در این سیدی آقای مهندس به موضوع تفکر میپردازد و تفکر است که همهچیز را مشخص میکند. رسول خدا میفرماید: «یک ساعت تفکر، بیشتر از ۷۰ سال عبادت ارزش دارد». خداوند نیز در قرآن میفرماید: «لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ». نشانهها برای افرادی است که تفکر میکنند. آیه به معنی نشانه است و هر جایی که ما میبینیم، به نشانههای خلقت هستی مربوط میشود که متفکران میتوانند از این نشانهها به عمق آنها ذرهذره پی ببرند.
آقای مهندس همچنین در مورد تحرک صحبت کردند. جهانها در حال حرکت هستند و تمام دنیاها از حلقهای به حلقه دیگر در حال حرکت هستند. زمانیکه یک سیب را بالا میاندازیم، هزار چرخ میزند تا به زمین برسد. انسان نیز همینطور است؛ همهچیز در حرکت است و در سکون چیزی ساخته نمیشود. اگر چیزی بخواهد ساخته شود؛ باید تغییر کند و تا تغییر نکند، تبدیل و ترخیص انجام نمیگیرد. فردی که دچار بیماری است؛ باید تغییر کند. بیماری هم ذرهذره تغییر میکند.
با حرکت نکردن و دعا کردن، هیچ اتفاقی نمیافتد. دعا زمانی مؤثر است که با عمل و حرکت همراه شود. سیستم خلقت به گونهای بنا شده که در آن خوبی، سختی و پیروزی وجود دارد. زندگی بدون فراز و نشیب غیرممکن است. اگر به جایگاهی برسیم که همهچیز برای ما مهیا است و هیچ کم و کسری نداشته باشیم؛ باید از این جهان برویم. مشکلات و ناکامیها در زندگی فراوان هستند؛ اما در پرتو این فشارها است که انسان ساخته میشود.
آقای مهندس درمورد شعری از مولانا صحبت کردند که میگوید معشوق به سامان شد، تا باد چنین بادا؛ کفرش همه ایمان شد، تا باد چنین بادا. یعنی معشوق از سامان جدا شد و با وجود مشکلات و سختیها، در نهایت به سامان شد. زمانیکه فردی مصرفکننده میشود، ما نمیگوییم که از دست رفته و نابود شدهاست و تا ابد در این وضعیت میماند. هیچ فردی تا ابد در جهنم نیست. ملکی که پریشان شد، از شومی شیطان شد، تا باد چنین بادا. این ملک شهر وجودی ما است؛ زمانیکه پریشان میشود، از شومی شیطان است که ما از آن فرمانبرداری میکنیم.
خداوند بلاهایی که بر انسان میآورد، براساس خشم دروغین است؛ اما دوباره انسان را نجات میدهد. شب رفت، صبوح آمد؛ غم رفت، فتوح آمد. شب برطرف میشود و صبح میآید. سیاهی و سختی میروند و جای آن فتح، پیروزی و خوشحالی میآید. در رسم روزگار گاهی شاه، گدا میشود و گاهی گدا، شاه میشود. همهچیز در حال تغییر است. ما باید تلاش کنیم و با همه سختیها، همچنان به هدف خود برسیم؛ اما به نظر میرسد پایان به بینهایت متصل است. هرچه توان داریم؛ باید بهکار ببندیم و آنچه باعث ارتقاء ما میشود را کسب کنیم.
خداوند بهتر از هر کسی میداند چه فردی را هدایت کند و ما چه مسیری را باید بپیماییم. بعضی انسانها هستند که اگر چراغ بهدست هم داشته باشند، باز هم هدایت نمیشوند؛ زیرا تردید دارند. ما هر چه بیاموزیم، مالک آن هستیم و در بعد دیگر از آن استفاده خواهیم کرد. باید در هر لحظه از زمان، از فرصتها بهره ببریم و کار مفیدی انجام دهیم. در این صورت مورد لطف و عنایت قدرت مطلق قرار خواهیم گرفت. آنچه میبینیم و دریافت میکنیم؛ باید مورد توجه قرار گیرد. در ادامه با تلاش و کوشش به آنچه خواستهاید، خواهید رسید.
منبع: سیدی تغییر
نویسنده: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر شیوا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین
- تعداد بازدید از این مطلب :
68