پذیرش و شناخت

سلام دوستان اردشیر هستم، یک مسافر. امروز که این دل‌نوشته را می‌نویسم، دو ماه از سفرم می‌گذرد و در لژیون پنجم نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر به راهنمایی آقای علی می‌گذرد و خیلی خوشحال هستم و قدردان همه نعمت‌های کنگره ۶۰ هستم و این خوشحالی را ارج می‌نهم.

امروزه چیزی که خیلی افراد را درگیر خود می‌کند، فکر به مسائل و مشکلات زندگی و افسوس گذشته و آینده است و این باعث می‌شود که خوشحالی لحظه حال را از بین ببرد. به راستی این مشکلات چگونه حل خواهند شد؟ این یک نظریه شخصی است: انسان هر زمان که یک چیز را نپذیرد، باعث تولید فکر و نشخوار فکری و اضطراب و استرس می‌شود.

انسان باید اول شناخت کافی نسبت به بیماری و یا مشکلات خود داشته باشد و با پذیرش این مسئله که مثلاً بیماری سرطان برای درمانش مراحلی وجود دارد و باید این مراحل را یکی پس از دیگری طی کند، به زمان نیاز دارد. با طی زمان، این اتفاق می‌افتد. اما مهم‌ترین مرحله، پذیرش مسئله است که بداند این بیماری برای بسیاری به وجود آمده و من هم یکی از آن‌ها هستم.

نکته کلیدی اینجاست که انسان لحظه فکر کردن به هر چیزی، اول اگر آن را بپذیرد و پذیرش داشته باشد، به خودی خود فکر و نشخوار فکری و در گذشته و آینده بودن را از بین می‌برد. پس پذیرش نقطه عطفی برای هر مسئله‌ای است و پذیرش مسئله باعث می‌شود همیشه انسان در لحظه اکنون باشد.

نگارش: مسافر اردشیر (لژیون پنجم)
ارسال: مسافر اسماعیل