و به بازسازی سیستم‌های آسیب دیده بدن توجه نمی‌کنند.

این رویکرد باعث می شود فرد پس از ترک همچنان دچار بی‌تعادلی باشد و وسوسه‌های مصرف را دوباره تجربه کند. برای حل مسئله اعتیاد، باید ابتدا صورت مسئله را به درستی شناخت شود. اعتیاد نه تنها یک بیماری جسمی است؛ بلکه اختلال در تمام ابعاد وجودی انسان است و درمان آن نیازمند رویکردی جامع، علمی و انسانی است که به تعادل جسم، روان و تفکر فرد منجر می‌شود. روش درمان DST برخلاف ترک ناگهانی با کاهش تدریجی دوز مصرفی طی ۱۰ تا ۱۱ ماه انجام می‌شود.

ویژگیهای این روش عبارتند از: استفاده از داروی درمانی شربت اپیوم با دوز کنترل شده، حضور راهنما و مشارکت در جلسات آموزشی، اصلاح نگرش و جهان بینی فرد، تاکید بر صبر، پیگیری و نظم. درمان در کنگره‌۶۰ تنها به قطع مصرف مواد محدود نمی‌شود؛ بلکه اصلاح جهان‌بینی؛ یعنی تغییر نگرش فرد نسبت به خود، دیگران و هستی که بخش مهمی از درمان است.

این تغییر از طریق آموزش، مشارکت، تجربه نویسی و ارتباط با راهنما حاصل می‌شود. یکی از نقاط قوت کنگره‌۶۰ استفاده از تجربه اعضا رها شده است. راهنماها خود زمانی مصرف کننده بوده‌اند و اکنون با عشق و افتخار به دیگران کمک می‌کنند. این همدردی و تجربه مشترک، انگیزه و امید را در مسیر درمان تقویت می‌کند.

نتیجه گیری: کنگره‌۶۰ با نگاهی نوین به اعتیاد نه تنها آن را قابل درمان؛ بلکه قابل رشد و تعالی می‌داند. صورت مسئله اعتیاد در این نهاد فراتر از جسم و روان است و به عمق باورها و نگرش‌های فردی نفوذ می‌کند. درمان در کنگره ۶۰ سفری از تاریکی به نور، از ناامیدی به امید و از مصرف به خدمت است.

منبع: اپلیکیشن (انتشارات دژاکام)
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) دبیرسایت
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زاگرس


 

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .