چکیده:
اعتیاد تنها یک عادت یا وابستگی جسمی نیست؛ بلکه نوعی بیماری پیچیده است که جسم، روان و جهان‌بینی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کنگره۶۰ با روشن‌سازی «صورت‌مسئله اعتیاد» و ارائه روش‌های درمانی جامع، مسیری برای بازسازی همزمان این سه بعد فراهم کرده است. این دیدگاه نه‌تنها در کنگره۶۰ بلکه در پژوهش‌های علمی معتبر جهانی نیز تأیید شده است.
مقدمه:
برای درمان هر بیماری، ابتدا باید آن را درست بشناسیم و صورت‌مسئله آن را به‌درستی تعریف کنیم. اگر ندانیم با چه پدیده‌ای روبه‌رو هستیم، هیچ راه‌حلی کارساز نخواهد بود. اعتیاد نیز از این قاعده مستثنی نیست. سال‌ها در جهان، روش‌های گوناگونی برای درمان اعتیاد به کار گرفته شد؛ اما بسیاری از آن‌ها به دلیل تعریف ناقص از اعتیاد، موفقیت محدودی داشتند. در کنگره۶۰ با طرح «صورت‌مسئله‌ی اعتیاد» توسط مهندس حسین دژاکام نگاه تازه و دقیقی به این پدیده ارائه شد، نگاهی که راه رهایی هزاران انسان را هموار کرد.
صورت مسئله اعتیاد در کنگره۶۰:
بر اساس کتاب عبور از منطقه۶۰ درجه زیر صفر اعتیاد یک بیماری (جسمی، روانی و جهان‌بینی) است: جسم: مصرف مواد، تعادل سیستم‌های داخلی بدن را به هم می‌زند و وابستگی ایجاد می‌کند. روان: آشفتگی جسم، موجب اختلال روانی می‌شود. اضطراب، افسردگی و بی‌قراری از نشانه‌های بارز آن هستند. جهان‌بینی: نگرش فرد به زندگی و معنا تغییر می‌کند. امید و ارزش‌های سالم جای خود را به ناامیدی و بی‌هدفی می‌دهند. به همین دلیل اعتیاد صرفاً یک عادت نیست؛ بلکه بیماری پیچیده‌ای است که نیازمند بازسازی همزمان هر سه بعد است. نگاهی به منابع بیرون از کنگره۶۰ سازمان جهانی بهداشت، اعتیاد را یک بیماری مزمن و عودکننده معرفی می‌کند که علاوه بر جسم و روان، روابط اجتماعی فرد را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. پژوهش‌های روان‌شناختی نشان داده‌اند که صرفاً سم‌زدایی جسمی، بدون آموزش و تغییر نگرش، نمی‌تواند مانع بازگشت به مصرف شود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که جهان امروز نیز به این نتیجه رسیده است که اعتیاد تنها یک مشکل جسمی نیست. آنچه کنگره۶۰ سال‌ها پیش مطرح کرد، امروز در بسیاری از متون علمی و پژوهش‌ها تأیید می‌شود: درمان پایدار، نیازمند توجه همزمان به جسم، روان و نگرش فرد به زندگی است.
تأثیر خانواده و جامعه در اعتیاد و درمان:
یکی از مهم‌ترین عوامل در درمان اعتیاد، نقش خانواده و جامعه است. خانواده می‌تواند هم به‌عنوان حمایت‌کننده و هم به‌عنوان عامل فشار، مسیر رهایی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. در کنگره۶۰ همسفران و خانواده‌ها با آموزش و مشارکت فعال، محیطی اَمن و حمایتی برای رهجویان فراهم می‌کنند تا مسیر درمان هموارتر شود، همچنین تعامل مثبت با جامعه و حضور در گروه‌های حمایتی باعث می‌شود فرد از احساس تنهایی خارج شود، انگیزه و امید برای تغییر پیدا کند و باورهای اشتباه خود را بازسازی نماید. این توجه همزمان به فرد و محیط اطراف او یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد روش درمانی کنگره۶۰ است که موفقیت پایدار را افزایش می‌دهد.
روش‌های درمان در کنگره۶۰:
روش DST: درمان تدریجی با زمان‌بندی مشخص و داروی مناسب (OT) که موجب بازسازی جسم می‌شود.
آموزش جهان‌بینی: برای تغییر نگرش فرد به زندگی و ایجاد امید.
محیط حمایتی: برگزاری جلسات و حضور همسفران که به تعادل روانی کمک می‌کنند.
نتیجه‌گیری:
صورت مسئله اعتیاد، چراغ راه درمان است، اگر آن را اشتباه تعریف کنیم، هر راه‌حلی ناقص خواهد بود. کنگره۶۰ با طرح دقیق این صورت مسئله به جهان نشان داد که اعتیاد بیماری جسم، روان و جهان‌بینی است. امروز نیز یافته‌های علمی جهانی این نگاه را تأیید می‌کنند. تنها با بازسازی همزمان این سه بعد می‌توان به درمان پایدار رسید و از تاریکی عبور کرد.
منابع: کتاب عبور از منطقه۶۰ درجه زیر صفر نویسنده حسین دژاکام، انتشارات کنگره۶۰، سی‌دی‌ها و جزوات آموزشی کنگره۶۰، مجله پزشکی نیوانگلند، مقاله درباره اعتیاد به‌عنوان بیماری مزمن ۲۰۱۶
نویسنده: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)
عکاس: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بروجرد
- تعداد بازدید از این مطلب :
300