هیچ تبدیلی بدون تغییر حاصل نمی‌شود

اهمیت تفکر و حرکت در مسیر زندگی،
انسان موجودی است که برای رشد و تکامل نیازمند تفکر، حرکت و تغییر مداوم است. جهان هستی با تمام اجزاء و عناصرش در حال حرکت و پویایی است و هیچ چیز در سکون و ایستایی قرار ندارد. این قانون همیشگی طبیعت، به ما یادآوری می‌کند که برای رسیدن به تعالی و تکامل باید پیوسته در جریان تغییر و حرکت باشیم.

ارزش تفکر،
رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: «یک ساعت تفکر، برتر از هفتاد سال عبادت است.» این حدیث نشان می‌دهد که اندیشه صحیح و ژرف، می‌تواند بنیان‌گذار تغییرات عظیم درونی و بیرونی انسان باشد. خداوند نیز در قرآن کریم، بارها انسان را به تفکر در آیات آفاقی و انفسی دعوت می‌کند:
«إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ ؛ نشانه ها برای افرادی است که تفکر می کنند »  بنابراین تفکر مقدمه‌ای است بر حرکت و تحول.

قانون تغییر و تبدیل،
هیچ تبدیلی بدون تغییر حاصل نمی‌شود، دانه گندم تا زمانی که پوسته سخت خود را نشکافد به خوشه‌ای پرثمر تبدیل نخواهد شد. گردو تا زمانی که در دل خاک پوسیده نشود درختی تنومند نمی‌گردد. این قوانین طبیعت نشان‌دهنده آن است که تغییر، شرط اساسی برای دگرگونی و پیشرفت است. این تغییر باید درونی، عمقی و مثبت باشد  وگرنه تحولی واقعی اتفاق نمی‌افتد.

  نقش دعا و تلاش‌،
دعا کردن ابزاری نیرومند برای ایجاد امید و انرژی درونی است اما بدون حرکت و تلاش ثمربخش نخواهد بود. همان‌طور که مهندس دژاکام می‌فرمایند: «هیچ دعایی مستجاب نمی‌شود مگر آن‌که با حرکت و تلاش همراه باشد» انسان باید با تمام توان در جهت خواسته‌های مشروع و الهی خود گام بردارد تا نتیجه مطلوب حاصل شود.

  فراز و نشیب‌های زندگی،
زندگی سراسر میدان تضادهاست:
سختی و آسانی، شکست و پیروزی، تاریکی و روشنایی. اگر زندگی تنها در آسایش و آرامش مطلق بگذرد انگیزه‌ای برای حرکت و پویایی باقی نخواهد ماند. به همین دلیل است که بسیاری از بحران‌ها و سختی‌ها در واقع نردبانی برای ارتقاء انسان محسوب می‌شوند.

نگاه عرفانی به تغییر،
مولانا می‌فرماید:
*  «کفرش همه ایمان شد»
*  «شب رفت صبوح آمد، غم رفت فتوح آمد»
*  «درویش فریدون شد، هم کیسه قارون شد»
این ابیات نشان می‌دهد که در جهان هیچ وضعیتی ثابت و پایدار نیست و همواره امکان دگرگونی و رهایی وجود دارد. حتی در جهنم هم ماندن ابدی معنا ندارد چرا که با تغییر مسیر، امکان خروج و رهایی فراهم است.

فرمان هستی و نظم جهان،
در این جهان هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است، هر ذره‌ای مأموریتی دارد و در نظام آفرینش فرمانی جاری است، شناخت این نظم و فرمان هدف والای انسان است. پذیرش این حقیقت به ما آرامش می‌دهد و ما را با جریان هستی هماهنگ می‌سازد.

  پایان، سرآغازی دیگر،
در هستی هیچ پایانی وجود ندارد، پایان هر مرحله، سرآغاز مرحله‌ای دیگر است. همان‌گونه که شب به صبح و زمستان به بهار متصل می‌شود، پایان زندگی دنیوی نیز آغاز سفری دیگر است، بنابراین باید هر پایانی را فرصتی برای آغاز تازه دید.

  تلاش برای ارتقا،
زندگی در هر شرایطی چه بهشت و چه جهنم بر پایه تلاش است، انسان تنها با کوشش و عمل می‌تواند به ارتقا برسد، حتی در بهترین شرایط نیز اگر تلاشی صورت نگیرد رکود و سقوط به دنبال خواهد آمد، تلاش مداوم زندگی را شیرین و با معنا می‌سازد.

آزادی انتخاب و هدایت،
هیچ‌کس را نمی‌توان به تغییر یا درمان مجبور کرد، تغییر باید از درون بجوشد و با خواست فرد همراه باشد. خداوند خود می‌فرماید: «یَهْدِی مَن یَشَاءُ»؛ هدایت در دستان اوست و تنها کسانی که طالب حقیقت باشند به راه درست هدایت می‌شوند.

  اهمیت زمان و کسب دانش،
زمان سرمایه‌ای بی‌بدیل است که نباید هدر برود، هر لحظه‌ای که از دست می‌رود دیگر بازنمی‌گردد، دانش و معرفت سرمایه‌ای است که در دنیا و جهان‌های دیگر نیز همراه انسان خواهد بود، هرچه بیاموزیم در مسیر تکامل ما ذخیره می‌شود.

  گرسنگی و طلب معرفت،
مولانا می‌فرماید: «آب کم جو، تشنگی آور» این سخن به ما یاد می‌دهد که باید نیاز به معرفت و دانایی را در خود ایجاد کنیم تا خود به سراغ ما بیاید، همچنین :
«اندرون از طعام خالی دار تا در آن نور معرفت بینی» به اهمیت ساده‌زیستی، میانه‌روی و تهذیب درون اشاره دارد.

توجه به دریافت‌ها،
انسان باید به نشانه‌ها و دریافت‌های خود توجه عمیق داشته باشد، آنچه می‌خواهیم و به دنبالش هستیم سرانجام به دست خواهد آمد، همان‌طور که قرآن می‌فرماید: «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرْكُمْ.» تاریکی‌ها روزی روشن خواهند شد اگر در مسیر تلاش، تفکر و حرکت باقی بمانیم.

  جمع‌بندی،
تفکر، حرکت، تغییر و تلاش، ارکان اصلی حیات انسانی هستند، بدون تفکر حرکت کور خواهد بود و بدون حرکت تفکر بی‌ثمر می‌ماند، تغییر و تبدیل قانون همیشگی جهان است و تلاش مداوم رمز بقا و ارتقاء انسان. زندگی با تمام فراز و نشیب‌هایش فرصتی است برای شکوفایی و پایان هر مرحله سرآغازی تازه است. اگر زمان را غنیمت بشماریم، دانش بیاموزیم و در مسیر هدایت الهی گام برداریم، به‌طور یقین تاریکی‌ها به روشنایی و سختی‌ها به گشایش تبدیل خواهند شد.

نویسنده: مسافر حجت‌الله
تنظیم و ارسال: مسافر علی

نمایندگی ساوه