پنجمین جلسه از دور بیست‌ویکم کارگاه‌های آموزشی عمومی ویژهٔ مسافران و همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی راهنما مسافر محمد، نگهبانی موقت مسافر محمدتقی و دبیری موقت مسافر مظفر، با دستور جلسه «وادی هفتم، رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نمائیم و تأثیر آن روی من»، در روز پنج‌شنبه مورخ بیستم شهریورماه ۱۴۰۴، رأس ساعت ۱۷ آغاز شد.
خلاصه سخنان استاد:
دستور جلسه امروز در مورد وادی هفتم و تأثیر آن روی من است که عنوان آن چنین می‌باشد: «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌کنیم.» خدا را شکر که پای ما به کنگره باز شد و توانستیم در این مسیر قرار بگیریم و از تاریکی‌ها به سمت نور حرکت کنیم. همهٔ ما که این‌جا نشسته‌ایم سه جلسهٔ تازه‌واردین را پشت سر گذاشتیم تا راه برای ما نمایان شود. این‌که فکر کنیم همین‌طور ساده از درب کنگره وارد شدیم و راه اولیه را خودمان پیدا کردیم، چنین نیست و کاملاً در اشتباهیم.
راهنمای تازه‌واردین در سه جلسهٔ اول تمام قوانین و حرمت‌های کنگره را به ما یادآور شدند و در مورد روش درمان کنگره و این‌که ما در زمان مصرف چه صدماتی به جسم، روح و روان خود وارد کرده‌ایم، به‌طور کامل توضیح دادند. همچنین به ما گفتند که برای رسیدن به درمان باید با داروی اوتی در مدت ده تا یازده ماه سفر کنیم و مسئلهٔ زمان در کنگره بسیار مهم است. برای رسیدن به آرامش درونی باید به آموزش‌های کنگره اهمیت بدهیم، سی‌دی‌ها را به‌موقع بنویسیم، حتماً هفته‌ای یک‌بار مشارکت یا اعلام سفر داشته باشیم. همهٔ قوانین کنگره و توضیحات راهنمای تازه‌واردین در سه جلسهٔ اول برای ما روشن شد و ما همهٔ این‌ها را پذیرفتیم و وارد لژیون شدیم. تازه از این‌جا کار ما آغاز شد و ما راه را پیدا کردیم. این‌که چه برداشتی خواهیم داشت، دقیقاً به خود ما بستگی دارد.
برداشت در کنگره؛ یعنی این‌که باید در مسیر درست حرکت کنیم، تمام قوانین و حرمت‌های کنگره را مو به مو انجام دهیم و به همهٔ آن‌ها احترام بگذاریم. اگر بخواهیم غیر از آن عمل کنیم و خودمان تصمیم بگیریم که چگونه سفر کنیم، مطمئن باشیم که به درمان نخواهیم رسید. ما باید هفته‌ای یک‌بار مشارکت و اعلام سفر داشته باشیم، چرا که جزئی از درمان است. همچنین لازم است سی‌دی‌ها را بنویسیم، جمعه‌ها به پارک برویم و ورزش کنیم، استخر برویم و به جسم و روح خود اهمیت بدهیم. اوتی را باید سر وقت و به‌اندازهٔ گفته‌شده توسط راهنما مصرف کنیم، زیرا همهٔ این‌ها جزو پازل‌های درمان در کنگره است و باید رعایت شود.
اگر بتوانیم یک‌دهم از انرژی و تلاشی که در زمان اعتیاد برای مصرف مواد می‌گذاشتیم، اکنون در کنگره برای درمان خود صرف کنیم، مطمئن باشیم که در پایان به درمان و حال خوش خواهیم رسید. این همان برداشتی است که ما در کنگره به دنبال آن هستیم. اگر سفر درستی داشته باشیم، در پایان سفر دیگر هیچ نیازی به مصرف مواد نخواهیم داشت.
در کنگره جناب مهندس برای قدردانی از تمام عزیزانی که زحمت می‌کشند جشن‌هایی همچون جشن کمک‌راهنما، جشن دیده‌بان، جشن همسفر، جشن مرزبان و جشن ایجنت برگزار می‌کنند و همهٔ این‌ها برای یک رهجو لازم است تا با شرکت در آن‌ها حال خودش را خوب کند. جناب مهندس می‌فرمایند: «کسی که بتواند یک دورهٔ مرزبانی را بگذراند و به دیگران خدمت کند، قطعاً با بالا رفتن ظرفیت و دانایی‌اش می‌تواند در بقیهٔ کارهای زندگی نیز موفق‌تر باشد.»
برای رسیدن به درجهٔ خدمت و حال خوش باید پس از مدتی که درمان اعتیاد خود را آغاز کردیم، در لژیون ویلیام شرکت کنیم تا در پایان، با قطع مصرف مواد و سیگار و با بالا بردن آموزش و دانایی خود، آمادهٔ خدمت در کنگره شویم. انجام همهٔ این کارها نیاز به زمان، صبر و حوصله دارد و قرار نیست همهٔ امور یک‌باره و سریع انجام شود. کافی است در مسیر درست کنگره باشیم و به حرکت خود ادامه دهیم و بدانیم که این مسیر سختی‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد و نیروهای منفی و اهریمنی همیشه و همه‌جا به زیباترین شکل ممکن در کمین ما هستند تا ما را از مسیر اصلی دور کنند و به مسیر قبلی، یعنی ترس و تاریکی، بازگردانند.
هفتهٔ آینده جشن ایجنت و مرزبان‌های محترم برگزار خواهد شد. همهٔ خدمتگزاران در کنگره بدون مزد و منت و با عشق خدمت می‌کنند و تلاش همهٔ آن‌ها این است که بتوانند حتی یک نفر را به رهایی و حال خوش برسانند. جناب مهندس این هفته را برای قدردانی از این عزیزان قرار داده است. من با قدردانی از این عزیزان، در حقیقت به خودم احترام می‌گذارم و باعث می‌شوم که آموزش ببینم و حال خودم را خوب کنم. با شرکت در این جشن، وظیفهٔ خودم را به‌عنوان یک رهجو انجام می‌دهم و به آن برداشت خوبی که در کنگره منتظرش هستم نزدیک‌تر می‌شوم.پس باید برای این جشن و این امر مهم ارزش قائل شوم، چرا که انرژی آن چندین برابر به خودم و زندگی‌ام بازمی‌گردد.
جناب مهندس می‌فرمایند: «احترام گذاشتن باید به‌صورت قلبی، زبانی و از همه مهم‌تر عملی باشد.»
امیدوارم هفتهٔ آینده مشارکت خوبی در این جشن داشته باشیم تا بتوانیم حق این عزیزان را به‌خوبی ادا کنیم.
رهایی مسافر علی‌محمد، راهنما مسافر ولی
مرزبان کشیک: مسافر مسلم
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
تایپ: مسافر ناصر (لژیون اول)
عکس و ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
64