ایمان داشتن به مسیر، بزرگ‌ترین کمک برای رها شدن است

سیزدهمین جلسه از دوره پانزدهم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران آقا، نمایندگی شادآباد؛ به استادی راهنمای محترم همسفر وحید، نگهبانی موقت همسفر مهدی و دبیری همسفر سجاد؛ با دستور جلسه "وادی هفتم و تأثیر آن روی من" پنجشنبه 20 شهریور ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان وحید هستم یک همسفر.
قبل از هر چیزی از تمامی دوستان تشکر می‌کنم که در این جلسه شرکت نمودند. دستور جلسه در مورد وادی هفتم و تأثیر آن روی من می‌باشد. به عبارتی رمز و راز حقیقت در دو چیز است، یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم.
همان‌طور که جناب مهندس دژاکام فرمودند راه درمان اعتیاد پیداشده است و راه راست مشخص است. خیلی از افراد روش‌های مختلفی برای ترک اعتیاد یا درمان آن مانند urd یا سقوط آزاد را انتخاب می‌کنند. در موضوع اعتیاد، رمز و راز کشف حقیقت همان یافتن راه درمان اعتیاد به روش تدریجی است. در قسمت دوم این موضوع مطرح می‌شود که من چه‌کاری باید انجام دهم و این همان قسمت برداشت من می‌باشد. برای کسانی که اعتیاد دارند یا همان مسافران سفر اول، برداشت یعنی سروقت در جلسات حاضر شوند، در زمان مناسب دارو را استفاده کنند، به صحبت‌های راهنمای خود گوش دهند اما برای همسفران، برداشت یعنی دوری از ضد ارزش‌ها. من می‌بایست به ضد ارزش‌هایی که درونم وجود دارد برسم. ضد ارزش‌هایی که باعث عقب افتادن من در مسیر زندگی می‌شوند مانند دروغ، حسادت و غیره
زمانی طرز فکر من این بود که افراد پولدار و ثروتمند کسانی هستند که با انجام کارهای خلاف به ثروت رسیده‌اند. در کنگره متوجه شدم کسی که خیلی پولدار است الزاماً کار خلاف مرتکب نشده است و خیلی از اشخاص هستند که این پول را از راه درست و سالم به دست آورده‌اند. این از تفکر اشتباه من بود که فکر می‌کردم شخص نمی‌تواند از روش‌های درست پولدار شود درصورتی‌که می‌شود با تفکر خوب و راه درست پول خوب نیز به دست آورد.
مسئله دیگر این است که باید به این راه اعتقاد داشته باشیم تا بتوانیم درست سفر کنیم. ایمان داشتن به مسیر، بزرگ‌ترین کمک برای رها شدن می‌باشد. مسئله بعدی این است که بعضی از همسفران تا زمانی که مسافرشان به کنگره می‌آید و درست سفر می‌کند، آنها حاضرند در جلسات مسافران نیز شرکت کنند اما اگر مسافر آنها رها شد و یا به کنگره نیامد آنها نیز به کنگره نمی‌آیند و خودشان نیز درست سفر نمی‌کنند. آنها فکر می‌کنند که در اینجا کار آنها به پایان رسیده است. با توجه به اینکه بسیاری از اعضای کنگره، زمان و وقت خود را می‌گذارند تا یک نفر به درمان برسد لذا این کار درست نیست که ما همسران این زحمات را نادیده بگیریم و به کنگره نیاییم. به نظر من نیازی به این نیست که مسافر من درمان بشود یا نشود من راه را یافته‌ام و باید در این مسیر حرکت نمایم. در این وادی انسان‌ها به دودسته تقسیم می‌شوند یک دسته بی‌خردان و دسته دیگر خردمندان می‌باشند. دسته اول کسانی هستند که برداشت آنها و تفکر آنها نسبت به مطالب و وادی‌ها ضعیف است اما دسته خردمندان در اکثر موضوعات بسیار دقیق هستند و از وادی‌ها مطالبی را که باید بیابند پیدا می‌کنند و به آن عمل می‌نمایند. از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید سپاسگزارم.

تایپ و ویراستاری: همسفر احسان

سایت همسفران آقا نمایندگی شادآباد