کنگره ۶۰ اعتیاد را یک بیماری چندوجهی با ابعاد جسمی، روانی و رفتاری می‌داند. اگر اعتیاد را فقط وابستگی به مواد مخدر بدانیم، برای درمان از روش‌های سطحی و کوتاه‌مدت استفاده خواهیم کرد. اما اگر آن را اختلالی در سیستم‌های جسم و روان در نظر بگیریم، درمان باید به‌صورت تدریجی و علمی انجام شود. برای این کار ابتدا لازم است «صورت‌مسئله» اعتیاد مشخص شود؛ زیرا تا زمانی که ندانیم مسئله چیست، راهی برای حل آن پیدا نخواهیم کرد. ناآگاهی از صورت‌مسئله اعتیاد باعث شد سال‌ها من و همسرم در رنج و عذاب باشیم.
از تجربه خودم می‌گویم. به دلیل ناآگاهی، همسرم دوازده سال مصرف‌کننده مواد بود و من در تمام آن سال‌ها به دنبال راهی برای نجات او می‌گشتم. روش‌های مختلف ترک را امتحان کردیم، اما هیچ‌کدام نتیجه نداشت. این وضعیت باعث شد کم‌کم به انسانی سرد و بی‌تفاوت تبدیل شوم که نسبت به هیچ موضوعی واکنش نشان نمی‌داد و ذهنم فقط درگیر مواد بود.
همیشه از خداوند می‌خواستم بهترین راه را به من نشان دهد. شعبه خلیج‌فارس بوشهر از سال ۱۳۹۱ تأسیس شده بود، اما من تا سال ۱۴۰۰ از وجود آن بی‌خبر بودم. از قدیم گفته‌اند: «تا خدا نخواهد، برگی از درخت نمی‌افتد.» بالاخره یک روز از طریق گوگل با کنگره آشنا شدم. با همسرم صحبت کردم و او که از مصرف خسته شده بود، پذیرفت وارد شعبه خلیج‌فارس شویم. در آنجا فهمیدم اعتیاد فقط یک عادت رفتاری نیست، بلکه بیماری جسمی است. بارها دیده بودم مسافرم در خانه اقدام به ترک می‌کرد. علائمی مانند: استخوان‌درد، آبریزش بینی و چشم، اسهال، تعریق و خمیازه‌های پی‌درپی، همه این‌ها را با چشم خود مشاهده کرده بودم. با وجود تحمل این دردها، پس از یک تا سه هفته دوباره به مصرف برمی‌گشت؛ زیرا سیستم‌های ازکارافتاده بدنش بازسازی نشده بود.
خدا را هزاران بار شکر می‌کنم که کنگره ۶۰ و آقای مهندس این بستر را فراهم کردند تا من و مسافرم به درمان برسیم. درست است که من مصرف‌کننده نبودم، اما رنج‌هایی که از اعتیاد او به من رسیده بود، کمتر از خودش نبود. کنگره ۶۰ سازمانی مردم‌نهاد است که توسط آقای مهندس تأسیس شد. ایشان با تکیه بر تجربه‌های خود صورت‌مسئله اعتیاد را کشف کردند و در سال ۱۳۷۸ مقاله‌ای در این زمینه به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ارائه دادند که پذیرفته شد. در آن مقاله توضیح داده شده بود که درمان اعتیاد کوتاه‌مدت نیست و علائم ناشی از قطع مصرف در دو بخش «عکس‌العمل‌های آشکار» و «عکس‌العمل‌های پنهان» بررسی می‌شوند.
عکس‌العمل‌های آشکار کمتر از پنج درصد درمان را شامل می‌شود؛ چیزهایی مانند بی‌خوابی، پرش پا یا گریه‌کردن که من در زمان ترک بارها در مسافرم دیده بودم. اما نود و پنج درصد مسئله، مربوط به عکس‌العمل‌های پنهان و اختلال در تولید مواد شبه‌افیونی طبیعی بدن است. بدن انسان به‌طور طبیعی موادی مانند دوپامین، اندورفین، انکفالین و دینورفین تولید می‌کند که مسئول شادی، خواب و تسکین درد هستند. مصرف مواد مخدر این سیستم طبیعی را از کار می‌اندازد و بدن به جای تولید درونی، وابسته به مواد بیرونی می‌شود. همین موضوع باعث تداوم مصرف و ناتوانی در ترک است.
بنابراین مشکل فیزیولوژی باید به‌صورت ریشه‌ای درمان شود. امن‌ترین و مطمئن‌ترین مکان برای این کار کنگره ۶۰ است. پس از ورود به کنگره و چند جلسه مشاوره، من و مسافرم وارد لژیون شدیم. او درمان خود را با داروی OT (شربت تریاک) آغاز کرد. مصرف به‌صورت تدریجی و پله‌ای بود و هر پله ۲۱ روز طول می‌کشید. این روند در مدت ده ماه و سه روز کامل شد. از همان ابتدا تغییرات آشکاری در او دیدم: خوابش منظم شد، چهره‌اش تغییر کرد و اخلاقش روزبه‌روز بهتر شد.
آقای مهندس بارها تأکید کرده‌اند که درمان اعتیاد باید در سه بخش جسم، روان و جهان‌بینی انجام شود. اگر مصرف‌کننده به دانایی نرسد، درمان پایدار نخواهد بود. به همین دلیل آموزش در کنگره اهمیت زیادی دارد. گوش‌دادن به سی‌دی‌های آموزشی و نوشتن آن‌ها برای من و مسافرم مسیر دانایی را باز کرد. امروز به لطف کنگره ۶۰ و آقای مهندس، ما نه‌تنها به درمان رسیدیم، بلکه آرامش را نیز دوباره در زندگی‌مان پیدا کردیم.
منبع: سی‌دی صورت مسئله اعتیاد
نویسنده: مرزبان همسفر زهرا
ویرایش: همسفر رها رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون هشتم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
67