English Version
This Site Is Available In English

مهم ترین مسئله پیدا کردن راه است

مهم ترین مسئله پیدا کردن راه است

به نام قدرت مطلق الله 

 

جلسه ششم از دور دوازدهم سری جلسات کارگاهای آموزشی عمومی کنگره 60 نمایندگی شوشتر به استادی مسافر راهنمای محترم آقا اکبر‌، نگهبانی مسافر منصور و دبیری مسافر امین با دستور جلسه "وادی هفتم و تاثیر آن روی من "در روز پنج شنبه مورخ 20 شهریور 1404 راس ساعت 17:00 آغاز بکار نمود.

 خلاصه سخنان استاد جلسه‌:

سلام دوستان اکبر هستم مسافر‌، خداوند را سپاس و شاکرم که بار دیگر اجازه داده شد در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم قبل از هر چیز هفته ایجنت و مرزبان را تبریک می‌گویم خدمت ایجنت محترم شعبه آقا کیوان و همچنین به مرزبانان عزیز، این دوره و دوره گذشته‌،همینطور خدا قوت می گویم خدمت ایجنت محترم گروه خانواده و مرزبانان محترم‌. خدا را شکر در شعبه ای هستیم که همه دارند در مسیر آموزش ها حرکت می کنند و خدمت صادقانه انجام می‌دهند و زحمات همین خدمتگزاران هست که ما نشسته ایم روی این صندلی ها و همه چیز محیا است‌. امیدوارم که ما بتوانیم اینها را ببینیم همان طوری که آقای مهندس صحبت کردند بعضی وقتها انسان قادر به دیدن نیست آقای مهندس مثال زمینی که جلو خانه شان بود را زدند و گفتند که آن زمین پر از درخت شده بود ولی من آن ها را نمی‌دیدم ، بعد از بیست سال که به درمان رسیده بودم تازه آن زمین پر از درخت را دیدم و به خانواده خود گفتم که این درختان چه کسی کاشته است؟ خانواده ام گفتند اینجا را بیست ساله کاشته اند.

 

گاهی اوقات ما می آییم و می رویم اما متوجه نیستیم که چه کسانی کارهای شعبه را انجام می دهند. شعبه نه مستخدم دارد و نه حقوق بگیر، همه این کارها را خدمتگذاران انجام می‌دهند.

اما در مورد وادی هفتم؛ برداشت من نسبت به مسیری که می آیم چه هست؟ برداشت من نسبت به کنگره چه هست؟ آیا می‌بینم که چه کسی این کارها را انجام میدهد؟ اصلاً بعضی وقتها رهجو فکر میکند که دارد برای دیگران سفر می کند یا برای خانواده‌اش سفر می کند و میخواهد همه خانواده، راهنماها و مرزبانان همه با او هم جهت شوند که او بیاید و سفر کند. اگر چشم انسان باز بشود و متوجه بشود می‌بیند که من که به کنگره نیاز دارم، من نیاز به درمان دارم و این دیدن است که مسیر انسان را باز میکند و میتواند مسیرش را پیدا بکند.

از زمانی که انسان روی زمین آمد اعتیاد هم ذره ذره بوجود آمد و مواد مخدر هم بود و تنها کسی که توانست این مسیر را باز بکند و رمز و راز اعتیاد را کشف کند آقای مهندس بود که متوجه شدند. در سال ۱۳۷۸ سمیناری را شرکت کردند و گفتند که اعتیاد یک جایگزینی مزمن مواد مخدر بیرونی، به جای مواد مخدر درونی است. تمام سیستم پزشکی چه داخل و خارج از کشور در درمان اعتیاد مانده‌اند و می گویند اعتیاد درمان ندارد و یک بیماری پیش رونده و لاعلاج است.

 

آقای مهندس آمد با دانایی و شناخت جسم انسان این موضوع را کشف کرد و متوجه شد که یک جایگیرینی است و با بهترین دارو که همان داروی OT است و روش DST توانست این مسیر را برای ما ایجاد کند‌.

مهمترین چیزی که انسان می تواند آن را پیدا کند راه است. خیلی از افراد راه‌های زیادی رفتند، من خودم خیلی راه‌های درمان را رفتم و بعد از همه این راه ها چه سقوط آزاد‌، چه روان پزشکی و چه سم زدایی دیدم که هیچ درمانی برای اعتیاد وجود ندارد مگر کنگره ۶۰ به این دلیل که هیچ وقت حالم خوب نمی‌شد ، یک سال و هشت ماه قطع مصرف کردم ولی هیچ نتیجه ای نگرفتم، هشت سال بعد از آن درمانهایی که مدام ناموفق بودند گفتم دیگر راهی نیست و باید با این کنار بیایم و بتوانم زندگی ام را یک جوری اداره کنم‌، به لطف خدا بعد از هشت سال وقتی راه کنگره را پیدا کردم و وارد کنگره شدم و راهنمای تازه واردین جایگزینی را برایم توضیح دادند و چیزی که اولین بار نظرم را جلب کرد خدمتگزارها بودند که می دیدم حالشان از آدمهایی که بیرون هستند و هیچ گونه موادی مصرف نکردند بهتر است و این بود که سفرم را ادامه دادم و توانستم به درمان برسم و ماندم. چیزی که به نظر من خیلی مهم است در سفر‌، شکرگزار بودن و دیدن است‌؛ دیدن زحمات دیگران و دیدن کارهایی که دیگران برای کاهش رنج بشر انجام می‌دهند.

مجددا هفته ایجنت و مرزبان را به این عزیزان تبریک و خداقوت می گویم و امیدوارم که در هفته پیش بتوانیم از این بزرگواران به طور شایسته ای تقدیر و تشکر بنماییم. متشكرم که به صحبت‌های من گوش دادید.

نگارش‌: مسافر حسن لژیون دوم 

تایپ : مسافر مهدی لژیون دوم 

گروه سایت نمایندگی شوشتر

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .