یک مسافر در کنگره از مسلخ بطرف بهشت در حال حرکت است

جلسه هشتم از دور بیست و دوم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰ بیستون کرمانشاه به استادی مسافر مسعود و نگهبانی مسافر اکبر و دبیری مسافر جمال با دستور جلسه «وادی هفتم و تاثیر آن روی من» پنج‌شنبه 20 شهریور ماه ۱۴۰۴  ساعت ۱۶:45 آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

از گروه مرزبانی و ایجنت محترم تشکر و قدردانی را دارم که اجازه دادن در این جایگاه قرار بگیرم امروز دستور جلسه در دو بخش برگزار می‌شود یک بخش در مورد وادی هفتم و بخش دوم در مورد تولد آقا فرزاد یکی از رهجویان خوب و خدمت گزار در شعبه بیستون. در مورد دستور جلسه که وادی هفتم می‌باشد هیچ چیز به اندازه خود متن اول وادی‌ها روشنگر نیست. وادی هفتم در مورد افرادی صحبت می‌کند که به دلیل نیافتن راه و یا اینکه فکر می‌کردند که راهی را که انتخاب کرده‌اند درست است و به نیت اینکه در مسیر درست قرار دارند و به بهشت برسند و در خود وادی می‌گوید به مرغزار برسند سر از مسلخ درآوردند.  ما به دلیل مصرف مواد مخدر چقدر سوء استفاده‌های نابجا از این مطلب برای ما گران تمام شد  هر کسی به خودش اجازه می‌داد در این مورد اظهار نظر کند به عنوان مثال یک عطاری درون محل ادعا داشت که می‌تواند اعتیاد را درمان کند یا انواع و اقسام کمپ‌ها روانپزشک‌ها یا دکتران روان درمان ادعای درمان اعتیاد را داشتند و ما در این مسیر آسیب‌های زیادی دیدیم و هر باری که تلاش می‌کردیم اعتیادمان را درمان کنیم با ناامیدی بیشتر باز به سمت مواد مخدر باز می‌گشتیم یا بسیاری از افراد دست به خودکشی می‌زدند دلیل آن این بود که هیچ راهی را برای بازگشت پیدا نمی‌کردند و به تاریکی مطلق پناه می‌بردند.

در این وادی اعتیاد را به یک کرکس عظیم الجثه تشبیه می‌کند که با چنگال‌های خود بر روی زندگی ما چنبره زده است ولی در ادامه این وادی به ما می‌گوید که ما می‌توانیم این کرکس را به یک پرنده سفید تبدیل کنیم و این کار منوط بر این است که من وقتی که وارد کنگره می‌شوم فقط و فقط گوش به فرمان باشم و حرف‌های راهنمایم را مو به مو عملی کنم. اگر کسی سوال کند که ما از کجا بفهمیم که درمان شده‌ایم جواب این سوال درون پیام‌های سفر اول و سفر دوم بیان شده است در این پیام اول به ما گوشزد می‌کند که ما در سفر اول سالم و کامیاب به مقصد خواهیم رسید ولی این درمان کامل نیست و باید سفر دوم را آغاز کنیم و به ما می‌گوید که بر جای خود بنشینیم و به آنچه که علاقه داری مشغول باشیم تا به کمک و یاری همسفران و همدردان خود به پایان راه برسیم و ما باید بدانیم که بعد از پایان سفر اول وقتی ما به درمانی قابل توجه می‌رسیم که شروع به خدمت کردن کنیم.

در مورد آقا فرزاد که یکی از خدمتگزاران راستین کنگره و شعبه بیستون است اولین سال رهایش را به خودش و خانواده محترمش تبریک می‌گویم. ایشان در جایگاه‌های مختلفی در حال خدمت هستند هم در لژیون سردار هم در بخش اوتی و مرزبان پارک نیز هستند و خیلی انسان خوش اخلاق و خوشرویی هم هستند که من خودم از این اخلاق ایشان آموزش می‌گیرم. از خداوند می‌خواهم که تمام عزیزانی که در این جلسه حضور دارند بتوانند به رهایی برسند و جشن یک سالگی خود را در این شعبه برپا کنند.

مرزبان خبری: مسافر اکبر
عکس،تایپ و ارسال: مسافر بهرام