برای به حال خوش رسیدن باید خود را بشناسیم

چه کنیم که حالمان خوب شود؟ هر انسانی نسبت به دانایی خود برای این پرسش پاسخی دارد ولی به‌راستی بهترین راه کدام است؟ باید این را بدانیم کسی که در مرحله نفس امر کننده قرار دارد از روی عمد دست‌ به‌کارهای ضد ارزشی نمی‌زند، بلکه نمی‌داند چون غریزه او بر عقلش غلبه می‌کند و اگر ما این موضوع را بدانیم همیشه حالمان خوب خواهد بود و از روی آگاهی و باکمال میل بعضی از خطاهای انسان‌ها را می‌بخشیم و با این کار حال خودمان و دیگران خوب می‌شود. اگر ما انسان‌ها را بیشتر بشناسیم متوجه می‌شویم که آن‌ها ازنقطه‌نظر سطح شعور و آگاهی باهم برابر نیستند و ظرفیت‌های متفاوتی دارند برای به حال خوش رسیدن باید خودت را بشناسی و اگر خودت را شناختی انسان‌ها را می‌شناسی  و آنگاه خداوند را خواهی شناخت و کم‌کم  به وادی حال خوش‌قدم می‌گذاری برای شناخت خود باید به درون خود برویم و دیدن درون نیازمند صیقل دادن دل است که مثل آیینه عمل کند.

صیقل کردن دل در ۳ مرحله انجام می‌گیرد اول صیقل کردن یا پالایش دل با افکار و اندیشه دوم با گفتار و سوم پالایش درزمینه کردار و عمل خداوند در کتاب خود گفته است که کارهای ارزشی را دوست دارد، به‌عبارت‌دیگر خرد جهانی همان خواست خداوند است که از زمان کهن درهمه ادیان بوده و خواهد بود پس باید نسبت به حیوانات و انسان‌ها و یا کل هستی اندیشه و افکار منفی نداشته باشیم آن‌ها را دوست بداریم و برای بقای آن‌ها تلاش کنیم دوم با زبان خود موجب ناراحتی بقیه نشویم مثل غیبت یا شهادت دروغ و سوم بهتراست با عمل کردن با قدم با قلم و با درم (پول) و با کرم درجهت خیر و درستی حرکت کنیم و برای رسیدن به حال خوش باید درجهت عمل سالم حرکت کنیم و برای آن هزینه کنیم مثل اتومبیلی که نیازمند رسیدگی و هزینه است تا فرسوده نشود ما هم باید از جسم خود هم در صور آشکار و هم در صور پنهان به‌خوبی نگهداری کنیم.
 

به قلم مسافر: جلال کریمی لژیون10

تنظیم و ویرایش: مسافر علی فدایی لژیون17

عکاس : مسافر اکبر فروغی لژیون23