وادی هفتم؛ سفری از رمزگشایی تا تغییر

ششمین جلسه از دور پنجاه‌‍‍‌ودوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی شفا مشهد با استادی مسافرجواد، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر امین با دستور جلسه "وادی هفتم و تاثیر آن روی من"  روز پنج‌شنبه بیستم شهریورماه ۱۴۰۴ ساعت  ۱۷  آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
 سلام دوستان جواد هستم یک مسافر، از نگهبان جلسه، گروه مرزبانانی و ایجنت محترم که اجازه خدمت در این جایگاه را اعطا نمودند، صمیمانه تشکر می‌کنم. امیدوارم در کنار شما عزیزان، ضمن آموزش دیدن، جلسه‌ای پربار و ارزشمند داشته باشیم.

دستور جلسه امروز، وادی هفتم است که به رمز و راز کشف حقیقت اشاره دارد. این وادی می‌گوید: «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است، یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم.» برای درک بهتر، می‌توان به مثال گاوصندوق اشاره کرد. برای باز کردن یک گاوصندوق، ابتدا باید رمز آن‌را بدانید تا بتوانید در را باز کنید و به محتویات داخل آن دسترسی پیدا کنید. در کنگره ۶۰، این رمز شاید همان جلسات اول باشد که ما به پشت در می‌آییم تا اجازه ورود به کنگره را پیدا کنیم.

 همه ما مسافران ابتدا رمز و راز را در مسیر اعتیاد کشف کردیم. پس از مواجهه با مشکلات و مسائل فراوان، به روش‌های مختلف ترک روی آوردیم. اگرچه خودم شخصاً تجربه برخی روش‌ها را نداشته‌ام، اما آنچه از فیلم‌ها و روایت‌های دیگران شنیده‌ام، بسیار تکان‌دهنده بوده و اشک مرا جاری کرده است. با این حال، باور دارم که ما در کنگره رمز را یافتیم، در را باز کردیم و راه را پیدا نمودیم. اکنون که بر این صندلی نشسته‌ایم، پرسش این است که چه باید کنیم؟ به نظر من، مهم‌ترین بخش، برداشتی است که از این مسیر داریم.

هدف ما صرفاً خروج از دام مواد مخدر نیست. اگر یک ماه، دو ماه یا سه ماه در کنگره حضور داشته باشیم، اما تغییری در ظاهر، رفتار یا حتی لباسمان ایجاد نشود، مثلاً دکمه‌های پیراهنمان همچنان باز باشد یا کفش‌هایمان مرتب نباشد، این نشان‌دهنده عدم تغییر واقعی است. منظورم این نیست که حتماً باید لباس نو بپوشیم، بلکه حداقل باید ظاهری آراسته و مرتب داشته باشیم. باید سفر خود را به درستی انجام دهیم، داروی درمان را طبق دستور مصرف کنیم و به راهنمایی‌های راهنمای خود عمل نماییم. هر فرد به اندازه دانایی خود می‌تواند از این مسیر برداشت کند. هرچه دانایی ما افزایش یابد، ظرفیت وجودی‌مان بزرگ‌تر می‌شود و در نتیجه، تغییراتمان نیز عمیق‌تر خواهد شد.

این برداشت شخصی بنده از وادی هفتم بود. امروز، به لطف حکمت الهی، افتخار خدمت در این جایگاه نصیبم شده است. در ادامه، مایلم پیشاپیش هفته ایجنت و مرزبانی را به تمامی خدمتگزاران کنگره ۶۰ در سراسر شعب ایران تبریک عرض کنم و از زحمات بی‌وقفه آنان قدردانی نمایم. امیدوارم ما رهجویان بتوانیم در هفته پیش‌رو، به شکلی شایسته از این عزیزان تقدیر کنیم.

با توجه به تجربه‌ام در جایگاه‌های خدمتی پیشین، می‌خواهم گوشه‌ای از زحمات مرزبانان و ایجنت‌ها را بازگو کنم. بسیاری از اوقات که وارد کنگره می‌شویم، می‌بینیم که مرزبانان و ایجنت‌، مانند همه ما، با مشکلات شخصی نظیر مسائل خانوادگی، اجاره خانه و دغدغه‌های کاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. با این حال، آن‌ها مسئولیت سنگین سامان‌دهی ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر در هر شعبه را بر عهده دارند. این خدمتگزاران، علاوه بر وظایف روزمره، گاهی بدون اطلاع ما، از صبح زود، مثلاً ساعت ۸، در شعبه حضور دارند تا امور را هماهنگ کنند. حتی در مواردی، برخی از مرزبانان که کارمند هستند، مرخصی بدون حقوق می‌گیرند تا بتوانند ساعت ۱۴ در شعبه حضور یابند و به ما خدمت کنند.

حدود دو سال و دو ماه پیش، در شعبه رضا خدمت می‌کردم. در آن زمان، همسرم در بیمارستان بستری بود و کسی کنارش نبود. در شرایطی خاص و حساس، با ایجنت هماهنگ کردم و ایشان با بزرگواری اجازه دادند تا به بیمارستان بروم. در آن لحظه، به دلیل حضور همسفران، احساس مسئولیت می‌کردم و نمی‌توانستم شعبه را ترک کنم، اما مرزبان نزدیک‌تر آمد و مسئولیت را بر عهده گرفت تا من بتوانم به بیمارستان برسم. به لطف خدا، آن مسئله بدون مشکل حل شد. این تجربه را گفتم تا نمونه‌ای زنده از زحمات این عزیزان ارائه کنم.

بسیاری از زحمات مرزبانان و ایجنت‌ها پشت پرده است و ما تنها زمانی که خودمان در این جایگاه‌ها قرار بگیریم، عمق آن را درک می‌کنیم. این عزیزان بدون هیچ چشم‌داشت مالی خدمت می‌کنند و تنها راه قدردانی ما، به روش کنگره، با «پاکت و دلنوشته» است تا نشان دهیم که قدر زحماتشان را می‌دانیم. امیدوارم در هفته پیش‌رو بتوانیم به شکلی شایسته از مرزبانان و ایجنت‌های عزیز تقدیر کنیم.

در پایان، از همه شما که به سخنانم گوش دادید، صمیمانه تشکر می‌کنم و امیدوارم هفته‌ای پر از خیر و برکت پیش‌رو داشته باشیم.

مرزبان خبری: مسافر علی‌اصغر
صوت: مسافرین آرش ل۷، مهرداد ل۱۸
عکاس: مسافرین صابر ل۱۱، مجتبی ل۱۶
تایپ: مسافر علی ل۱۸
تنظیم و ارسال: مسافر مهراد ل۱۱