مرزبانی مدرسه‌ای برای تربیت نفس

هفته‌ی مرزبانان گرامی باد! به کسانی که با گام‌های استوار و قلبی آرام، مسیر را روشن می‌کنند و سنگینی مسئولیت را بر دوش می‌کشند، درود می‌فرستیم. شما، نگهبانان بی‌صدا و روشنایی‌بخش راه رهایی هستید. هفته‌ی ایجنت و مرزبان فرصتی است تا عمیق‌تر به جایگاه این عزیزان بیندیشیم؛ کسانی که شاید در نگاه نخست تنها مسئول اجرای نظم و قوانین به‌نظر برسند، اما در حقیقت در مدرسه‌ای بزرگ مشغول به تعلیم و تربیت خویش هستند.

ایجنت و مرزبانان پاسداران حرمت و نظم کنگره‌اند. آنان آمده‌اند تا نشان دهند «خدمت» فقط یک وظیفه‌ی اجرایی نیست، بلکه میدانِ تمرین عدالت، معرفت و عمل سالم است. مرزبانی یعنی هر روز خود را در معرض آزمون‌های واقعی قرار دادن؛ آزمون‌هایی که هم صبر را می‌سنجند، هم عدالت را، و هم ایمان به قانون را. مهندس در توصیف این جایگاه می‌فرمایند: «مرزبانی، راه رفتن با پای پیاده بر روی گدازه‌های آتش است.» چه تعبیر زیبایی! زیرا مرزبان در ظاهر ممکن است در جایگاه خدمت و احترام باشد، اما در باطن، هر لحظه بر روی گدازه‌های منیّت، قضاوت و توقعات دیگران گام برمی‌دارد. ماندن در این مسیر، تنها با عشق به خدمت و ایمان به قوانین کنگره امکان‌پذیر است.

ایجنت نیز در کنار مرزبانان، همچون ناخدایی است که مسیر کشتی شعبه را با فرمان‌های درست هدایت می‌کند. او نماینده‌ی دیده‌بانان است و حافظ پیوند میان مرکز و نمایندگی. اگر شعبه‌ای آرام و منظم پیش می‌رود، به‌دلیل وجود چنین حلقه‌ی ارتباطی و چنین ستون‌هایی است. در حقیقت حضور مرزبانان برای بقا و استواری کنگره ضرورتی انکارناپذیر است؛ زیرا امنیت، آرامش و رعایت حرمت‌ها بدون وجود آنان امکان‌پذیر نخواهد بود. آن‌ها با حضور خویش، مرزهای نظم را مشخص می‌سازند و همانند نگهبانانی خاموش، مراقبند تا فضای مقدس کنگره از هر آلودگی به دور بماند.

همان‌طور که جناب آقای علی مجدیان، دیده‌بان محترم مرزبانی، اشاره کرده‌اند: «جایگاه مرزبانی جایی است که انسان می‌تواند در عمل، تعادل و نظم را بیاموزد و آن را به اجرا درآورد.» این جمله نشان می‌دهد که خدمت مرزبانی، تنها نگهبانی از قوانین نیست، بلکه مدرسه‌ای برای تربیت نفس و ساختن انسان است. اما آنچه مهم‌تر از همه است، این‌که مرزبانی و ایجنتی جایگاه‌هایی موقت‌اند؛ مدرسه‌ای هستند برای آموزش. کسی که در این مسیر قدم می‌گذارد، به‌مرور یاد می‌گیرد از منیّت‌های خود عبور کند، در برابر قضاوت‌ها صبور باشد، در سختی‌ها آرام بماند و به عدالت نزدیک شود.

شاید همین سختی‌هاست که آن را به «راه رفتن بر گدازه‌های آتش» شبیه کرده است؛ زیرا هر خطا یا لغزشی می‌تواند آسیبی بزرگ بر جای بگذارد. پس هفته‌ی ایجنت و مرزبان، بیش از آنکه فرصتی برای تشکر باشد، فرصتی است برای درک عظمت این مسئولیت. درسی است برای همه‌ی ما تا بدانیم نظم، حرمت و آرامش کنگره خودبه‌خود به‌وجود نیامده است؛ بلکه نتیجه‌ی ایستادگی کسانی است که خود را در آتش خدمت انداخته‌اند تا دیگران در سایه‌ی امنیت و آرامش به درمان و رهایی برسند.

نویسنده: مرزبان همسفر فاطمه
ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم) نگهبان سایت